The Party

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Την λονδρέζα Σάλι Πότερ, στην Αγγλία την γνωρίζουν για την κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου της Βιρτζίνια Γουλφ » Ορλάντο». Εδώ,   στην ένατη της ταινία, επιστρατεύει τη θεατρική της παιδεία ξανά , για ένα  « Πάρτι».

 Όχι δεν πρόκειται για το γνωστό έργο του Χάρολντ Πίντερ( Πάρτι Γενεθλίων) όσο κι αν μας το θυμίζει στον τίτλο και στην αισθητική του, γυρισμένο και αυτό μέσα σε ένα σαλόνι, αλλά ούτε έχει να  κάνει άμεσα με την άλλη έννοια της λέξης, δηλαδή« Το Κόμμα».

Έμμεσες αναφορές υπάρχουν και άμεσες,  για το κοινωνικό σύστημα,  για τη διαφθορά και για τα κόμματα.

Άλλωστε και η κεντρική  ηρωίδα, έχει άμεση σχέση με την πολιτική.

Όμως,  παρά τις φιλότιμες προσπάθειες,  να το πάει και κάπου αλλού, η ταινία παραμένει ολοκληρωτικά μια μπουλβάρ  κωμωδία της μεγάλης οθόνης.

Φτιαγμένο το έργο ακριβώς όπως αρμόζει στα ρεαλιστικά οικογενειακά δράματα του Broadway, επικρατεί χαρά και ηρεμία πριν την ολοκληρωτική καταιγίδα.

Ένα ζευγάρι της ανωτέρας τάξης, περιμένει την επίσκεψη φίλων , σε ένα γεύμα, που κρύβει βόμβες μεγατόνων μα και δυνατές ερμηνείες από την αφρόκρεμα του βρετανικού θεάτρου και του παγκόσμιου σινεμά.

Την οικοδέσποινα. ερμηνεύει η Κριστίν Σκοτ Τόμας, ο αρκετά μεγαλύτερος σύζυγος της, ερμηνεύεται  από τον Τίμοθι Σπολ, ενώ το κουδούνι θα το χτυπήσουν οι κολλητοί τους( Πατρίσια Κλάρκσον-Μπρούνο Γκανζ) , όπως επίσης μια λεσβία καθηγήτρια Πανεπιστημίου(Τσέρι Τζόουνς), με τη  φίλη της(Έμιλι Μόρτιμερ), και ένας εθισμένος στην κόκα κουστουμαρισμένος μεσήλικας( Σίλιαν Μέρφι ), με τη γυναίκα του, να βρίσκει μια δικαιολογία για να αποφύγει τη μάζωξη.

Την πρώτη βόμβα θα ρίξει ο Τίμοθι Σπολ, για να ακολουθήσουν κι άλλες πολλές .

Πρόκειται για μαύρη κωμωδία καταστάσεων, θυμίζοντας φάρσα, μέχρι και ανέκδοτο, γυρισμένη εξ ολοκλήρου ασπρόμαυρη.  Έργο ιδανικό για το θεατρικό πλατώ, έχοντας ως προμετωπίδα του, τους πρωτοκλασάτους αστέρες του, είναι όλοι χάρμα οφθαλμών, ρίχνοντας απανωτές δηλητηριώδεις ατάκες, έτοιμοι να αλληλοεξοντωθούν.

Η Σάλι Πότερ ξαφνιάζει.

Το σενάριό της « δεν κομίζει Γλαύκα εις Αθήνας» και αρκετά κομμάτια του παζλ, ο θεατής από νωρίς μπορεί να τα συναρμολογήσει. Κρυμμένα πάθη, μυστικά και  προδοσίες. Όχι όμως όλα τα κομμάτια.  Αυτό το έργο, έχει από την άλλη, φινέτσα, και γρήγορο ρυθμό, είναι μαζεμένο χρονικά, όπως του αρμόζει.

Μαθαίνουμε πως από την επόμενη θεατρική σεζόν 2018-2019, θα το δούμε και σε θεατρική σκηνή της Αθήνας. Το αξίζει.

“The Party” από 28/12/2017 στους κινηματογράφους