Πιο Πολύ από Ποτέ

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Η ήρεμη καθημερινότητα, ενός ζευγαριού από το Μπορντο της Γαλλίας , ανατρέπεται εκ θεμελίων, όταν η 33χρόνη Χέλεν, ανακαλύπτει ότι πάσχει από μια σπάνια μορφή καρκίνου στους πνεύμονες.

Η Χέλεν είναι παντρεμένη με τον Μάθιου.
Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες τους, γκρεμίζονται.
Την Χέλεν, την καταβάλλει η κόπωση, το επίμονο άγχος και η κατάθλιψη.
Οι σκέψεις της είναι απαισιόδοξες και τα σωματικά συμπτώματα εμφανή, σε κάθε στιγμή της ζωής. Στις στιγμές που βολτάρει, στις στιγμές της επιθυμίας για σεξ.

Τίποτα πια δεν είναι όπως πριν. Ανακοινώνει στον Μάθιου, ότι θα φύγει προσωρινά για τη Νορβηγία, για να συναντήσει έναν άρρωστο άνδρα, που συνομιλούσε μαζί του διαδικτυακά.

Ο Μάθιου, όταν αντιλαμβάνεται ότι η Χέλεν έχει πάρει την απόφαση,  να αποδεχτεί το πεπρωμένο της, θα πάει στη Νορβηγία για να την μεταπείσει.

Η ταινία της  Εμιλί Ατέφ δεν λειτουργεί σαν παραμύθι, όπου άξαφνα, μπορεί να εμφανιστεί μια αχτίδα φωτός.

Η Γερμαγογαλλίδα με ιρανικές ρίζες σκηνοθέτις, φιλμάρει βήμα προς βήμα, τα στάδια μιας προδιαγεγραμμένης πορείας, ως αποτέλεσμα της άρνησης της Χέλεν, να αναζητήσει το θαύμα. αλλά και της αταλάντευτης στήριξης του Μάθιου προς τη σύντροφό του.
Σε κάποια στιγμή, η Χέλεν λέει στο Μάθιου, ότι θα βρει κάποια άλλη γυναίκα. Ότι δε θα μείνει μόνος του. Η απόγνωση είναι παρούσα στην Χέλεν, ως αντανάκλαση του κενού που υφίσταται, αλλά και της καθημερινής σωματικής και ψυχολογικής της πτώσης.
Ηθελημένα ή μη, η σκηνοθέτις φέρνει στην επιφάνεια μία κοινωνική προέκταση του θέματος, εξαιρετικά σημαντική.
Την απουσία δομών και υποστηρικτικών ομάδων, που μετά τη διάγνωση, θα στηρίξουν τους ασθενείς, ούτως ώστε η δεδομένη και αναπόφευκτη ψυχολογική πτώση, να μην οδηγήσει τον ασθενή, σε μαύρες σκέψεις και σε κατάρρευση. Η Χέλεν, έχει ως συμπαραστάτη, τον σύντροφό της.

Είναι ο ένας πυλώνας στήριξης.

Ο δεύτερος κι εξίσου σημαντικός πυλώνας,   απουσιάζει από την ταινία, γιατί  απουσιάζει και από τα περισσότερα συστήματα υγείας κι εμμέσως πλην σαφώς, υπονοείται η απουσία των κοινωνικών δομών, σε διάφορα  καίρια σημεία του έργου.

Ως αποτέλεσμα του γεγονότος, ότι  οι ασθενείς μένουν μόνοι τους και οι σύντροφοί τους, μένουν κι αυτοί μόνοι να στηρίζουν, οι ασθενείς βιώνουν τη  μοναξιά και το φόβο.

Και το άγνωστο μέλλον,  επιτείνει την  καθημερινή φθορά και δημιουργεί την αίσθηση του αναπόφευκτου.
Η Βίκυ Κριπς, διεισδύει βαθιά- χωρίς εξάρσεις, χωρίς την τάση της αυτοπροβολής- με απόλυτο ρεαλισμό κι ερμηνεύει την σταδιακή ψυχολογική πτώση της Χέλεν,   στον πιο ολοκληρωμένο ρόλο της Βίκυ Κριπς, σε ολόκληρη τη σταδιοδρομία της.

 Τραγική η ειρωνεία και  μακάβρια « παιχνίδια» της ζωής, με τον Γάλλο ηθοποιό Γκασπάρ Ουλιέλο -στο ρόλο του Μάθιου- στην ταινία να είναι ο ζωντανός, αλλά λίγους μήνες μετά τα γυρίσματα να βρίσκει τραγικό τέλος στα βουνά της Σαβοία, κάνοντας σκι, εδώ, στον τελευταίο ρόλο της δικής του καριέρας.

“Πιο Πολύ από Ποτέ” από την Πέμπτη 8/12 στους κινηματογράφους