Goodbye to all that

Κωμωδία,87′, Η.Π.Α 2014

Του Άνγκους Μακ Λάχλαν

Με τους Πωλ Σνάιντερ, Μέλανι Λίνσει

Γράφει η Μερόπη Κυριάκου-Κακόπιερος

Ο συγγραφέας και σεναριογράφος Angus MacLachlan, γνωστότερος στο κινηματογραφόφιλο κοινό από τα σενάρια τους στις ταινίες Junebug(2005) και Stone(2010), επιστρέφει στις αίθουσες, αυτή τη φορά και σε ρόλο σκηνοθέτη. Η ταινία Goodbye to all that, που κάνει πρεμιέρα τη Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014 στη Νέα Υόρκη, πρωτοπαρουσιάστηκε φέτος στο Tribeca Film Festival, όπου απέσπασε πέραν των θετικών κριτικών, το βραβείο καλύτερου ηθοποιού για τον Paul Schneider.

Πράγματι ο Schneider υποδύεται άψογα τον Otto Wall, έναν συνηθισμένο σαραντάχρονο άντρα, ο οποίος αφού βρίσκεται βίαια αντιμέτωπος με τα νέα δεδομένα της ζωής, που προκύπτουν από το διαζύγιο στο οποίο προσφεύγει η σύζυγος του, χρειάζεται ταυτόχρονα να προσαρμοστεί σε μια νέα πραγματικότητα όσων αφορά τις νέες γνωριμίες και γενικότερα τις διαπροσωπικές σχέσεις, εν προκειμένω με άλλες γυναίκες, όπως αυτή η πραγματικότητα διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια μέσα από τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης.

Ο Otto, δρομέας, από τη Βόρεια Καρολίνα, απρόσεκτος, που μετά βίας διασχίζει ένα δωμάτιο χωρίς να κτυπήσει σε κάτι, τραυματίζει το πόδι του σε ένα ατύχημα με μια τετράτροχη ATV. Χαρακτηριστικός ο διάλογος σε πρώιμο σημείο της ταινίας, όπου η κόρη του, Έντι(Audrey Scott) ρωτά τη μητέρα της Άννι(Melanie Lynskey), “Γιατί αυτά τα πράγματα συμβαίνουν πάντα στον μπαμπά;” Και αυτή απαντά “Γιατί δεν δίνει προσοχή». Αυτή η ελάχιστη παρατηρητικότητα του ιδίου ως προς τον περίγυρο του είναι αυτή που θα του στοιχίσει περισσότερο στην εξέλιξη της ζωής του σε προσωπικό επίπεδο όσων αφορά τα πόσα δεν είχε αντιληφθεί και βρίσκεται προτετελεσμένου έξω από την ίδια του την οικογένεια, προσπαθώντας να καταλάβει τι του συνέβη.

Όντας αθλητής βιώνει το ίδιο του το διαζύγιο ως έναν σωματικό τραυματισμό. Αγνοεί τον πόνο έτσι ώστε να μην τον αισθάνεται. Στη διαδικασία έρχεται να τον διευκολύνει η ανακάλυψη στο προφίλ της γυναίκας του στο facebook, πως τον απατούσε προκαιρού. Αυτό του δίνει ώθηση στο να φροντίσει τη δική του προσωπική ζωή και έτσι βρίσκεται ως σαν ψάρι στα βαθειά νερά του κόσμου των νέων γνωριμιών. Πιο έτοιμος για μια νέα συμβατική και παραδοσιακή σχέση με μα καινούρια σύντροφο, βρίσκεται προ εκπλήξεως όταν ανακαλύπτει πόσο εύκολα μπορεί να βιώνει απλές και καθημερινές σεξουαλικές επαφές, με διαφορετικές συντρόφους και ότι οι γυναίκες μεγαλώνοντας ζουν πολύ πιο φιλελεύθερα απολαμβάνοντας τη ζωή τους χωρίς ταμπού.

Φαινομενικά χωρίς καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια, ο Otto Wall συνδέεται με τρεις διαφορετικές γυναίκες και παρότι απολαμβάνει αυτή του τη στιγμή φαίνεται να συγχέεται από την έλλειψη οποιουδήποτε ενδιαφέροντος βαθύτερης σύνδεσης. Η ανάγκη του όμως για ουσιαστική επικοινωνία διαφαίνεται εντονότερη από τη σχέση την οποία αποζητά από την κόρη του, που λόγω της καθημερινότητας του ιδίου, μεγαλώνει ακόμα πιο μακριά και απόμακρα, όπως και από την επαφή την οποία επιδιώκει με μια παλιά του αγαπημένη(Heather Lawless) από κάποια εφηβική καλοκαιρινή κατασκήνωση.

Ο MacLachlan δεν κάνει καμιά αναφορά στην προηγούμενη πραγματικότητα του κεντρικού ήρωα, όταν αυτός βρισκόταν ακόμη στο γάμο του, αλλά ούτε και επιχειρεί κάποιο επιτακτικά διδακτικό νόημα στην όλη αφήγηση. Ο πρωταγωνιστής του πορεύεται ανάλαφρα και με χιούμορ και τις στιγμές ακόμα που θέλει να τον φέρει αντιμέτωπο με τις προτεραιότητες του, τις οποίες αποφεύγει ηθελημένα ή άθελα το κάνει με ένα ελαφρύ κτύπημα στη πλάτη.

Βραβείο 1ου Ανδρικού ρόλου( Tribeca Film Festival)