Η Ζωή είναι Ωραία με τα Μάτια Κλειστά

Δραματική κομεντί, 108’, Ισπανία 2013

Πρωτότυπος τίτλος: Vivir es facil con los ojos cerrados, Living is easy with eyes closed

Γλώσσα: Ισπανικά

Του Δαβίδ Τρουέμπα

Με τους Χαβιέ Καμάρα, Ναταλία ντε Μολίνα, Φραντσέσκ Κολομέρ, Ραμόν Φοντσερέ

Ο Αντόνιο Σαν Ρομάν, είναι ένας δάσκαλος από την Καρταχένα της Καστίλλης, που λατρεύει τους Beatles και ειδικά τον Τζον Λένον. Όταν μαθαίνει ότι το αγαπημένο του «σκαθάρι» βρίσκεται στην Αλμερία για τα γυρίσματα μιας ταινίας του Ρίτσαρντ Λέστερ, κάνει… κοπάνα από το σχολείο που διδάσκει και σπεύδει να συναντήσει το ίνδαλμα του, τον «Τζον». Στη διαδρομή με το σαραβαλάκι του προς την Ανδαλουσία, θα αποκτήσει τυχαία δύο νεαρούς συνταξιδιώτες: μια κοπέλα που κρύβει τον πραγματικό σκοπό του ταξιδιού της και ένα αγόρι που το έχει σκάσει από το σπίτι του. Αυτοί οι τρεις ξένοι θα ζήσουν μια απολαυστική και σίγουρα πρωτάκουστη περιπέτεια που θα τους αλλάξει τη ζωή μια για πάντα…

Ξεκινάει σαν ένα χαλαρό, προβλέψιμο, καλοκαιρινό και νοσταλγικό road movie που μοιάζει να έχει φτιαχτεί για τη  ψυχαγωγία του θεατή. Καταλήγει όμως αναπάντεχα σε μια ευφυέστατη, γλυκόπικρη, πολυεπίπεδη και πολιτικοποιημένη ιστορική αλληγορία που θα σας κλέψει την καρδιά. Μάλιστα πρόκειται για μια αληθινή ιστορία- στα credits τέλους εμφανίζεται ο πραγματικός δάσκαλος – που συνέβη στο περιθώριο των γυρισμάτων του «How I won the war», το καλοκαίρι του 1966.

Η… πονηριά του Τρουέμπα («Οι στρατιώτες της Σαλαμίνας») είναι που κρατά καλά φυλαγμένα τα ατού του φιλμ – 6 βραβεία Γκόγια, ανάμεσά τους κι αυτό της καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και πρωτότυπου σεναρίου- μέχρι το υπέροχο φινάλε. Και μας τα αποκαλύπτει σιγά-σιγά. Σε ένα πρώτο επίπεδο, το σενάριο μιλάει για μια απλή εκδοχή της μπητλομανίας στα 60ς. Τι πιο φυσικό να έχει πάθει πλάκα μαζί τους ένας μοναχικός δασκαλάκος από τα βάθη της… Ισπανίας (η απόλυτη παρακμή και εγκατάλειψη «βασιλεύει» στο ψαροχώρι της Αλμερίας που καταλήγουν οι ήρωες μας) ο οποίος λατρεύει την αγγλική γλώσσα και αναλύει στους μαθητές του τα τραγούδια των Beatles; Όμως πίσω από το «A hard day’s night» ή το «Help» υπάρχει η αληθινή ιστορία και τα φαντάσματα αυτής.

Το όνομα του Φράνκο είναι πανταχού παρόν, ο φασισμός – κρυφός ή φανερός- δεσπόζει στην ισπανική καθημερινότητα, το διαφορετικό (ακόμη κι αν αυτό αφορά το μακρύ μαλλί του 15χρόνου που το σκάει μακριά από τον αυταρχικό αστυνομικό πατέρα του) αντιμετωπίζεται σαν αρρώστια που χρειάζεται άμεση θεραπεία. Είναι καταπληκτική η σύλληψη της αντίδρασης ενός χαρακτήρα που δεν έχει τίποτα ηρωικό πάνω του απέναντι σε όλα αυτά. Η αξιοπρέπεια είναι ένα βήμα. Το να μην φοβάσαι είναι ένα άλλο. Η απρόβλεπτη αντίδραση – μια επαναστατική πράξη απέναντι σε όσα μας καταδυναστεύουν- είναι το κυριότερο. Πάνω από όλα χρειάζεται όμως ένα ισχυρό στήριγμα. Αυτό είναι οι στίχοι των Beatles. Για αυτό το σκοπό ο Αντόνιο (σπουδαίος στο ρόλο του ο αλμοδοβαρικός Καμάρα του «Μίλα της», της «Κακής εκπαίδευσης» κ.α.) σπεύδει να συναντήσει το ίνδαλμα του. Για να τον πείσει να γράφουν πλέον οι Beatles τους στίχους των τραγουδιών τους πάνω στο άλμπουμ τους. Δεν θα σας πούμε αν τα κατάφερε ή όχι. Ίσως να μην έχει και τόση σημασία. Σημασία έχει όμως ότι άνθρωποι σαν τον Αντόνιο (με περίσσευμα ψυχής και ανθρωπιάς) ξέρουν πάντα προς τα που πηγαίνει ο σωστός δρόμος. Και τον ακολουθούν χωρίς να παρεκλίνουν ούτε στιγμή από αυτόν, φτάνοντας μέχρι τα θεσπέσια Strawberry fields… forever!

“Η Ζωή είναι Ωραία με τα Μάτια Κλειστά” από 11/9 στους κινηματογράφους σε διανομή Weird