Cry Macho
«Έχω γνωρίσει στη ζωή μου, πολλούς ανθρώπους μεγάλης ηλικίας και κάποιοι είναι για λύπηση και κάποιοι άλλοι είναι εμπνευσμένοι.
Κάποιοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τα γηρατειά εντελώς χάλια και άλλοι πολύ καλά ».
Η εύστοχη διαπίστωση, δεν ανήκει σε πρόσωπο νεαρής ηλικίας, που ατενίζει τα γηρατειά, εκ του μακρόθεν, ούτε ανήκει σε πολύπειρο εργαζόμενο σε οίκο ευγηρίας.
Ανήκει σε κάποιον, που τα γηρατειά τα βιώνει.
Στον Κλιντ Ίστγουντ, ο οποίος περπατάει στην ένατη δεκαετία του (91ος ετών).
Τοποθετείται στην πλευρά των εμπνευσμένων και νιώθει πολύ καλά.
Απτή απόδειξη, η νέα του ταινία ( Cry Macho),στην οποία κρατάει διπλό ρόλο, του σκηνοθέτη και του πρωταγωνιστή. Επέλεξε πρωτοεμφανιζόμενο ηθοποιό, για να ερμηνεύσει το νεαρό αγόρι, τον Έντουαρντο Μινέτ, όπως έπραξε το 2008 και στο «Gran Torino».
Το draft το σεναριακό, βρίσκεται στο συρτάρι του από το 1988, δεκατρία χρόνια μετά από την κυκλοφορία του ομώνυμου βιβλίου του Ρίτσαρντ Νας , και ενώ απέβησαν άκαρπες οι προσπάθειες άλλων σκηνοθετών να το υλοποιήσουν, έφτασε για τον Ίστγουντ το πλήρωμα του χρόνου.
Από τους «Ασυγχώρητους» του 1992, είναι η πρώτη φορά που ο Ίστγουντ φοράει το καουμπόικο καπέλο, είναι η πρώτη φορά από τότε, που σκηνοθετεί ουέστερν, με τη βία να μην είναι ούτε εδώ πανταχού παρούσα,. Δίνει μια ανθρώπινη διάσταση στη σχέση νέων και ηλικιωμένων, υπάρχει και μια παρουσία-έκπληξη, ενός κόκορα, του Macho( που σημαίνει δύναμη). Οι συμβολισμοί δίνουν και παίρνουν.
Ο Ίστγουντ ερμηνεύει τον Μαικ Μίλο, τον βετεράνο σταρ του ροντέο, ο οποίος στα βαθιά του γεράματα, θα πειστεί από τον πρώην εργοδότη του, να μεταβεί οδικώς από το Τέξας στο Μεξικό, για να βρει το γιο του, να τον πάρει από τη μάνα του και να του τον παραδώσει, στα σύνορα Ή.Π.Α-Μεξικού. Η αμοιβή, , είναι δέλεαρ για τον Μάικ Μίλο, αλλά το κίνητρο δεν είναι μονάχα οικονομικό. Είναι η επιθυμία του, να μην παροπλιστεί και να πεθάνει πάνω σε μια καρέκλα, είναι η επιθυμία του να επουλώσει τις δικές του πληγές, να βρει κίνητρο για να ζήσει … και θα το βρει στην νέα του αποστολή.
Το ρητό, Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα, αντικατοπτρίζει απόλυτα τα βιώματα και την πορεία του μικρού. Οι γονείς, είτε ο πατέρας που βρίσκεται στο Τέξας, είτε η μητέρα που βρίσκεται στο Μεξικό, χειρίζονται το παιδί τους, στηριζόμενοι, στα δικά τους ιδιοτελή κίνητρα. Η μητέρα , το γιο της, τον παρουσιάζει σαν γκάνγκστερ, τον αποκαλεί άθεο, κλεφτοκοτά, ένα παιδί τέρας, ενώ την αλήθεια, και το τι είναι πραγματικά το νεαρό αγόρι , θα το ανακαλύψει ο υπερήλικας Μάικ Μίλο
Η 45η σκηνοθετική δουλειά του Κλιντ Ίστγουντ, από άποψη ρυθμού, πλοκής και παραγωγής, πόρρω απέχει από τις κάπως παλαιότερες του ταινίες. Συγκρίνεται μονάχα με το « Βαποράκι » του 2018.
Ακολουθεί ένα αργόσυρτο τέμπο( και είναι λογικό εξαιτίας της μόνιμης παρουσίας σε πρώτο πλάνο, του ίδιου του ηλικιωμένου σκηνοθέτη), η πλοκή παραπέμπει σε διδακτικό αλληγορικό παραμύθι και η παραγωγή είναι λιτή.
Η πορεία του Μάικ Μίλο στις μεξικανικές πόλεις, παραπέμπει στα σκηνικά που στήνονταν στα ουέστερν του παρελθόντος και όχι στο τι είναι σήμερα το Μεξικό. Ο Ίστγουντ επενδύει σε μια ρετρό αισθητική αντί μιας σύγχρονης οπτικής και αποτίει φόρο τιμής στον πατέρα του σπαγγέτι ουέστερν, στον Σέρτζιο Λεόνε.
Ο βετεράνος αστέρας του Χόλιγουντ, με την ταινία «Cry Macho», απευθύνεται πρωτίστως στους θαυμαστές του και αποκαλύπτει τη φυσική του κατάσταση. Ο Κλιντ Ίστγουντ λοιπόν, μπορεί να οδηγήσει σαν ραλίστας και να ξεφύγει από τους ορατούς κυνηγούς του, μπορεί να κάνει κάμπινγκ στη φύση, να καβαλήσει άλογο, να ρίξει καμιά μπουνιά, καμιά σφαίρα, να χορέψει και να αφήσει στο κοινό την εντύπωση, ότι μπορεί και να @@……
Υπάρχει στο έργο, ένας αυτοσαρκασμός και μια ειρωνεία, την οποία αντιληφθήκαμε και στο έργο του« Βαποράκι » , του 2018.
Είναι μια ταινία πάνω του, είναι μια ταινία ολίγον εγωκεντρική.
Το δικαιούται.
Άλλωστε, για δέκα χρόνια, σκηνοθετούσε χωρίς να πρωταγωνιστεί και η παρουσία του στο «Cry Macho», μπορεί να είχε ένα τόνο προσωπικό, να αφήνει μια παρωχημένη αύρα , αλλά αφήνει στο κοινό, όμορφα δοσμένους συμβολισμούς, για τους υπερήλικες, τους παρτάκιδες γονείς, τις αντίξοες συνθήκες που βιώνουν τα παιδιά, για τη φύση, τα πτηνά και την οικολογία, για μια άλλη πατρίδα εκτός από την αμερικάνικη. Την ίδια στιγμή, ο Κλιντ Ίστγουντ, δίνει μια απάντηση, για το αν είναι ρατσιστής και ξενοφοβικός. Έκλεισε τα στόματα το 2008 με το «Gran Torino», έκανε αργότερα πολλά, για να τα ανοίξει ξανά. Ίσως , τώρα λέει την αλήθεια, ίσως όμως διασκεδάζει τις εντυπώσεις. Άγνωστο. Γνωρίζει τους κώδικες του σινεμά και στο «Cry Macho», , εύστοχα κάποιους τους χρησιμοποιεί. Αλλά, δεν είναι ο Ίστγουντ του παρελθόντος… και είναι κατανοητό.
“Cry Macho” από την Πέμπτη 16/9 στους κινηματογράφους
RELATED ARTICLES
-
-
Νυχτερινές ιστορίες στην τελευταία Τρίτη του Απρίλη
30/04/2024, 17:19 -
Perfect Days
21/02/2024, 18:08 -