Ο Νονός( Ψηφιακή Επανέκδοση)

Έγκλημα, Δράμα,175′, Η.Π.Α 1972

Πρωτότυπος Τίτλος:  The Godfather

Του Φράνσις Φορντ Κόπολα

Με τους  Μάρλο Μπράντο Αλ Πατσίνο Ντάιαν Κίτον Τζέιμς Κάαν Τζον Καζάλ. Ρόμπερτ Ντυβάλ Τζιάννι Ρούσσο Τάλια Σάιρ

Γράφει ο Ιάκωβος Γωγάκης

1945, Νέα Υόρκη.Ο Δον Βίτο Κορλεόνε, αρχηγός της ομώνυμης οικογένειας μαφιόζων, παντρεύει την κόρη του Κόνι. Όπως θέλει η παράδοση -«Κανένας Σικελός δε μπορεί να αρνηθεί ένα αίτημα την ημέρα του γάμου της κόρης του»- ο Δον Βίτο δέχεται αιτήματα για χάρες. Ταυτόχρονα, αναζητεί το διάδοχο του. Μία σειρά από βίαια γεγονότα θα οδηγήσουν σε πόλεμο μεταξύ των οικογενειών, έως ότου βρεθεί ο διάδοχος αυτής της πολυπόθητης θέσης

Μέχρι το 1972, ο άγνωστος στο ευρύ κοινό Φράνσις Φορντ Κόπολα, πειραματίστηκε  με τις αισθησιακές ταινίες, τα μιούζικαλ και  τα θρίλερ, έχοντας το προνόμιο να συνεργαστεί από νωρίς, με τους αστέρες Φρεντ Ασταίρ, Μπόρις Καρλόφ, Τζακ Νίκολοσον κ.α, με την αμέριστη στήριξη των καλλιτεχνών γονέων του, που έχαιραν εκτίμησης από την  αμερικανική μουσική και κινηματογραφική βιομηχανία εκείνης της εποχής.

Οι πρώτες εντυπώσεις δεν ήταν ενθαρρυντικές για το κινηματογραφικό του μέλλον, όμως ο ίδιος αναθάρρησε, όταν κέρδισε το Χρυσό Κοχύλι  στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν το 1969, για το ερωτικό δράμα « Οι Άνθρωποι της Βροχής», εκείνες ακριβώς τις μέρες, που ο νεαρός συγγραφέας Μάριο Πούτζο(με ιταλικές ρίζες όπως και ο Κόπολα), ολοκλήρωνε το μυθιστόρημα του, για τη μαφία στη Νέα Υόρκη, με τίτλο   « Ο Νονός». Το μυθιστόρημα έγινε γρήγορα μπεστ-σέλερ και ο παραγωγός της Παραμάουντ Πήτερ Μπραντ, προσέγγισε τον Κόπολα για να το σκηνοθετήσει.  Ο Φράνσις το βαρέθηκε, σταμάτησε να το διαβάζει και έδωσε αρνητική απάντηση, όμως ο φίλος του, ο   Τζορτζ Λούκας τον πίεσε να το ξανασκεφτεί, να το αναλάβει, κυρίως για να επιλύσει τα οικονομικά του προβλήματα.

Απίστευτες ιστορίες συμπτώσεων και τύχης, αλλά και ικανοτήτων,  που οδήγησαν τον Φράνσις Φορντ Κόπολα να χαρακτηριστεί ως ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών και ο « Νονός 1 », να θεωρείται από πολλούς «το αριστούργημα της 7ης τέχνης».

Η ψηφιακή επανέκδοση του πρώτου μέρους της τριλογίας, επαναφέρει στη μνήμη όχι μόνο τις αλησμόνητες ατάκες του Δον Βίτο Κορλεόνε (Μάρλο Μπράντο), τα χαρακτηριστικά της γκανγκστερικής ζωής και τη διαχρονική και  σκοπίμως μεγαλοαστική μουσική του Νίνο Ρότα. Πάνω απ’ όλα αυτά, είναι τα φιλοσοφικά ζητήματα, ισάξια της παράδοσης του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος, για τις ενοχές, την άφεση αμαρτιών, την αυτοδικία, την ιεραρχία, την οικογενειακή τιμή, εμπλουτισμένα με τις παθογένειες και του σύγχρονου κόσμου των 70s,  που δυστυχώς υπάρχουν και σήμερα, στον υπέρτατο βαθμό. Απληστία, αλλοίωση προσωπικότητας ( βλέπε τον υιό, τον  Μάικλ Κορλεόνε), το μέσον για την επίτευξη των μάταιων προσωπικών στόχων( βλέπε τον τραγουδιστή και συγγενή των Κορλεόνε, τον Τζόνι Φοντέιν), ο  διαχωρισμός των δύο φύλων, η εξουσιομανία,   το μάταιο όνειρο για πλούτο, χλιδή και κοινωνικό στάτους, ακόμα και από τους μετανάστες( πέρα για πέρα επίκαιρο).

Όσον αφορά την κινηματογράφηση, ο Κόπολα και ο Διευθυντής Φωτογραφίας του, ο  Γκόρτον  Γουίλς, ενίοτε κρατούν τις συμβάσεις του Χόλιγουντ και τις χειρίζονται άψογα, τις περισσότερες φορές όμως τις καταρρίπτουν, με το ατόφιο νατουραλιστικό στιλ( να θυμηθούμε τον τρόπο που απεικονίζεται ο αυτοεξόριστος στη Σικελία Μάικλ, τον οποίο ερμηνεύει ο Αλ Πατσίνο), ακόμα και με τον απορριπτέο στο Χόλιγουντ χαμηλό φωτισμό, που θεωρείται εχθρικός προς το θεατή, αλλά εδώ σπάει επιτυχημένα και αυτό το στερεότυπο.

Όσκαρ καλύτερης ταινίας, Όσκαρ πρώτου αντρικού ρόλου – Μάρλον Μπράντο, Όσκαρ σεναρίου.