02
ΜΑΡΤΙΟΥ
2024
screeneye.gr
1 Comment 378 Views

Αντώνης Τολάκης

Hliosporoi Still 03

 

 Η Βίαιη Ενηλικίωση των Προσφυγόπουλων στην Ελλάδα της Κρίσης

Hliosporoi Still 05

   Ο Αντώνης Τολάκης, δημιουργός του βραβευμένου ντοκιμαντέρ  «Ηλιόσποροι»  στο Screeneye.net   Γράφει η Kέλλυ Φαναριώτη  

 

Το βραβείο« Ειδική Μνεία  Καλύτερου Μεσογειακού Ντοκιμαντέρ» στο Sole Luna International Mediterranean Doc Festival, στο Παλέρμο της Ιταλίας απέσπασε  το ντοκιμαντέρ «Ηλιόσποροι», σε σκηνοθεσία Αντώνη Τολάκη.

Η ταινία πραγματεύεται τη ζωή ανήλικων προσφύγων από το Αφγανιστάν που ζουν στο δρόμο πουλώντας ηλιόσπορους στα πάρκα και τις πλατείες της Αθήνας προκειμένου να καταφέρουν να επιβιώσουν.

Όπως εξηγεί ο κ. Τολάκης στο Screeneye.net, αφορμή για τη δημιουργία του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ αποτέλεσε η πληροφορία πως σ’ ένα πάρκο στο κέντρο της Αθήνας ζούσαν, χωρίς στέγη και φροντίδα,  πάρα πολλοί πρόσφυγες , κυρίως παιδιά από το Αφγανιστάν.

«Πέρυσι τέτοια εποχή έμαθα, μέσα από κάποιες επαφές που είχα με το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, πως  πάρα πολλά παιδιά από το Αφγανιστάν, ζούσαν στο πάρκο πίσω από το πεδίον του Άρεως. Πήραμε λοιπόν την πρωτοβουλία με τους συνεργάτες μου και πήγαμε να τα γνωρίσουμε από κοντά. Συναντήσαμε μια παρέα μικρών παιδιών που πουλούσαν ηλιόσπορους στα πάρκα και στις πλατείες για να επιβιώσουν. Μικρά παιδιά, εγκλωβισμένα στη χώρα μας, που  δεν μπορούσαν να φύγουν από εδώ ούτε να  επιστρέψουν  στην κατασπαραγμένη από τον πόλεμο πατρίδα τους», δηλώνει χαρακτηριστικά.

 Hliosporoi Still 03

 

Εκείνο που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στον κ. Τολάκη και τους συνεργάτες του, ήταν πως παρά το γεγονός πως τα παιδιά αυτά ζούσαν στα όρια της απόλυτης φτώχειας , έβρισκαν πάντα χρόνο για να χαρούν της ανεμελιά που χαρακτηρίζει την παιδική  ηλικία . «Ήταν πολύ όμορφο αυτό γιατί την ίδια στιγμή που δούλευαν  μπορούσαν παράλληλα να απολαμβάνουν και την ελευθερία που τους  προσέφερε ο δρόμος.  Και την ώρα που επιβίωναν με ένα και δύο ευρώ την ημέρα ,  ονειρεύονταν  ένα καλύτερο μέλλον: να φύγουν στη βόρεια Ευρώπη, να πάνε σχολείο και να κάνουν μια αξιοπρεπή δουλειά όταν μεγαλώσουν. Και τελικά τα κατάφεραν», προσθέτει.

Στόχος του δημιουργού δεν ήταν η εύκολη συγκίνηση και ο οίκτος του θεατή αλλά η έγερση ερωτημάτων αναφορικά με την χαμένη παιδική αθωότητα.

«Σκοπός μου όταν κάνω ντοκιμαντέρ είναι να θέσω στον θεατή μια πραγματικότητα προς κωδικοποίηση. Νιώθω πως έχω να αναμετρηθώ με την πραγματικότητα για να  αναδείξω την αλήθεια που κρύβεται μέσα της.  Είναι πάρα πολύ δύσκολο να αφηγηθείς μια ταινία με παιδιά που ζουν σε αυτή την κατάσταση. Συζητούσαμε επί ένα μήνα  με τους άμεσους συνεργάτες μου, την Τζούλια Σπυροπούλου, τον Πιέτρο Ραντίν και την Εύη Στάμου, για την ηθική στάση που θα έπρεπε να τηρήσουμε απέναντι στα παιδιά αυτά. Ο Σαίντ και η παρέα τους μας είχαν δείξει μια απίστευτη ωριμότητα που δεν ταίριαζε στην ηλικία τους. Κι εμείς έπρεπε να σταθούμε ακριβώς στο ύψος τους. Να μην τα δούμε ούτε από ψηλά, ούτε από χαμηλά», υπογραμμίζει.

Μάλιστα, το ντοκιμαντέρ «Ηλιόσποροι» επιλέχθηκε να συμμετάσχει στο τμήμα ‘’ Ντοκιμαντέρ και Παιδιά’’ στο  Διεθνές Φεστιβάλ του Άμστερνταμ – το μεγαλύτερο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ στην Ευρώπη. «Μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι οι  ‘’ Ηλιόσποροι’’ , ένα ‘’ σκληρό’’ και ‘’ωμό’’ ντοκιμαντέρ κατά τη γνώμη μας , μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εκπαιδευτικό εργαλείο. Κι αυτό είναι  πολύ σημαντικό για εμάς, γιατί δείχνει πως το σινεμά , ως  καλλιτεχνικό γεγονός, ανακτά τη βαρύτητα  του κοινωνικού του ρόλου».

Hliosporoi Still 04

Επιπλέον, οι «Ηλιόσποροι» έχουν συμμετάσχει και σε άλλα φεστιβάλ όπως είναι το 27th Parnu International Documentary Film Festival στην Εσθονία, όπου ήταν προτεινόμενο στην κατηγορία «Καλύτερο Ντοκιμαντέρ για Παιδιά», στο 2ndIonian Digital International Film Festival και στην Ιταλία όπου και απέσπασε το βραβείο «Ειδική Μνεία Καλύτερου Μεσογειακού Ντοκιμαντέρ». «Τα φεστιβάλ μας δίνουν ένα βήμα ελεύθερης έκφρασης,  τη δυνατότητα να ακουστεί η φωνή μας. Από τη στιγμή που πιστεύουμε πως έχουμε κάτι να πούμε ή να συζητήσουμε για τη χώρα μας ή για τα θέματα που απασχολούν τον κόσμο, θα πρέπει αυτή μας η άποψη να ακούγεται», τονίζει προσθέτοντας παράλληλα την ανάγκη επαναλειτουργίας  δημόσιων και ιδιωτικών φορέων που προωθούσαν τα ντοκιμαντέρ.

«Θεωρώ πως θα πρέπει να ανασυγκροτηθούν οικονομικά οι φορείς που προωθούσαν και προέβαλαν τα ντοκιμαντέρ ώστε αυτά  να φτάνουν στο κοινό.Εκείνο όμως που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι ο κινηματογράφος και γενικότερα η τέχνη, συνδέεται πάντα με μια οικονομική διεργασία , η όποια αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα βρίσκεται σε ύφεση. Θα πρέπει λοιπόν εμείς, οι δημιουργοί, να σκεφτόμαστε πού αλλού στο εξωτερικό υπάρχει η δυνατότητα χρηματοδότησης, προβολής και διανομής των ντοκιμαντέρ και να στραφούμε στην αγορά εκείνη. Χρειάζεται δηλαδή να είμαστε λίγο πιο εξωστρεφείς και ευέλικτοι  στις δύσκολες αυτές οικονομικές συγκυρίες», διευκρινίζει.

Η περίοδος αυτή είναι ιδιαίτερα δημιουργική για τον κ. Τολάκη μιας και ετοιμάζει μια μεγάλου μήκους ταινία με τίτλο «Αύριο στη μάχη να με σκεφθείς», μια μικρού μήκους ταινία μυθοπλασίας, την ‘’Αίσα’’,   ενώ ήδη βρίσκεται σε πρόβες για  μια θεατρική παράσταση , «Το τυφλό Σημείο» του Γιάννη Μαυριτσάκη, που θα ανεβάσει το χειμώνα ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος θεατρολόγων  (ΠΕΣΥΘ).

 

About the author:
Has 8 Articles

Έχοντας αποφοιτήσει από το τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου, η Κέλλυ εργάζεται ως δημοσιογράφος στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο. Αγαπάει πολύ τη δουλειά της γιατί όπως λέει της δίνει τη δυνατότητα να γνωρίζει σπουδαίους ανθρώπους τους οποίους θαύμαζε από μικρή. Όνειρό της είναι να ασχοληθεί με το ανθρωπιστικό ρεπορτάζ σε αναπτυσσόμενες χώρες.

  • Χρηστος Μπιρμπιλης

    Κελλυ μου σου ευχομα να πας πολυ ψιλα γιατι αγαπας αυτο που κανεις και δινειςτο κανεις απο καρδιας και με ψυχη!……………………………………

Επικοινωνία
Γενικό e-mail επικοινωνίας screeneyefilm@gmail.com Για αποστολή δελτίων τύπου κινηματογραφικών εκδηλώσεων cine-events@screeneye.net
Εγγραφείτε στο Newsletter μας
Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας για να μαθένετε πρώτοι τα τελευταία νέα μας!

Back to Top