Ράφτης

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Η τέχνη της ραπτικής χρονολογείται.

Τέχνη μεσαιωνική, μολαταύτα στο λεξικό της Οξφόρδης, πρωτοεμφανίστηκε, με τη χρήση της γαλλικής λέξης «tailler».

Στην αρχή του αιώνα των μεγάλων αλλαγών(20ου) και για περίοδο 80 χρόνων περίπου- με την ανδροκρατία να κυριαρχεί – οι ράφτες ήταν ακριβά αμειβόμενοι και περιζήτητοι για τα δεδομένα εκείνης της εποχής .Έραβαν κοστούμια φτιαγμένα στην πένα , φινιρισμένα στην εντέλεια, όπως -τα ενδυματολογικά πρότυπα- επέβαλλαν.

Ο « Ράφτης» της ελληνογερμανίδας Σόνιας Λίζα Κέντερμαν, περιγράφει στο πρότυπο του ιταλικού νεορεαλιστικού σινεμά και με συμβατική- αλλά προσεκτικά φροντισμένη στο τεχνικό της μέρος αφήγηση- το αδιέξοδο όσων βίωσαν ή βιώνουν την απαξίωση των δεξιοτήτων τους, από τις μεταβολές των σύγχρονων αναγκών και της οικονομικής κρίσης. Το διδακτικό μήνυμα της ταινίας, στηρίζεται στο εξής: είτε το παρελθόν -τραυματικά- θα οδηγήσει τους ονειροπόλους στο τέλμα , είτε θα αναπροσαρμόσουν τη ζωή τους, στις απαιτήσεις των καιρών. Από τις μεταβολές, μπορεί να βρεθεί εκ νέου η δημιουργικότητα και το νόημα της ζωής.

Πρωταγωνιστές της ιστορίας, είναι ο 50χρόνος Πέτρος( Δημήτρης Ήμελλος) και ο πατέρας του( Θανάσης Παπαγεωργίου). Ο πατέρας, ήταν γνωστός ράφτης των Αθηνών, ο δε υιός, αναλαμβάνει πλέον τα ηνία της επιχείρησης. Τα ακριβά κοστούμια έχουν πια ξεπέσει, οι δυο τους, δεν έχουν καθόλου χρήματα και οδηγούνται ένα βήμα πριν την χρεοκοπία. Το ένστικτο της επιβίωσης, θα οδηγήσει τον Πέτρο, σε πικρό συμβιβασμό και σε αντίθεση με τα “θέλω” του πατέρα του, να μην καταπιαστεί ο γιος του, με οτιδήποτε άλλο εκτός από τα κοστούμια. Μια καταπιεσμένη-παντρεμένη γυναίκα, η Όλγα( Ταμίλα Κουλίεβα), θα σταθεί πλάι στον Πέτρο, στην απόφασή του να ξεκινήσει να ράβει φθηνά νυφικά.

Η Κέντερμαν( με πτυχίο κοινωνιολογίας και σκηνοθεσίας),  φαίνεται να λατρεύει την αισθητική του κινηματογραφικού μέσου. Απόδειξη, η ισορροπημένη  απεικόνιση της ρετρό εποχής, επί παραδείγματι από το παραδοσιακό ραφτάδικο, τις μηχανές, την τροχόκαρότσα, μέχρι την απεικόνιση της σύγχρονης εποχής και των απαιτήσεων της, αλλά και από την επιλογή της, να αναθέσει στον Νίκο Κυπουργό, το σάουντρακ της ταινίας, το οποίο ενισχύει το τελικό θετικό αποτέλεσμα. Έχριζε ίσως περισσότερης καθοδήγησης, το σεναριακό φινάλε της ταινίας.

Συνεσταλμένος, κρυφά μελαγχολικός, στοργικός( προς τον πατέρα του ) και δοτικός σε συναισθήματα, ο εξαιρετικός ηθοποιός Δημήτρης Ήμελλος, που αντεπεξήλθε με άνεση στις απαιτήσεις του ρόλου. Άλλωστε, έχει ερμηνεύσει  με επιτυχία, πιο απαιτητικούς ρόλους.

Στιβαρές οι παρουσίες, του Θανάση Παπαγεωργίου, του Στάθη Σταμουλακάτου(σύζυγός Όλγας), της Ταμίλα Κουλίεβα και της μικρής, μα  ταλαντούχας  Δάφνης Μιχοπούλου.

« Ράφτης» από 3/6/2021 στους κινηματογράφους