Θερμή υποδοχή στο Βερολίνο για το ” Ταξί” του αντιφρονούντα Ιρανού Τζαφάρ Παναχί. Η άποψη μας
Ανταπόκριση-Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης
Ο Τζαφάρ Παναχί είναι ο πιο αδικημένος κινηματογραφιστής του πλανήτη. Ο σκηνοθέτης-ακτιβιστής από το Ιράν με μια πλούσια και σπουδαία κινηματογραφική παρακαταθήκη (Λευκό Μπαλόνι, Κύκλος, Οφσάιντ) τα τελευταία 6 χρόνια βρίσκεται σε έναν ιδιότυπο περιορισμό από το καθεστώς της χώρας του, που δεν του επιτρέπει την έξοδο από το Ιράν και τη παραγωγή ταινιών, μέχρι το 2030 εξαιτίας της δημόσιας του τοποθέτησης για νοθεία στις εκλογές του 2009. Παρά τους σκληρούς περιορισμούς, ο Παναχί θα πάρει τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας και θα γυρίσει ταινίες, όπως καλή ώρα.
Το Φεστιβάλ Βερολίνου παρουσίασε σήμερα Παρασκευή την τρίτη κατά σειρά απαγορευμένη ταινία του 55χρόνου σκηνοθέτη( η πρώτη και η καλύτερη του ήταν το ” This is not a film” του 2011 και η ” Κλειστή Κουρτίνα του 2013) γυρισμένη μέσα σε ένα ταξί, με τον Παναχί να βρίσκει ευφάνταστους τρόπους κινηματογράφησης, όπως είναι η τοποθέτηση κάμερας στο παρμπρίζ της καμπίνας του αυτοκινήτου, για να καλύψει τα νώτα του.
Πρόκειται για 5 σπονδυλωτές ιστορίες, ντοκιμενταρίστικης υφής, μέσα στους πολύβουος δρόμους της Τεχεράνης( ομοιότητες με την Αθήνα, ουκ ολίγες), απλών καθημερινών ανθρώπων αλλά και συγγενών του σκηνοθέτη( όπως είναι μια νεαρή ανιψιά του), με οδηγό του κίτρινου οχήματος, τον ίδιο τον Τζαφάρ Παναχί.
Είναι προφανές πως δεν μιλάμε για μια ταινία βεληνεκούς Κιαροστάμι και της “Γεύσης του Κερασιού” επίσης σκηνοθετημένη μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Οι απαιτήσεις μας δεν μπορεί να είναι μεγάλες ούτε από τη ποιότητα της φωτογραφικής μηχανής ούτε από τη σταθερότητα των λήψεων, ιδίως όταν μιλάμε για γυρίσματα όλα στην ημι-παρανομία. Εντούτοις θα μας ανταμείψει. Διαθέτει πηγαίο χιούμορ σχεδόν σε όλα τα σκετς με πιο διασκεδαστικό χαρακτήρα τον μικροαπατεώνα διακινητή ντιβιντί, όπου για να πουλήσει τη πραμάτεια του, εμπλέκει και το όνομα του αντιφρονούντα σκηνοθέτη ή τον κατατρομαγμένο τραυματία ενός τροχαίου, που θέλει να γράψει τη διαθήκη του. Ο Παναχί δεν θα διστάσει να αυτοσαρκαστεί αλλά ταυτόχρονα και να μας υπενθυμίσει πως η πολιτική ανελευθερία δεν μπορεί να καθυποτάξει την προσωπική ανεξαρτησία, το να αισθάνεται κανείς ελεύθερος ακόμα και μέσα στα κοινωνικά δεσμά. Ο σκηνοθέτης διαθέτει αυτό το χαρακτηριστικό, πράττει, δρα είναι “ελεύθερος”.
Η μοναδική ταινία του διαγωνιστικού τμήματος που καταχειροκροτήθηκε από τους κριτικούς… μέχρι τώρα.
RELATED ARTICLES
-
-
-
Προέναρξη 74ης Μπερλινάλε…με το δεξί!
15/02/2024, 02:10 -
Τα Παιδιά του Χειμώνα
23/01/2024, 23:56
Οι Τελευταίες Αναρτήσεις
-
28/02/2024, 23:31 Άκουσέ με
Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης « Στεναχωριέμαι που δεν μπορώ να επικοινωνήσω
Διαβάστε Περισσότερα... -
21/02/2024, 18:08 Perfect Days
Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης « Ποιητή των δρόμων» τον αποκαλούσαν οι
Διαβάστε Περισσότερα... -
20/02/2024, 15:04 O ισραηλινός σκηνοθέτης Άμος Γκιτάι ζητάει modus vivendi στη Μέση Ανατολή. «Η Άντρεα Παίρνει Διαζύγιο» ξεχωρίζει στο Πανόραμα
Ανταπόκριση-κριτικές από το 74ο Φεστιβάλ Βερολίνου Ιάκωβος Γωγάκης Το κινηματογραφικό
Διαβάστε Περισσότερα... -
18/02/2024, 03:55 74 Μπερλινάλε: Στο προσκήνιο η τραγική ιστορία της Χίλντε Κόπι, η μεταφυσική Arcadia και η Παλαιστίνη
Ανταπόκριση και κριτικές από το 74ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου
Διαβάστε Περισσότερα... -
16/02/2024, 15:34 « Το Αγαπημένο μου Κέικ». Το ιρανικό σινεμά εξακολουθεί και στην Μπερλινάλε να συγκλονίζει
Κριτική από Φεστιβάλ Βερολίνου Ιάκωβος Γωγάκης Έξοχη αναπαράσταση των ανθρώπινων
Διαβάστε Περισσότερα... -
16/02/2024, 03:37 74ο Φεστιβάλ Βερολίνου: « All the Long Nights» & «Η Κουζίνα»
Κριτικές από το 74ο Φεστιβάλ Βερολίνου Ιάκωβος Γωγάκης Η ιαπωνική
Διαβάστε Περισσότερα...