Σχόλιο για την “Καρδιά από Πέτρα” βραβευμένη με τον Αργυρό Αλέξανδρο

Ταινία για τη θολή σεξουαλική ταυτότητα την περίοδο της εφηβείας, αθώοι έρωτες ετερόφυλων και ομοφυλόφιλων παιδιών, με φόντο μια περιοχή ξεχασμένη από τους ανθρώπους της Ισλανδίας.

Ο βραβευμένος μικρομηκάς με το όνομα και επίθετο σιδηρόδρομο,  Γκούδμουντουρ Άρναρ Γκούδμουντσον δίνει τον ορθό τίτλο, που αρμόζει στο έργο, «Καρδιά από Πέτρα», προσεγγίζοντας με ακρίβεια ψυχολογικές και σεξουαλικές διεργασίες των νέων παιδιών, που δεν ξέρουν τι ακριβώς επιθυμούν. Όταν έρθει εκείνη η στιγμή, που ο ένα, ξεκαθαρίζει τα « θέλω» του, τότε πονάει βασανίζεται από την απόρριψη και τις ενοχές.

Το έργο, για μας τους φανατικούς φεστιβαλιστές, δεν θεωρείται ιδιαίτερο, αποτελεί κλασική θεματική, που την βλέπουμε συχνά στα φεστιβάλ. Όταν σύντομα θα προβληθεί στα σινεμά της χώρας μας, το Being 17 του Αντρέ Τεσινέ και βάλουμε δίπλα του και αυτό εδώ, είναι σαν να βλέπουμε τελικά, την ίδια ταινία. Όμως ο Ισλανδός σκηνοθέτης, πιστώνεται για τις αγνές του προθέσεις, να αναδείξει το σκληρό παιχνίδι της σεξουαλικής αφύπνισης,πιο βίαιης στα αγόρια,αντί στα κορίτσια και αυτό το δείχνει καθαρά. Το Ισλανδικό σινεμά βρίσκεται στα πάνω του και ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης έχει ταλέντο και δυνατότητες.