Απόστρατος

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Στο επίκεντρο του σεναρίου , βρίσκεται ένας νεαρός άνδρας ονόματι Άρης(Μιχάλης Σαράντης),  στην Αθήνα του  2012 .
Tα όνειρα και οι στόχοι ζωής του πάνε στράφι, ελέω οικονομικής κρίσης. Αναγκάζεται να  μετακομίσει από τη Γλυφάδα στο σπίτι  του  εκλιπόντα-απόστρατου- παππού του( τον έλεγαν Αριστείδη) “στου Παπάγου”. Επανασυνδέεται με παλιούς συμμαθητές του και είναι έτοιμος να ξεκινήσει μια καινούρια επιχείρηση. Γνωρίζει τυχαία ένα κορίτσι που τον ιντριγκάρει, μα η πιο απρόβλεπτη εμπειρία του, θα είναι η συναναστροφή του με έναν ηλικιωμένο -αριστερών καταβολών – άνδρα.  Ο Βάσως(Θανάσης Παπαγεωργίου) φιλοξενείται σε σπίτι  που του παραχωρήθηκε από τον παππού του Άρη, σε μια  περιοχή της Αθήνας, που δεν συνηθίζουν να μένουν αριστεροί.
Ο νεαρός πρωταγωνιστής , ενδιαφέρεται να μάθει για το αντιστασιακό παρελθόν του Αριστείδη στον Δεύτερο Παγκόσμιο και στον εμφύλιο.

Και από μητέρα( Γιώτα Φέστα) και από θεία( Ξένια Καλογεροπούλου), λαμβάνει αντιφατικές απαντήσεις.

Ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης της ταινίας, ο Ζαχαρίας Μαυροειδής,  επί μακρόν έχει εργαστεί  στην τηλεόραση και η προηγούμενη κινηματογραφική του παρουσία( Ο  Ξεναγός) , πέρασε απαρατήρητη.

Στον “Απόστρατο”, ο Μαυροειδής γνωρίζει εξαρχής ότι το storytelling του δεν μπορεί να φτάσει μακριά. Το αντιμετωπίζει με μία επιδέξια τακτική. Με το να αποφύγει τις άσκοπες σκηνές. Δημιουργεί ένα έργο σφιχτοδεμένο, που κινείται όχι σε μία, αλλά σε διάφορες κατευθύνσεις. Μόνο μία κατεύθυνση θα μπορούσε να αποφύγει-  φανερώνεται στα τελευταία στάδια της ταινίας- η οποία  ήταν υπερβολική   και κάπως αποπροσανατολίζει, από άλλες θετικές παραμέτρους  του έργου.

Απρόσμενα γεγονότα -όπως είναι η χρεοκοπία της χώρας- μετατρέπονται σε ευκαιρίες για να επανεξεταστούν  επιλογές και να διαχειριστούν οι νέοι πιο συνετά τις μεγάλες αλλαγές. Ο Άρης βιώνει μια υπαρξιακή κρίση, την οποία ο Μαυροειδής αποτυπώνει και είναι προς τιμήν του σκηνοθέτη, που τον ήρωά του, δεν τον εξυψώνει πάντα.
Μας υπενθυμίζει επίσης, πως ζούμε σε χώρα διχασμένη κι ας πέρασαν πολλές δεκαετίες από το τέλος του εμφυλίου. Οι άνθρωποι κουβαλάνε μνήμες αλλά και τραυματικές ιστορίες από τις δύο όχθες. Δεν μπορούν εύκολα να αποτινάξουν το οικογενειακό παρελθόν.
Πολλές φορές το παρελθόν κατευθύνει τις ιδέες τους.
Ο Ζαχαρίας Μαυροειδής  δεν ασχολείται με σύμβολα, ούτε ενδιαφέρεται να μας υπενθυμίσει την πρόσφατη ελληνική ιστορία. Πιστεύει όμως, πως οι πληγές είναι ακόμα ανοιχτές και με την ανθρωποκεντρική ταινία του “ Απόστρατος”, αναζητάει στους νέους, τον εφικτό “έναν άλλο κόσμο”, για  να τις κλείσουν.
Η ταινία, δίνει την ευκαιρία για να δούμε σπουδαίους-βετεράνους ηθοποιούς της χώρας μας, να αντιμετωπίζουν με ταπεινότητα και με φοβερό επαγγελματισμό τους ρόλους τους, όπως είναι η Ξένια Καλογεροπούλου, ο Θανάσης Παπαγεωργιού και η Γιώτα Φέστα. Ο Μιχάλης Σαράντης έχει δυνατότητες και τις αποδεικνύει.

” Απόστρατος” από την Πέμπτη 20/2 στους κινηματογράφους