Ελπίδα

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης
Οι εύθραυστες ισορροπίες ενός ζευγαριού από τη Νορβηγία, κλυδωνίζονται την περίοδο των Χριστουγέννων , όταν η προϋπάρχουσα καρκινική νόσος της χορογράφου Άνια, επανεμφανίζεται επιθετικά. Η Άνια συζεί με τον θεατρικό σκηνοθέτη, τον Τόμας, ενώ και οι δύο, κουβαλάνε μαζί τους παιδιά από διαφορετικούς συντρόφους.
Εγκλωβισμένοι σε μια παγίδα θανάτου της ίδιας της σχέσης, όπου οι ανάγκες του, και οι επιθυμίες τους δεν συναντώνται, η Άνια στον ελάχιστο χρόνο ζωής που της απομένει, εκρήγνυται και ο Τόμας αμήχανος, επανατοποθετεί τις προτεραιότητες του.
Η σκηνοθέτις και σεναριογράφος Μαρία Σοντάλ, αποκαλύπτει στην έναρξη της ταινίας, τον τρόπο με τον οποίο ταυτίζεται με την κεντρική ηρωίδα, σε μια ιστορία όπου κυριαρχούν τα δικά της τραυματικά βιώματα.
Η Σοντάλ, σχηματίζει το περίγραμμα της σκανδιναβικής κουλτούρας, όπως για παράδειγμα είναι οι τελετουργίες γύρω από το οικογενειακό τραπέζι, και ότι τα προβλήματα, αποσιωπώνται, κρύβονται κάτω από το χαλί. Οι καριέρες εξανεμίζονται, είναι πλέον ασήμαντες, μπροστά στα ραντεβού με ογκολόγους, σε μη αναστρέψιμα πορίσματα, μπροστά στην κλεψύδρα, όταν η άμμος της λιγοστεύει . Η επιθυμία της Άνια να διεκδικήσει την αληθινή αγάπη από τον σύντροφο της, ψυχογραφείται με τρομακτική ακρίβεια από την Νορβηγίδα δημιουργό.
Ενώ στο σπίτι, η Ανια και ο Τόμας συμβιώνουν και με τα παιδιά τους, η σκηνοθετική ματιά απομονώνει τα δύο πρόσωπα, σε μια κραυγή της ίδιας της δημιουργού για την ανεκτίμητη αξία του δούναι και λαβείν στη σχέση μεταξύ συντρόφων, ακόμη κι αν γνωρίζει κανείς, ότι το τέλος της επίγειας ζωής είναι δεδομένο και πλησιάζει. Ο τελευταίος χορός…είναι συγκλονιστικός. Περαιτέρω ώθηση στο περιορισμένου εύρους σενάριο της Μαρία Σοντάλ , έδωσαν δύο ηθοποιοί με μεγάλη υποκριτική γκάμα και ποιότητα δεξιοτήτων, η Άντρεα Μπριν Χόβιγκ και ο Στέλαν Σκάρσγκαρντ.

Η ταινία, είναι η επιλογή της Νορβηγίας στην κούρσα για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.