Μιράντα Τζουλάι

Γράφει η  Μερόπη Κυριάκου-Κακόπιερος

Η Μιράντα Τζουλάι μονοπώλησε κατά καιρούς το ενδιαφέρον μεγάλης μερίδας του τύπου, ενώ το ενδιαφέρον του κοινού σίγουρα το κέρδισε-και έκτοτε παραμένει αμείωτο-ήδη με την πρώτη κιόλας μεγάλου μήκους κινηματογραφική της προσπάθεια.

Το «Me and you and Everyone we know»(2005), έτυχε πολλαπλών βραβεύσεων σε διεθνείς κινηματογραφικές διοργανώσεις, μεταξύ αυτών στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, του Λος Άντζελες, της Φιλαδέλφειας και στο Sundance film festival.

Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της «The Future» ακολουθεί έξι χρόνια μετά, και αποσπά επίσης διεθνείς διακρίσεις, μεταξύ άλλων από το Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου, της Γάνδης και της Στοκχόλμης.

Δικές της καλλιτεχνικές δημιουργίες όπως  βίντεο -παραστάσεις φιλοξενήθηκαν κατά καιρούς σε χώρους όπως το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης, το Guggenheim Museum, Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης στο Λονδίνο, στο The Kitchen στη Νέα Υόρκη, ενώ συμμετείχε επίσης σε δυο Whitney Biennials όπως επίσης και στη Μπιενάλε Βενετίας το 2009, με ένα διαδραστικό έργο, υπό την ονομασία Eleven Heavy things, το οποίο στη συνέχεια παρουσιάστηκε στη Union Square της Νέας Υόρκης(2010) και κατόπιν στο MOCA του Λος Άντζελες(2011).

Διηγήματα της δημοσιεύτηκαν σε έντυπα όπως το Paris Review, The Harvard Review, και Zoetrope All Story, έχει επίσης ηχογραφήσει δύο EPs και δύο LPs και υπογράφει τρεις εκδόσεις οι οποίες πραγματοποιούν τη δική τους επιτυχημένη πορεία.

Το Filmmaker Magazine ψήφισε τη Μιράντα Τζουλάι, ως το νούμερο ένα στη λίστα του με τα 25 νέα πρόσωπα των ανεξάρτητων κινηματογραφικών παραγωγών, το 2004.

Η Miranda συναντά την July   

Η 39χρονη, σήμερα,  Τζουλάι ζει και δραστηριοποιείται στο Λος Άντζελες. Μεγαλωμένη στη Καλιφόρνια, εντρύφησε από μικρή στη συγγραφή η οποία αποτελούσε οικογενειακή υπόθεση. Και οι δυο της γονείς ήταν συγγραφείς. Μάλιστα στη πατρική εστία εξυπηρετούνταν οι ανάγκες του μικρού εκδοτικού οίκου North Atlantic Books, τον οποίο διατηρούσαν οι γονείς της. Οι οικογενειακές εκδόσεις υφίστανται μέχρι και σήμερα.

Όταν ήταν ακόμα στο λύκειο συναντήθηκε με έναν έγκλειστο δολοφόνο. Έγραψε ένα έργο για την εμπειρία της με τίτλο «Ο ισοβίτης» και, σε ηλικία 16 ετών, το ανέβασε σε ένα τοπικό bar-theater.

Επίσης στα 16 της χρόνια, μαζί με την κολλητή της από το σχολείο υιοθέτησαν από ένα νέο όνομα, το οποίο δανείστηκαν από μια ιστορία  που διάβασαν σε ένα περιοδικό, και αφορούσε  δύο φιλαράκια με τα ονόματα Ida και July. Άλλαξε το όνομά της νόμιμα στα 20 της. Το πραγματικό της όνομα είναι Μιράντα Τζένιφερ Γκροσινγκερ.

Αφού παράτησε το κολλέγιο, έφυγε από την Καλιφόρνια και μετέβει στο Πόρτλαντ του Όρεγκον. Ως νέα καλλιτέχνης την ενδιέφερε η συνεργασία με άλλες γυναίκες συναδέλφους της, έτσι ξεκίνησε ένα πρότζεκτ με τον τίτλο «Joanie 4 Jackie». Επρόκειτο για μια αλληλογραφία ανταλλαγής βίντεο, νεαρών δημιουργών, που στόχο είχε το να μοιράζονται τη δουλειά τους. Η ίδια σε συνέντευξη της στο παρελθόν, χαρακτήρισε αυτή της την προσπάθεια ως το σχολείο που την δίδαξε τελικά κινηματογράφο.

Η κινηματογραφική της δημιουργία

Η ίδια δηλώνει πως δεν είναι σινεφίλ και πως τα έργα της δεν αποτελούν αναφορές σε άλλες ταινίες. Το μόνο που την ενδιαφέρει, είναι ο ρυθμός και το συναίσθημα. Οι φαινομενικά επιφανειακές χειρονομίες στις ταινίες της έρχονται να εκφράσουν ακριβώς αυτό το συναισθηματικό κέντρο που τις περιγράφει. Κανένας απ’ τους χαρακτήρες των ταινιών της δεν χαλαρός και άνετος. Πρόκειται πάντα για πρόσωπα απλά, ανθρώπους της καθημερινότητας η ζωή των οποίων δεν χρήζει περαιτέρω έρευνας.

Η Τζουλάι με το έργο της προβαίνει σε απελπισμένες προσπάθειες να ενώσει τους ανθρώπους, να τους οδηγήσει σε μια συναισθηματική συναδέλφωση. Την αφορούν θέματα δύσκολα για τα οποία όμως μπορεί να μιλήσει απλά. Είναι αδυσώπητα ειλικρινής και αυτό οδηγεί το κοινό στα δυο άκρα. Γίνεται είτε δύσκολα υποφερτή, είτε η κινηματογραφική της ύπαρξη καθίσταται απαραίτητη.

Η πολυτάλαντη δημιουργός διηγείται τις  ιστορίες της μέσα από τους χαρακτήρες που την ενδιαφέρουν σε κάθε της δουλειά, τα απλά, καθημερινά πρόσωπα, τα οποία με ειλικρίνεια και σαφήνεια καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να αισθανθούν οικεία και κοντύτερα σε όσα τα ενδιαφέρουν. Κοινό χαρακτηριστικό των κεντρικών ηρώων αλλά και όλων όσων συνθέτουν το σκηνικό, η επιθυμία τους να συνδεθούν και ως επί τω πλείστον το επιτυγχάνουν. 

Το «Me and You and Everyone We Know» χτίζει σιωπηλά ένα μαγικό αλλά ταυτόχρονα εύθραυστο σκηνικό. Πρόκειται για μια ρομαντική κομεντί που μιλά σε κάθε της επίπεδο, για τον έρωτα ως συναίσθημα. Αυτή, αυτός και όλοι όσοι γνωρίζουν, με όλα όσα τους περιβάλλουν, ο κόσμος τους μέσα στον οποίο υπάρχουν, και η αλληλεπίδραση μεταξύ τους. Η ταινία χαρακτηρίζεται από ισορροπημένη δράση και ενώ καταπιάνεται με απλά θέματα της σταθερής και επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας, τα όσα περιγράφει και καταγράφει ο κινηματογραφικός της φακός, θα μπορούσαν να προκαλέσουν λόγω της ευθύτητας τους, αλλά αυτό που καταφέρνει τελικά είναι το να σε συναρπάζει με τον απλό και ειλικρινή της λόγο.

Το «The Future «  είναι η πιο ώριμη κινηματογραφική της δημιουργία  με αμείωτη την ανάγκη της να εξετάζει τις ανθρώπινες σχέσεις και δη τις ρομαντικές. Η Τζουλάι καταπιάνεται με μια σχέση η οποία χαρακτηρίζεται από πλήξη, τόση που της κοστίζει την ίδια της την ύπαρξη. Μια σχέση που αργοπεθαίνει, ένα ζευγάρι χαμηλών τόνων, στα μέσα της τρίτης δεκαετίας της ζωής τους, απασχολούμενοι επαγγελματικά σε τομείς που δεν τους ικανοποιούν, αυτή διδάσκει χορό σε μικρά παιδιά και αυτός εργάζεται απ’ το σπίτι ως τεχνικός ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Η Τζουλάι καταφέρνει για άλλη μια φορά να μιλήσει για ζητήματα καθημερινά, διόλου εύκολα, όπως είναι ο έρωτας, το σεξ, ο θάνατος αφήνοντας μας όμως σε μια ασφαλή απόσταση. Μας επιτρέπει να τα παρατηρούμε, να τα αισθανόμαστε αλλά να μας αγγίζουν απαλά χωρίς να μας τραυματίζουν. Σκοτεινό και εμφανώς πεσιμιστικό το «The future», καταπιάνεται με τον θάνατο, την αιωνιότητα, τον χρόνο. Εγείρει συχνά το ερώτημα: ποιο είναι το επόμενο βήμα; για να καταλήξει στο ότι η απάντηση είναι πάντα δύσκολη.

Πέραν των αποκλειστικά δικό  της ταινιών, υπογράφει μαζί με άλλους το σενάριο του «The Center of the World»(2001), του σκηνοθέτη Wayne Wang. Ως ηθοποιός εμφανίστηκε σε πολλά από τα βίντεο της, συμπεριλαμβανομένου των «Atlanta», «The Amateurist», «Nest of Tens», «Are You The Favorite Person of Anyone?», στις μεγάλου μήκους ταινίες της «Me and You and Everyone We Know» και «The Future», ενώ επίσης μια μικρή εμφάνιση έκανε και στο Jesus’ Son(1999).