Θλιμμένη ΤζάσμινBlue Jasmine

Δραματική κομεντί, 98′ Η.Π.Α 2013

του Γούντι Άλεν

O Γούντι Άλεν οδεύει προς τα 78 , δηλώνει ακούραστος, εξακολουθεί να εργάζεται μανιωδώς, και με κάτι τέτοιες στιγμές όπως με  τη « Θλιμμένη Τζάσμιν », ευχάριστα   μας εκπλήσσει.

Με τη τελευταία του ταινία, δεν ανασύρει  κάποια συνταρακτική ιδέα, διάσπαρτων και δυσνόητων αναφορών. Όσο και να ψάξει κανείς τις 47 μεγάλου μήκους του, μόνο  το «Ζέλιγκ» του 1983 έχει τέτοια χαρακτηριστικά.

Η» Θλιμμένη Τζάσμιν » διαθέτει απλή αφηγηματική δομή,  για μια γυναίκα της μέσης ηλικίας που χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της, όταν αρνείται να αποδεχτεί  ότι η ευτυχισμένη της ζωή ήταν επίπλαστη και επιφανειακή. Ένας υπερφίαλος σύζυγος που την απατά και την εξαπατά, μια αδερφή που η Τζάσμν την σνομπάρει γιατί την θεωρεί κατώτερης κοινωνικής τάξης, και η ιστορία ανοίγει μπροστά μας με ένα μοναδικό  δέσιμο αναδρομών  του τώρα και του χθες. Η ηρωίδα θα αναγκαστεί από τις συνθήκες, να κάνει στροφή 180 μοιρών, αλλά μένει ασαφές εάν στο τέλος θα αναγνωρίσει τα σφάλματα των επιλογών της.

Ο Άλεν είναι μάστορας της 7ης τέχνης, το αποδεικνύει και τώρα. Γιατί μπορεί να μας προσφέρει στο πιάτο, όλους τους θεατρικούς και κινηματογραφικούς παραλληλισμούς(  Λεωφορείο ο Πόθος, Σίρλει Βάλεντάιν, Πορφυρό Ρόδο του Καιρού, Η Χάνα και οι Αδερφές της),αλλά θα βρει τον τρόπο για πολλοστή φορά να δώσει στο κοινό την αίσθηση ότι αυτό που βλέπει είναι και σύγχρονο και επίκαιρο. Προσθέτει έξυπνες σφήνες για την οικονομική κρίση, και ταυτόχρονα πατάει με δύναμη πάνω στο πτώμα του ούτω καλούμενου αμερικανικού ονείρου, με ξεκάθαρη πια την πολιτική διάσταση, όχι μόνο στο ανθρωποκεντρικό δράμα που βλέπουμε, αλλά και σε ολόκληρη του τη φιλμογραφία.

Είναι εκατό τοις εκατό βέβαιο ότι ο διάσημος σκηνοθέτης είχε εξαρχής στο μυαλό του την Κέιτ Μπλάνσετ για το  ρόλο μιας άλλης Μπλάνς ΝτιΜπουά. Εκτός από το λογοπαίγνιο με το όνομα και επίθετο « Μπλανς(ετ) ο Άλεν είδε στην Αυστραλέζα ηθοποιό αυτή την  μόνιμη κινηματογραφική της μελαγχολία, όπως την θυμόμαστε στο ιστορικό δράμα «Elizabeth», στη «Βερόνικα Γκέριν» αλλά και στη « Βαβέλ». Ο ρόλος της Τζάσμιν κάποτε κρύβει έξυπνα τη θλίψη  και κάποτε την φανερώνει, αλλά αυτές οι ανθρώπινες  ψυχολογικές μεταπτώσεις που την κυριεύουν  για την Κέιτ Μπλάνσετ λειτουργούν ως η δύναμη της ταινίας, γιατί τις χειρίζεται με απόλυτη φυσικότητα.