Okja… όξω από δω! Αποδοκιμασίες αλλά τελικά και αποδοχή της πιο πολυσυζητημένης ταινίας των Καννών

Ανταπόκριση από Φ. Καννών Ιάκωβος Γωγάκης

Από την Τετάρτη, οι Κάννες υποδέχθηκαν το πιστό κινηματογραφικό κοινό τους. Προστέθηκαν κι άλλοι, έτσι ώστε η φετινή κοσμοπλημμύρα, να μην έχει προηγούμενο. Να φταίει η επετειακή 70ή επέτειος, τα μεγάλα ονόματα, ο καλός καιρός; Άγνωστο. Αρκεί να αναφέρουμε πως ακόμα και στις προβολές λίγο μετά το χάραμα, δηλαδή στις 8.30 το πρωί, δημοσιογράφοι και επαγγελματίες αδυνατούν να βρουν θέση, στην αίθουσα-τέρας- Λουμιέρ, χωρητικότητας σχεδόν 2000 θεατών.
Για τέτοιο πανικό μιλάμε.
Μέσα σε αυτή την αίθουσα, έγιναν χθες πράγματα και θαύματα. Η έναρξη της πολυαναμενόμενης ταινίας « Okja» του Νοτιοκορεάτη μάστερ Μπονγκ Τζουν Χο, με συντριπτικά πρωτοκλασάτο αμερικάνικο καστ (Τίλντα Σουίντον, Τζέικ Τζίλενχαλ, Πολ Ντάνο), διεκόπη για 10 λεπτά, μετά από αποδοκιμασίες, γιουχαΐσματα και χειροκροτήματα, που ξεκίνησαν από τη γαλαρία, για να επεκταθούν σε όλη την αίθουσα. Η πρωτοφανής αντίδραση του κοινού, είχε να κάνει με την εταιρία παραγωγής της συγκεκριμένης ταινίας, πρόκειται για την πλατφόρμα Netflix, η οποία ανακοίνωσε την ημερομηνία online προβολής της, αλλά αρνιόταν να την διανέμει πρώτα στα σινεμά. Οι Γάλλοι αντέδρασαν, απείλησαν με αποβολή του έργου από το πρόγραμμα, τελικά έγινε ένας συμβιβασμός, κάνοντας το Netflix ένα βήμα πίσω, και η ταινία πήρε το δρόμο του διαγωνιστικού τμήματος. Τα όσα συνέβησαν, είναι ο προπομπός μιας μεγάλης μάχης-επιβίωσης και κυριαρχίας στο τοπίο του entertainment. Κινηματογράφος, ιντερνέτ ή τηλεόραση; Μάλλον τα δύο τελευταία έχουν συμμαχήσει, και μελλοντικά, αρμονικά με το σινεμά, δεν πρόκειται να συνυπάρξουν.

Τι είναι το « Okja» λοιπόν; Κυριολεκτικά είναι ένας σούπερ μη φυσικά εξελιγμένος χοίρος, από τους 27 σε ολόκληρη τη γη. Το φροντίζει ένα μικρό ορφανό κοριτσάκι και ο παππού της, στην αγροτική Νότια Κορέα. Η αμερικανική εταιρία που έκανε την μετάλλαξή του( στην οποία ηγείται η Τίλντα Σουίντον), τον θέλει πίσω, για να τον τροποποιήσει εκ νέου. Το 13 χρόνο κορίτσι, αρνείται να συμβιβαστεί με την ιδέα αυτή και θα προσπαθήσει να χαλάσει τα σχέδια της εταιρίας, με τη βοήθεια ενός ακτιβιστή( Πολ Ντάνο). Έτσι ξεκινά μια περιπέτεια, μη ρεαλιστική.

Μεταφορικά, είναι μια παραβολή, ένας μύθος, και συμβολισμός για την ευεργετική ανόθευτη σχέση του ανθρώπου με τα ζώα, με τη φύση και μια « ύπουλη» κριτική για τα επεξεργασμένα, για την οικονομία της αγοράς, για την πολιτική επιβολή. Όχι δεν πρόκειται για ένα αγωνιστικό μανιφέστο κατά πάντων. Ο έμπειρος σκηνοθέτης Μπονγκ Τζουν Χο, αναμειγνύει το στιλ των νοτιοκορεάτικων ταινιών του, ( αν εξαιρέσει κανείς την αρχική σφήνα με την Τίλντα Σουίντον), τα πρώτα 20 λεπτά, μας τοποθετούν μέσα σε ένα σινεφίλ κορεάτικο σκηνικό, όπως στο The Host». Το υπόλοιπο μέρος όμως, θυμίζει το mainstream «Snowpiercer», δηλαδή μια αμερικάνικη περιπέτεια φαντασίας, η οποία, προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού -που δεν αναζητάει πολλά και βαθυστόχαστα-, έχει απλοϊκά μηνύματα και happy end.
Η γοητεία της ταινίας, είναι ο αμφίθυμος ρυθμός της, σε δύο διαφορετικά σημεία της γης και σε δύο διαφορετικές γλώσσες, ό τεχνητός χειρισμός του επιβλητικού ζώου( λεπτομέρεια ακόμα και στον ήχο της πορδής του).
Θεωρούμε πως ο σκηνοθέτης, στην προσπάθεια του να ενσωματώσει και τις δύο κουλτούρες( της Κορέας και της Αμερικής), αφήνει πίσω την μία και κρατάει την άλλη. Όπως φαντάζεστε, κρατάει την αμερικάνικη, καθόλου μεμπτό, μα αυτή η οπτική, από ένα σημείο και μετά, είναι γνώριμη και δεν επιφέρει εκπλήξεις.
Ερμηνευτικά, ξεχωρίζει ο αγνώριστος Τζέικ Τζίλενχαλ, στο ρόλο ενός παρουσιαστή τηλεοπτικής εκπομπής.