O ισραηλινός σκηνοθέτης Άμος Γκιτάι ζητάει modus vivendi στη Μέση Ανατολή. «Η Άντρεα Παίρνει Διαζύγιο» ξεχωρίζει στο Πανόραμα

Ανταπόκριση-κριτικές από το 74ο Φεστιβάλ Βερολίνου Ιάκωβος Γωγάκης

Το κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου επιβεβαιώνει για άλλη μία φορά τη φήμη του, ως το κατεξοχήν πολιτικό φεστιβάλ ταινιών μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, μολονότι τη φετινή χρονιά –πιο έντονα από κάθε άλλη φορά- η διοργάνωση ταυτίστηκε με την κατεύθυνση της πολιτικής ηγεσίας της χώρας. Δηλαδή, εναντίωση στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, στο καθεστώς του Ιράν και άρνηση να καταδικάσει τις δολοφονίες Παλαιστινίων αμάχων στη Γάζα.

Καλεσμένος της 74ης Μπερλινάλε ήταν ο σκηνοθέτης από το Ισραήλ, ο Άμος Γκιτάι, ένας πρώην αξιωματικός του στρατού στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, ο οποίος αποχώρησε από το στράτευμα και ακολούθησε κινηματογραφική καριέρα, με θεματολογική έμφαση των ταινιών του, στην ειρηνική συνύπαρξη των Ισραηλινών και των Αράβων.
Ο Άμος Γκιτάι εμφανίστηκε στην αίθουσα Festpiele και αναφέρθηκε στην ανάγκη να βρεθεί το modus vivendi, να σταματήσει ο πόλεμος στη Γάζα, να υπάρξει ειρήνη, να αντιληφθούν οι δύο πλευρές ότι μοιράζονται την ίδια γη και ότι οφείλουν να συνυπάρξουν.
Σχετικό βίντεο με περισσότερες δηλώσεις του Γκιτάι, ακολουθεί.

Πάνω σε πειραματική φόρμα, η ταινία του με τίτλο «Shikun» διαπραγματεύεται με έντονη αλληγορική ματιά το ζήτημα « εξουσιάζων και εξουσιαζόμενος» στηριζόμενος στο αντιναζιστικό θεατρικό έργο του Ιονέσκου « Ρινόκερος». Ο Γκιτάι επιλέγει 20 πρόσωπα διαφορετικών εθνοτήτων, όπου σε μια πολυκατοικία οφείλουν να συνυπάρξουν. Κάποιοι μετατρέπονται σε ρινόκεροι. και με ολοκληρωτική συμπεριφορά επιβάλλονται στους υπόλοιπους.

Η Άντρεα Παίρνει διαζύγιο 

Θαμώνας του Φεστιβάλ Βερολίνου, είτε ως σκηνοθέτης είτε ως ηθοποιός ακόμη κι ως θεατής , ο Αυστριακός Γιόζεφ Χάντερ επιστρέφει στην Μπερλινάλε επτά χρόνια μετά το « Wild Mouse» . Η νέα του ταινία με τίτλο « Η Άντρεα παίρνει διαζύγιο» με κωμικοτραγικό προσανατολισμό διαπραγματεύεται ένα τροχαίο ατύχημα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Αυστρίας. Η Άντρεα είναι αστυνομικός και βρίσκεται σε διάσταση από τον Άντι. Επέστρεψε στο πατρικό και ζει με τον πατέρα της. Το διαζύγιο δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Ο Άντι είναι αξιαγάπητος στην μικρή τους κοινότητα. Ένα βράδυ το ζευγάρι διαπληκτίζεται και ο μεθυσμένος Άντι τη διώχνει από το αυτοκίνητο. Λίγη ώρα αργότερα η Άντρεα θα εμπλακεί σε δυστύχημα.
Στο έδαφος κείτεται νεκρός ένας άντρας. Είναι ο σύζυγός της. Καθώς η Άντρεα προσπαθεί να αποκρύψει την αλήθεια και καλύπτει τα ίχνη της για να μη χάσει τη δουλειά της, ο Φραντς, ένας μοναχικός και αλκοολικός δάσκαλος , ισχυρίζεται ότι είναι ο ίδιος ο ένοχος του ατυχήματος.
Ο Γίοζεφ Χάντερ εκτός από τη σκηνοθεσία κρατά και το ρόλο του αλκοολικού Φραντς. Η ταινία βυθίζει το θεατή μέσα στον μικρόκοσμο των τοπικών κοινοτήτων, όπου κανείς δεν μπορεί εύκολα να ξεφύγει, γιατί όλοι γνωρίζουν όλους… από την καλή και την ανάποδή τους.

Ο Χάντερ χτυπώντας μια στο καρφί ( κωμωδία) μια στο πέταλο ( δράμα), χαρτογραφεί την κουλτούρα των αστών στις μικρές πόλεις, όπου οι ρήξεις και τα « θέλω» τις περισσότερες φορές παραμένουν στη σφαίρα της φαντασίας. Η ταινία μεταφέρει τα μηνύματά της με αφοπλιστικό χιούμορ αλλά και με την αύρα της μελαγχολίας των ηρώων της. Ο Γίοζεφ Χάντερ πιθανότατα εμπνεύστηκε την ιστορία από το “Φάργκο” των Κοέν. Αφοπλιστική ερμηνεία,  από την επί σκοπού απαθή, Μριτζίτ Μινιχμάιρ στο ρόλο της Άντρεα.