Για τις οικογενειακές αξίες και την επίδραση του χρόνου πάνω στο σώμα στο Where Is My Son από τη Ν. Κορέα

Γράφει η Ελένη Ανδρεάδου

Ένας άντρας που πλησιάζει τα 70, επιστρέφει από τη Σεούλ, όπου διαμένει με την οικογένειά του, στη γενέτειρά του, μια επαρχιακή περιοχή στην Andong της Ν. Κορέας, για να αναλάβει τη φροντίδα της υπερήλικης μητέρας του, της οποίας η υγεία επιβαρύνεται μέρα με τη μέρα.

Μέσα σε 52 λεπτά ο δημιουργός του ντοκιμαντέρ Chai Min Ahn πετυχαίνει να αποδώσει σε μια συνοπτική αλλά περιεκτική, ανθρώπινη και συγκινητική αφήγηση την ιστορία μια γυναίκας που έγινε μητέρα σε νεαρή ηλικία, τις δυσκολίες που έζησε αλλά κυρίως τη σοφία και τις ανασφάλειές της που προκύπτουν από την αμείλικτη επίδραση του χρόνου πάνω στο σώμα και το πνεύμα της.
Οι οικογενειακές αξίες και η αγάπη ανάμεσα στα μέλη της παρά τις συντριπτικές αλλαγές της κοινωνίας στο πέρασμα του χρόνου, οι ιδιαίτεροι δεσμοί τους, που κάνουν περισσότερο αισθητή την παρουσία τους κυρίως όταν χάνουμε αγαπημένα πρόσωπα παρά εν τη παρουσία τους στη ζωή μας, η κούραση και αγανάκτηση της φροντίδας τους που καταπνίγονται σχεδόν αμέσως για να δώσουν τη θέση τους σε μια διακριτική νοσταλγία μπροστά στην συνειδητοποίηση του επικείμενου τέλους και ο πόνος της απώλειας, διατηρούν τη θέση τους σ’αυτή την καθημερινή ιστορία που συνοδεύεται από όμορφη φωτογραφία και μουσική.