Under the Skin του Τζόναθαν Γκλέιζερ: Κριτική απο Φεστιβάλ Βενετίας

Ο  βρετανός Τζόναθαν Γκλέιζερ επιστρέφει στο Λίντο της Βενετίας περίπου δέκα χρόνια μετά από τη τελευταία του ταινία, τη μεταφυσική « Γέννηση» του 2004 με πρωταγωνίστρια τότε την Νικόλ Κίντμαν.

Χωρίς να μπορώ να ισχυριστώ ότι με μαγεύουν οι ταινίες του, αναγνωρίζω το ιδιαίτερο του στυλ και το κινηματογραφικό του ταπεραμέντο, που διερευνά (όπως καλή ώρα) τα ψυχικά συναισθήματα, την έννοια του ανθρώπινου χάους και της μοναξιά, με ένα μοναδικό σινεφίλ τρόπο.

Τα στοιχεία αυτά τα είδαμε μπερδεμένα στη « Γέννηση», θα τα δούμε λίγο πιο ξεκάθαρα   στο «Under the Skin», το οποίο είναι προσαρμογή ενός γνωστού μυθιστορήματος. Επιλέγει για μία ακόμη φορά μια γνωστή μορφή του εμπορικού σινεμά, την Σκάρλετ Γιόχανσον, για να την μεταμορφώσει μελαχρινή, και να της δώσει έναν μεταφυσικό ρόλο, υποδυόμενη ένα  ρομπότ που ψάχνει για άντρες-θύματα, χωρίς να υπάρχει υπόνοια σεξουαλικών κινήτρων. Το όμορφο πλάσμα ψάχνει υλικό γενετικό, είναι εντολοδόχος μιας επιστημονικής εξωγήινης έρευνας.

Φοράει πάντα μαύρα γυαλιά για να κρυφτεί το σχήμα των ματιών της,  και ψεύτικα στήθη ως σαγηνευτικό μέσον. Στους σκοτεινούς δρόμους της Σκωτίας το αμάξι της θα σταματήσει πολλές φορές για να μεταφέρει κάποιο από τα θύματα της.

Χρειάζεται να προχωρήσει αρκετά η ταινία για να αντιληφθούμε αυτή τη πλοκή που μόλις περιγράψαμε. Στα πρώτα 20 λεπτά ο Γκλέιζερ παίζει το δικό του γνωστό οπτικό παιχνίδι, χρησιμοποιώντας ένα ευρύ φάσμα τεχνικών μέσων. Παρατηρήσαμε στην έναρξη,  τη χρήση μακρινών shots , ιδίως στις σκηνές των άγριων τοπίων της φύσης, τα οποία θα μετατραπούν αργότερα σε ασφυκτικά κοντινά, όταν η ηρωίδα θα αρχίσει τη περιδιάβαση της για εξεύρεση των ανυποψίαστων θυμάτων της.

Πρέπει να αναφερθεί ότι ο Γκλέιζερ αν και πέρασε μια δεκαετία κινηματογραφικής απραγίας, εξακολουθούν να τον σαγηνεύουν τα φωτογραφικά ομιχλώδη πλάνα, ταυτόχρονα και οι κινηματογραφικές σιωπές, εξού και η απουσία μακρόσυρτων διαλόγων από την αρχή μέχρι και το τέλος της ταινίας.  Όλο αυτό έχει βεβαίως τη σημασία του γιατί δεν μιλάμε πια για ένα επιδερμικό έργο επιστημονικής φαντασίας, αλλά καθαρά υπαρξιακό, που βάζει το κοινό σε μια διαδικασία να σκεφτεί τους συμβολισμούς που έχουν να κάνουν με τη κοινωνική βία, το χάος και την μοναξιά.

Το έργο με τον τρόπο που σκηνοθετείται αποδεικνύεται ιδανικό για την ηθοποιό που θα ερμηνεύσει το εξωγήινο ον, με την Σκάρλετ Γιόχανσον να αρπάζει την ευκαιρία που της έδωσε ο Γκλέιζερ στον πιο σινεφίλ ρόλο της καριέρας της.