Ιστορίες Καλοσύνης

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Καθώς η ταινία του Γιώργου Λάνθιμου  «Poor Things» βρισκόταν στο μοντάζ, ο έλληνας σκηνοθέτης ξεκίνησε τα γυρίσματα μιας ακόμη, δίνοντας τον παραπλανητικό τίτλο « Ιστορίες Καλοσύνης». Το σενάριο ανήκει στον για χρόνια συνεργάτη του, τον  Ευθύμη Φιλίππου.

Πρόκειται για  τρεις διαφορετικές ιστορίες, διάρκειας περίπου 50 λεπτών η κάθε μία, όπου κατά την έναρξη του κάθε επεισοδίου δίνεται μια περιγραφή και κατά την  ολοκλήρωση του, πέφτουν οι τίτλοι τέλους.

Και στις τρεις ιστορίες κεντρικό ρόλο διαδραματίζουν, η Έμμα Στόουν, ο Τζέσι  Πλέμονς, και ο  Γουίλεμ Νταφόε.

Η πρόθεση του Γιώργου Λάνθιμου είναι για άλλη μια φορά να προσπαθήσει   το κοινό να σοκάρει με την ειρωνεία και τον διασκεδαστικό κυνισμό.  Να το σοκάρει οπτικά, μέσω απωθητικών εικόνων,  όπως επί παραδείγματι με τον ακρωτηριασμό ενός δαχτύλου , σεξουαλικά, όπως επί παραδείγματι με τη μάζωξη στο σπίτι δύο ζευγαριών και με την τηλεόραση να δείχνει τα δύο ζευγάρια, σε ένα ανά μεταξύ τους όργιο,  διανοητικά, όπως είναι η χειραγώγηση από πρόσωπα ή ακόμη και από αιρέσεις, συναισθηματικά, όπου η αστική τάξη καταστέλλει τις επιθυμίες της από μορφές εξουσίας που ασκούν σωματική και ψυχολογική βία.

H πολυγραμμική οπτική του Γιώργου Λάνθιμου, οι αργές κινήσεις των ηρώων, η  ψυχρότητα των χώρων-οικία, μοτέλ, νοσοκομείο, δρόμοι- η έλλειψη φυσικού εξωτερικού ήχου αλλά και οι ίδιες οι μη καλογραμμένες ιστορίες –ιδίως η δεύτερη και η τρίτη- δημιουργούν μια πλήρως αποστασιοποιημένη πνευματική πρόσκληση προς το κοινό, δεν επιτυγχάνεται το σοκ, ούτε υφίσταται η  συναισθηματική ανάπτυξη των χαρακτήρων,  καθώς μεταμορφώνονται εντός των αυτόνομων επεισοδίων.

Παρά το γεγονός ότι η Έμμα Στόουν εμφανίζεται προς το τέλος της πρώτης και κάπως πιο σφιχτοδεμένης ιστορίας, αποδεικνύει ότι βρίσκεται βαθιά μέσα στο μυαλό του Λάνθιμου, σε μια ταινία όμως, που δεν είναι άνιση, είναι κουραστική, αδιάφορη και χαοτική.

Ιστορίες Καλοσύνης από την Πέμπτη 30/5 στους κινηματογράφους