Αμπντελατίφ Κεσίς

 Γράφει η Ναταλία Αργυράκη

O 52χρονος σκηνοθέτης από την Τυνησία αποτέλεσε το πιο πολυσυζητημένο πρόσωπο της κινηματογραφικής χρονιάς. Ο θρίαμβός του στο Φεστιβάλ Καννών 2013, όπου μαζί με τις πρωταγωνίστριές του, Αντέλ Εξαρχόπουλος και Λέα Σεντού παρέλαβαν τον Χρυσό Φοίνικα από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ για τη «Ζωή της Αντέλ»( απο 31/10 στους ελληνικούς κινηματογράφους), οι προκλητικές ερωτικές σκηνές της ταινίας, και εν συνεχεία, τα σχόλια και τα παράπονα των δύο γυναικών για τις δύσκολες συνθήκες στις οποίες τις εξέθετε στα γυρίσματα, τον τοποθετούν εδώ και μήνες στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του σινεφίλ (και όχι μόνο) κοινού.

«Η μεγάλη αναγνώριση επιφέρει και άγχος. Ξαφνικά συνειδητοποιείς πως αυτό που κάνεις είναι πολύ σημαντικό για τους άλλους, αισθάνεσαι πως έχεις μία αποστολή. Αισθάνεσαι χαρά και ευγνωμοσύνη. Από την εμπειρία μου ξέρω ότι η ζωή γρήγορα επιστρέφει στη φυσιολογική ροή της, όπως και όλα τα προβλήματά της», δήλωσε πρόσφατα.

Οι αντιδράσεις για τις μεθόδους του στα γυρίσματα ξεκίνησαν από τον Μάιο, όταν τεχνικοί της ταινίας ισχυρίστηκαν ότι ήταν ανοργάνωτος, με ανεξήγητες απαιτήσεις που κυμαινόταν στα όρια της ηθικής παρενόχλησης. Τον προηγούμενο μήνα η Αντέλ Εξαρχόπουλος και η Λέα Σεντού δήλωσαν ότι η εμπειρία τους στα γυρίσματα ήταν «απαίσια», ότι ο σκηνοθέτης τους απαιτούσε τυφλή εμπιστοσύνη και πως δεν θα συνεργάζονταν ξανά μαζί του. Η Σεντού στη συνέχεια πρόσθεσε πως αισθανόταν σαν πόρνη στα γυρίσματα των σεξουαλικών σκηνών. Ο Κεσίς σε τελευταία του συνέντευξη τόνισε ότι η ταινία δεν θα έπρεπε να έχει κυκλοφορήσει, δεδομένης της κριτικής στην οποία εκτέθηκε ο ίδιος και αυτή.

Πριν λίγες ημέρες δημοσίευσε κι ένα ανοιχτό γράμμα με τίτλο:«Προς εκείνους που θέλησαν να καταστρέψουν την Αντέλ». Μεταξύ άλλων τόνισε:

«Ο Χρυσός Φοίνικας δεν σταμάτησε τις κατηγορίες περί τυραννίας που δέχτηκα. Το αντίθετο. Οι κατηγορίες είναι ακόμη πολύ σημαντικές και μολύνουν την υποδοχή της ταινίας. Τελευταία πολέμιος έγινε η Λέα Σεντού η οποία με ανάγκασε να σπάσω τη σιωπή μου. Αυτή, πιο άθλια και απεχθής στο παρασκήνιο, θέλει να μολύνει και να λερώσει την παρθενιά αυτού του οράματος και την υποδοχή της ταινίας από το κοινό. Γιατί; Επειδή η δεσποινίδα Σεντού, αφού με ευχαρίστησε κατ’ επανάληψη δημόσια και ιδιαιτέρως, και έκλαψε στην αγκαλιά μου στις Κάννες που της έδωσα αυτό τον ρόλο, άλλαξε ραγδαία τη στάση της απέναντί μου, με τον κίνδυνο να κατεδαφίσει μία ταινία ήδη εύθραυστη».

 Ακόμη σχολίασε ότι αυτή η στάση της άφησε τον κόσμο να πιστεύει λανθασμένα ότι ήταν ένας σαδιστής που άφηνε γυμνές δύο ηθοποιούς να γυρίζουν σεξουαλικές σκηνές επί δέκα ημέρες, ότι τις ανάγκαζε να μαλώνουν μέχρι να ματώσουν η μία την άλλη, να δουλεύουν 24 ώρες το 24ωρο και να γελοιοποιούνται. 

Άλλα infos για τον σκηνοθέτη

Ο Αμπντελατίφ Κεσίς ξεκίνησε πριν από 25 χρόνια ως ηθοποιός στον κινηματογράφο και την τηλεόραση στη Γαλλία. Στο «Sorry, Haters» είχε εμφανιστεί ως ο Σύριος οδηγός ταξί που έγινε φίλος και στη συνέχεια προδόθηκε από την Ρόμπιν Ράιτ (2005).

Ως σκηνοθέτης, φημίζεται για το ταλέντο του να συναρμολογεί ισχυρά σύνολα και  να τους καθοδηγεί μέσα από πυκνές, νατουραλιστικές σκηνές που αποκαλύπτουν τους κωδικούς και τις εντάσεις των μικρών ομάδων.

Στην πρώτη του ταινία Blame It on Voltaire (2000), περιγράφει την ιστορία ενός νέου μετανάστη από την Τυνησία ο οποίος φτάνει στο Παρίσι και βρίσκεται με μία ομάδα εγκαταλελειμμένων σε καταφύγιο αστέγων. Στη δεύτερη ταινία Games of Love and Chance (2003), μας μυεί σε μία ομάδα Αράβων εφήβων σε κατασκευαστικά έργα έξω από το Παρίσι.

To 2000 η ταινία του La faute à Voltaire (Blame it on Voltaire) κέρδισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου δημιουργού στο Φεστιβάλ Βενετίας.

Το 2005 το L’esquive (Games of love & chance) κέρδισε 4 βραβεία César -ανάμεσά τους και της καλύτερης ταινίας

Το 2007 το La graine et le mulet (The Secret of the Grain) κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας και το Prix Louis Delluc στο Παρίσι την ίδια χρονιά. Το 2008 κέρδισε βραβεία César καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας.

Και στις τρεις αυτές ταινίες οι χαρακτήρες των Αράβων είναι αυτοί που πρωταγωνιστούν στις ιστορίες.

Στο” The Secret of the Grain” -διάρκειας 151 λεπτών-, ο Κεσίςπροχωρά από τις μεταφορικές οικογένειες σε μία αληθινή. Ένας Άραβας που εργάζεται σε ναυπηγείο, έχει δύο γιους και πέντε κόρες. Έχει πάρει διαζύγιο από τη γυναίκα του, ζει σε ένα φτηνό ξενοδοχείο και μοιράζεται το κρεβάτι του με τη μεσήλικη ιδιοκτήτρια, ενώ απολαμβάνει τη λατρεία της πεισματάρας 20χρονης κόρης της. Ο Αμπντελατίφ Κεσίς, ο οποίος γεννήθηκε στην Τυνησία και μετανάστευσε στη Γαλλία με τους γονείς του, αντλεί έμπνευση από τη δική του εμπειρία για να δημιουργήσει ένα οικογενειακό έπος που είναι πλούσιο σε προσωπικές λεπτομέρειες.