Κριτική της Δανέζικης ταινίας ” Parents” από το Φ. Τραϊμπέκα της Νέας Υόρκης

Δράμα Μυστηρίου, Δανία 2016

Πρωτότυπος Τίτλος: Forældre Γλώσσα Δανέζικα

Του Κρίστιαν Ταφντραπ

Με τους

Miri Ann Beuschel,Emilia Imperatore Bjørnvad,Anton Honik,Elliott Crosset Hove,Bodil Jørgensen,Søren Malling Søren, Christian Tafdrup

Κριτική από το Φεστιβάλ Τραιμπέκα της Νέας Υόρκης Μερόπη Κυριάκου

Αφού απασχόλησε το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κινηματογραφικής κοινότητας, με τις τρεις μικρού μήκους ταινίες του, με πιο πρόσφατο το βραβευμένο Awakening(2008), ο Christian Tafdrup, επανήλθε δριμύτερος. Με την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, “Parents” προσεγγίζει ένα καθημερινό και ενίοτε άβολο θέμα αυτό της αποχώρησης των ενηλίκων παιδιών από την πατρική οικία. Εστιάζοντας με ενδιαφέρον στη γονεϊκή σχέση και στο πως αυτή εντοπίζεται όταν βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο της ζωής των ανθρώπων που την απαρτίζουν, ο Tafdrup, καταφέρνει ένα φιλμ όπου ρεαλισμός, σουρεαλισμός και υπαρξισμός συνυπάρχουν για να περιγράψουν μια σχέση του παρόντος, που αφού πρώτα περάσει από το παρελθόν έρχεται να ανακαθορίσει τον εαυτό της, όχι για να καταλήξει αλλά για να ζήσει εκ νέου μέσα από τα νέα δεδομένα τα οποία την καθορίζουν.

Το φιλμ ανοίγει με τον Kjeld(Soren Malling) και τη Vibeke(Bodil Jorgensen), ένα μεσήλικο ζευγάρι του οποίου το σπίτι και η ζωή αδειάζει όταν ο γιος τους Esben(Anton Honik) φεύγει για να ζήσει μόνος του. Το γεγονός τους φέρνει αντιμέτωπους με την απουσία όχι μόνο του παιδιού τους αλλά και της ίδιας τους της σχέσης η οποία παραγκωνίστηκε μερικές δεκαετίες πριν. Το αδειανό εμβαδόν του σπιτιού έρχεται να τονίσει το κενό στις ζωές τους, το οποίου ο Kjeld καλείται να καλύψει, οδηγούμενος από την αγάπη του προς την Vibeke, έτσι ώστε να καταφέρει μια νέα συνάντηση στις ζωές τους. Η τυχαία ανακάλυψη πως το πρώτο τους σπίτι, στο κέντρο της πόλης, το φοιτητικό τους διαμέρισμα, διατίθεται προς πώληση, οδηγεί το ζευγάρι σε μια επιστροφή στις ρίζες του. Ο Kjeld συναισθανόμενος τη θλίψη της γυναίκας του και σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να φτάσει σε εκείνο το πρώτο τους ρομαντικό συναίσθημα, ανακατασκευάζει τον παλιό τους χώρο όπου οι δυο τους τελικά συναντιούνται κυριολεκτικά δεκαετίες μικρότεροι.

Η σουρεαλιστική προσέγγιση πλέον της ιστορίας και το ταξίδι στο χρόνο καταφέρνει μια περιγραφή του ίδιου του δεσμού και της εξέλιξης των τριών χαρακτήρων. Με ιδιαίτερο και κυρίως ψυχρό χιούμορ ο Tafdrup αφηγείται την αλυσίδα των σχέσεων των τριών προσώπων και πως ο ένας ενσωματώνεται ή εκτοπίζεται από τις ζωές των άλλων, σχηματίζοντας ένα άκρος ενδιαφέρον τρίγωνο. Φτάνοντας σε ένα έντονα σκοτεινό σημείο το φιλμ, επανέρχεται εν τέλει σε μια ρεαλιστική προσέγγιση της ιστορίας αφήνοντας τα πρόσωπα της σε παροντικό χωροχρόνο να διαπραγματευτούν τη σχέση τους αφού οι αναμνήσεις μπορούν να αποτελούν μόνο τη βάση της κοινής τους ζωής, αλλά ανήκουν πλέον στο παρελθόν και στα χαρτοκιβώτια της αποθήκης.