Άκουσέ με
Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης « Στεναχωριέμαι που δεν μπορώ να επικοινωνήσω
Διαβάστε Περισσότερα...Ανταπόκριση Δέσποινα Ηλέκτρα Βούλγαρη
Η ταινία που απέσπασε το πρώτο βραβείο στο τμήμα “Ένα κάποιο βλέμμα” στο Φεστιβάλ των Καννών, διεκδικεί επάξια το μεγάλο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και βρίσκεται ήδη μεταξύ των αγαπημένων ταινιών του κοινού, που έσπευσε να γεμίσει τις κινηματογραφικές αίθουσες.
Σε μία απομονωμένη κοιλάδα της Ισλανδίας η εκτροφή κριαριών είναι η μοναδική ασχολία των λιγοστών κατοίκων. Δύο αδέρφια, ο Γκούμι και ο Κίντυ, έχουν τα δικά τους κοπάδια, ζουν σε αντικριστά σπίτια, αλλά έχουν σαράντα χρόνια να μιλήσουν μεταξύ τους. Η σχέση τους θα επαναπροσδιοριστεί όταν θα ξεσπάσει μια θανατηφόρα νόσος και όλα τα ζώα πρέπει να θανατωθούν. Ο καθένας θα αντιμετωπίσει διαφορετικά το ενδεχόμενο αυτό, αλλά η αγάπη τους για τα ζώα θα τους αναγκάσει να έρθουν κοντά.
Σε ένα άγριας ομορφιάς και αφιλόξενο για τον άνθρωπο τοπίο, εξαιρετικά φωτογραφημένο, ο Γκριμούρ Χακόναρσον χτίζει μία βαθιά ανθρώπινη ταινία, βάζοντας στο επίκεντρο τη σχέση ανθρώπου- φύσης και την αδερφική αγάπη. Εναρμονισμένοι με την αγριάδα της φύσης, οι άνθρωποι έχουν αναπτύξει τους δικούς τους κώδικες επικοινωνίας, μιλάνε ελάχιστα και διοχετεύουν όλη τη στοργή και την αγάπη στη φροντίδα των ζώων. Η τραγικότητα της μοναξιάς και η έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία είναι διακριτικά παρούσα σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, καθώς οι ήρωες αρνούμενοι να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο, στρέφονται στη θαλπωρή της σχέσης με τα ζώα.
Η απλότητα της ιστορίας είναι και το μεγαλύτερο ατού της ταινίας. Ο σκηνοθέτης καταφέρνει να γλιστρά από τη μελαγχολία στην ελαφράδα έχοντας στα χέρια του ένα σφιχτό σενάριο και επιλέγοντας μία λιτή αφήγηση. Αντιμετωπίζει τους χαρακτήρες και τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής της ισλανδικής υπαίθρου με σεβασμό και τρυφερότητα και αποσπά δύο εξαιρετικές ερμηνείες. Η ευαίσθητη προσέγγιση στην ουσία της αδερφικής σχέσης -και ίσως κάθε σχέσης εν γένει- συνοψίζεται και κορυφώνεται στο τέλος της ταινίας σε μία από τις πιο αληθινές και συγκινητικές σκηνές που είδαμε φέτος στη μεγάλη οθόνη.