Από χθες, μια κινηματογραφική είδηση σαρώνει το διαδίκτυο

Επανεμφανίζεται στη μεγάλη οθόνη ο Τζακ Νίκολσον, μετά από 8 χρόνια απουσίας . Χαιρόμαστε για αυτό. Αλλά η πραγματική είδηση βρίσκεται στο γεγονός, πως θα πρωταγωνιστήσει στο αμερικάνικο ριμέικ της ολόφρεσκιας γερμανικής ταινίας « Τόνι Έρντμαν». Ένα από τα μεγαλύτερα περιοδικά του χώρου, το IndieWire, διατηρεί επιφυλάξεις, αλλά δεν τις διατυπώνει με δυνατή φωνή. Μπορούμε να εικάσουμε ποιες είναι αυτές, γιατί είναι και οι δικιές μας.

Η αστραπιαία ταχύτητα των Αμερικανών, να οικειοποιηθούν μια ευρωπαϊκή επιτυχία. Δηλαδή να τη φέρουν στα μέτρα τους και να την διαδώσουν σε εκατομμύρια θεατές( επειδή το art-house κοινό είναι περιορισμένο). Ξέχωρα  που οι περισσότεροι βγάζουν αλλεργία, αν σε μια ταινία δεν μιλάνε Αγγλικά.

Από την άλλη, οι εταιρίες παραγωγής ψάχνουν το « κελεπούρι», τουτέστιν το σενάριο που θα γεμίσει τα ταμεία τους. Πάνω σε αυτή τη λογική πήραν τα δικαιώματα του νοτιοκορεάτικου « Old Boy»(10 χρόνια μετά), πάνω σε αυτή τη λογική έπεισαν τον Χάνεκε να γυρίσει τότε το αγγλόφωνο «Funny Games»( 10 χρόνια μετά).  Η λίστα δεν έχει τελειωμό. Εδώ, στο « Τόνι Έρντμαν» δεν κράτησαν τα προσχήματα και το σαβουάρ βιβρ. Ήταν άκομψο και αντιδεοντολογικό. Η ταινία δεν έχει κάνει καλά-καλά την πορεία της, περιμένει σε λίγες μέρες και  βραβεία, (από τα Όσκαρ…αν έρθουν).

Βέβαια είναι νόμιμο, νομιμότατο. Γιατί το  σινεμά δεν είναι ανεξάρτητο. Είναι βιομηχανία, είναι θέαμα, είναι αμερικανιά. Και το « Τόνι Έρντμαν» (το οποίο ο γραφών αυτού του κειμένου αγάπησε πραγματικά), την αμερικανιά του την έχει και του πάει.

Ι.Γ.