Ανάμεσά μας

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Οι Βέλγοι κινηματογραφιστές, Ζαν-Πιέρ και ο Λικ Νταρντέν,( διαβάστε ΕΔΩ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΤΟΥΣ ), παρουσίασαν στο Φεστιβάλ Καννών του 2019 την 12η τους ταινία, με τίτλο «Ανάμεσά μας»(Le jeune Ahmed).
Πατάνε πάνω στα αποτυπώματα των προηγούμενων τους ταινιών, αλλά με το συγκεκριμένο θέμα, καταπιάνονται για πρώτη φορά.

Το ερέθισμα τους, ήταν η θρησκευτική βία που απλώθηκε στην Ευρώπη, την προηγούμενη πενταετία.

Παρακολουθούν βήμα βήμα ένα νεαρό παιδί, που ζει στο Βέλγιο.

Το παιδί χειραγωγείται από έναν ιμάμη και ο ιμάμης του μαθαίνει με στρεβλό τρόπο τις βασικές αρχές του Κορανιού.

Θα τον μυήσει σε αυτό, και ο καθοδηγούμενος νέος,  το Κοράνι θα το ασπαστεί σε κάθε στιγμή της ζωής του.
Το διακηρύττει παντού , και η συμπεριφορά του,  μέρα με τη μέρα αλλάζει.

Αρνείται να δώσει το χέρι στο δάσκαλο του και όταν θα τον προσεγγίσει ένα κορίτσι, και το κορίτσι θα του δώσει ένα φιλί στο στόμα, το αγόρι θα πάει να πλύνει το στόμα του, γιατί δεν ήταν ένα κορίτσι μουσουλμανικής καταγωγής.

Οι Νταρντέν δημιουργούν μια ταινία για την παραζάλη του φανατισμού, των εμμονών και για τη χειραγώγηση.

Δεν στέκονται στον μουσουλμανικό φονταμενταλισμό, αλλά αφήνουν υπονοούμενα για κάθε θρησκεία και για κάθε δόγμα.
Είναι σίγουρα μια ταινία μικρότερης εμβέλειας από τις προηγούμενες τους, μα εξακολουθούν να διαθέτουν τα αιχμηρά γνωρίσματα του κοινωνικού ρεαλισμού, του ήχου της καθημερινότητας και των προσώπων της εργατικής τάξης,που δεν έχουν διέξοδο και στήριξη. Τα μικρά παιδιά για τους Νταρντέν,  είναι πάντα τα θύματα.

«Ανάμεσά μας» από 3 Ιουνίου στους κινηματογράφους