Πρώτη ανταπόκριση-κριτική για το άρτιο θρίλερ “Preservation” του Κρίστοφερ Ντένχαμ

Ανταπόκριση Μερόπη Κυριάκου-Κακόπιερος

Ο Christopher Denham ο οποίος έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το «Home Move»(2008) και έχοντας ήδη στο ενεργητικό του το βραβείο Citizen Kane, στην κατηγορία καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη από το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Sitges, όπως και το βραβείο Silver Audience από το Afterdark Film Festival του Τορόντο αλλά και συγγραφικές διακρίσεις για θεατρικά έργα στην Off-Broadway σκηνή του Μανχάταν, επανέρχεται κινηματογραφικά με το «Preservation»(2014), που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα την προηγούμενη Πέμπτη στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Tribeca.

Αντλώντας συγγραφικές επιρροές από τις νουβέλες του Jack London, ο οποίος εμμένει στην οριοθέτηση της κοινωνικής φύσης του ανθρώπου και των αρχέγονων του ενστίκτων, στα ένστικτα επιβίωσης και στην σύγχρονη ανάγκη δικτύωσης σε μια εικονική πραγματικότητα την οποία επιτρέπει η τεχνολογική ανάπτυξη παρεμποδίζοντας τελικά την πραγματική επικοινωνία. Ο  Danham έχοντας όλα αυτά υπόψη έρχεται να δώσει στο κοινό ένα άρτιο κινηματογραφικό θρίλερ.

Το Preservation ακολουθεί τα δυο αδέλφια Sean(Pablo Schreiber-The Wire, Orange is the New Black) και Mike(Aaron Staton-Mad Men) και την γυναίκα του Mike, Wit(Wrenn Schmidt-Boardwalk Empire) σε μια κοινή διήμερη εξόρμηση για κυνήγι στην εξοχή, σε ένα παλιό κατασκηνωτικό χώρο τον οποίο τα δυο αδέλφια επισκέπτονταν συχνά κατά το παρελθόν.  Παραβλέποντας την πινακίδα «Κλειστό» την οποία συναντούν στην είσοδο του πάρκου συνεχίζουν την πορεία τους. Κάνοντας αρχή από μια ενδοοικογενειακή διένεξη η οποία φανερώνει τα όσα ο καθένα κουβαλά κρυμμένα μέσα του, το μέλλον των τριών προμηνύεται ακόμη πιο δύσκολο όταν το επόμενο πρωί τους βρίσκει χωρίς κανένα ίχνος του εξοπλισμού και των προσωπικών τους αντικειμένων. Το γεγονός φανερώνει την ελλείπει εμπιστοσύνη μεταξύ τους και η διαμάχη εντείνεται, στρέφοντας ο ένας την ευθύνη στον άλλο. Αποφασίζοντας ο καθένας να ακολουθήσει μια δική του πορεία προς την έξοδο από το πάρκο αντιλαμβάνονται πως βρίσκονται παγιδευμένοι και τότε αρχίζει ένας αγώνας προσωπικής και ουσιαστικής επιβίωσης.

Πάνω που λες πως αυτή την ιστορία την έχεις ακούσει πολλάκις, ο Denham καταφέρνει την ανατροπή. Κάνοντας μια προσπάθεια να δώσει βαθύτερο νόημα στον αγώνα επιβίωσης των ηρώων του φέρει το κοινό αντιμέτωπο με μια γνώση που ήδη κατέχει αλλά ποτέ δεν σκέφτεται συνειδητά: πως τα ζώα σκοτώνουν από ανάγκη σίτισης ή επιβίωσης, ο άνθρωπος σκοτώνει για ευχαρίστηση και ψυχαγωγία. Αποκαλύπτοντας εν τέλει την ταυτότητα των τριών μασκοφόρων με τα mountain bikes, ο σκηνοθέτης κάνει το προσωπικό του σχόλιο στις σύγχρονες κοινωνικές συνθήκες, με τις συνήθειες και τις ηθικές αξίες που διαμορφώνει η τεχνολογική κατοχή την οποία ηθελημένα ή άθελα μας υπηρετούμε. Τα παιδία παίζει, με τα λάθος παιχνίδια. Εντάσσοντας μια από τις τελικές του σκηνές σε έναν παρατημένο και από τον χρόνο αλλοιωμένο παιδότοπο, αντικαθιστώντας τον μεταξύ των τριών νέων προφορική επικοινωνία με γραπτά μηνύματα σε μια εικονιστική γλώσσα και με την οπλοχρησία, κάνει το λόγο του ακόμη πιο καυστικό.

Με το Preservation, ο Denham καταφέρνει να διατηρήσει τη φήμη του καλού συγγραφέα ιστοριών τρόμου δίνοντας στο κοινό μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος σε μια γλώσσα οικεία, αυτήν της δικής του πραγματικότητας με ακραία ή και όχι προσέγγιση.