Οι Μισητοί Οκτώ

Ουέστερν/Δράμα/Κωμωδία, 168′, Η.Π.Α 2015

Πρωτότυπος Τίτλος: The Hateful Eight

Του Κουεντίν Ταραντίνο

Με τους Τσάνινγκ Τέιτουμ, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, Κερτ Ράσελ, Μπρους Ντερν, Τζένιφερ Τζέισον Λι, Γουόλτον Γκόγκινς, Τιμ Ροθ, Ντέιμιαν Μπισίρ

Γράφει ο Ιάκωβος Γωγάκης

Ένας φιλοχρήματος καουμπόι, εν μέσω χιονοθύελλας οδεύει προς τον Κόκκινο Βράχο, για να παραδώσει μια επικηρυγμένη θανατοποινίτισσα, εισπράττοντας το μερτικό του. Η συνάντηση του με τον μαύρο αξιωματικό των Βορείων και τον σερίφη του Κόκκινου Βράχου, θέτει το σχέδιο του εν αμφιβόλω.

Το εκφυλισμένο και παραδοσιακό αμερικάνικο ουέστερν, βάλθηκε να νεκραναστήσει ο Κουεντίν Ταραντίνο, στην 8η του ταινία, τρία χρόνια μετά το πανομοιότυπο «Django ο Τιμωρός», στήνοντας τη πλοκή του μεταξύ του 1861-1865, στο φημισμένο Ουαϊόμινγκ, μια πολιτεία των Η.Π.Α που ενέπνευσε τον Φριτς Λανγκ, τον Τζον Φορντ, τον Ρόμπερτ Γουέμπ, να γυρίσουν μερικές από τις καλύτερες ταινίες του είδους.

Ο αυτοδίδακτος, ταινιοφάγος και προικισμένος σκηνοθέτης, τελειοποιεί εδώ όλους τους γνωστούς «κώδικες δεοντολογίας» αυτών των έργων, βάζοντας εν είδει διαστροφής το Διευθυντή Φωτογραφίας του να τοποθετήσει φιλμ 70 χιλιοστών(αντί 35, κάνοντας τη ζωή δύσκολη στους αιθουσάρχες), μια ασυνήθιστη για την εποχή μας απεικόνιση, αλλά συνηθισμένη τον παλιό καλό καιρό, χωρίζοντας το έργο σε κεφάλαια, (θυμίζοντας τους «Ερευνητές» του 1956), επενδύοντας διαρκώς στα απείρου κάλλους εξωτερικά και εσωτερικά του κάδρα, για να δώσει ένα επιφανειακό αλλά διασκεδαστικό βάθος, της αρχετυπικής σύγκρουσης Βορείων και Νοτίων, της σκλαβιάς, του ρατσισμού, της εκδίκησης, της διαβρωμένης ηθικής και των 8-με αλλότρια κίνητρα- πιστολέρο.

Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό -οπερατικού τύπου- ουέστερν, που συνδυάζει και το θρίλερ μυστήριου των βιβλίων της Αγκάθα Κρίστι, γιατί κατά μία έννοια στο έργο υπάρχει και ο Ηρακλής Πουαρό, με τον Ταραντίνο να δημιουργεί ατμόσφαιρα από το πουθενά, (επί παραδείγματι χρησιμοποιεί το χιόνι ως στοιχείο ρεαλισμού αλλά και φαντασίας), κάνοντάς κάποιες φορές το θεατή να αισθανθεί πως βρίσκεται μέσα  στο « Κουκλόσπιτο της Μίτι»( εκεί που διαδραματίζεται το μεγαλύτερο μέρος του έργου), παίζοντας εξ’ αρχής με τις μικρές σεναριακές λεπτομέρειες, που εξάπτουν τη φαντασία. Ακόμα και οι αρχικοί διάλογοι αποδεικνύονται καίριοι- καθοριστικοί, για την εξέλιξη της υπόθεσης.

Τα κουστούμια και το μακιγιάζ ξεπερνούν τη τελειότητα, φτάνουν στο σημείο να συνδυάζονται στιλιστικά με το εξωτερικό περιβάλλον, με τον Κερτ Ράσελ ως Τζον Ρουθ, να είναι πραγματικά αγνώριστος. Ρεσιτάλ υποκριτικής δεινότητας από τους δέκα βασικούς πρωταγωνιστές και τους άλλους έξι περίπου δευτερεύοντες χαρακτήρες, που συναγωνίζονται ισάξια τα “κακά παιδιά” από το «Κάποτε στη Δύση» του Λεόνε και τα αντίστοιχα, από τους «Ασυγχώρητους» του Ίστγουντ.

Δεν θυμόμαστε άλλο ουέστερν με τόσο έντονη την αισθητική σφραγίδα όχι μόνο της κινηματογραφικής αλλά και της θεατρικής σχολής , το στοιχείο του θεάτρου, εδώ είναι πιο έντονο από το πρώτο του έργο, το «Reservoir Dogs». Είναι κάτι περισσότερο από σίγουρο, πως «Οι Μισητοί Οκτώ» θα προσαρμοστούν σύντομα και σε  πλατό του Μπρόντγουεϊ, γιατί όχι και της Αθήνας. 

Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως ο 53 χρόνος πια Κουεντίν Ταραντίνο παραμένει ένας ρομαντικός έφηβος, με τις παιδικές ασθένειες ακόμα να τον καταδιώκουν. Ενώ οι περισσότερες του ταινίες ξεκινούν εντυπωσιακά, γεννούν προσδοκίες, γίνονται σκόπιμα βίαιες και σκόπιμα προβλέψιμες στο close-up τους. Έτσι κι εδώ, μετά τα 120 (από τα 168) λεπτά του, το έργο χαραμίζεται, γίνεται κλασικό φιλμ σπλάτερ, με αδικαιολόγητη και υπέρμετρη βία, που κάνει τα πάντα, για να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων, το πρώτο δίωρο εξαιρετικό επίτευγμα του.
Οι κατηγορίες που του προσάπτουν για μισογυνισμό, εξαιτίας της σκιαγράφησης του μοναδικού γυναικείου χαρακτήρα του έργου, της Ντέιζι( Τζένιφερ Τζέισον Λι), σαν ανθρωπόμορφο τέρας, δεν μπορούμε να τις πάρουμε στα σοβαρά, παρά μόνο να ερμηνεύσουμε τη στάση του, σαν μια προσπάθεια να δημιουργεί θόρυβο και συζητήσεις, όπως κάθε μεγάλος προβοκάτορας.

Ο Ταραντίνο έχει την ικανότητα να φτιάξει αριστουργήματα της 7ής τέχνης, αλλά μέχρι τώρα φαίνεται να μην τον ενδιαφέρει και κινείται στη λογική « τα παιδία παίζει».

“Οι Μισητοί Οκτώ” από 7/1 στους κινηματογράφους σε διανομή Odeon