Ανθρωπίστρια βρικόλακας αναζητά αυτοκτονικό άτομο

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Τον  ρομαντισμό, την αλληλοκατανόηση  και τον αγώνα  για τις πράξεις καλοσύνης,  σε έναν κυρίαρχο κόσμο χειραγώγησης, βίας και αποπλάνησης, μας υπενθυμίζει- σε στυλ σατιρικού παραμυθιού-  η καναδή σκηνοθέτις  Αριάν Λουί-Σεζ.

Η συνάντηση ενός καλοκάγαθου βαμπίρ που κινδυνεύει να πεθάνει επειδή αρνείται να επιβιώσει με το ανθρώπινο αίμα, όπως  προτρέπουν οι επίσης βρικόλακες γονείς  ( της έφηβης Σάσα ) και ενός αγοριού ( του Πωλ) που ετοιμάζεται αυτοκτονήσει, γίνεται το πεδίο  εξερεύνησης  και συνειδητοποίησης των νεαρών πρωταγωνιστών, ότι δεν έχουν αξία μονάχα οι δικές τους ζωές μα και τον γύρω τους, αλλά  και ότι ο  καθένας δεν χρειάζεται στον κόσμου ετούτο να πορεύεται  μόνος και να βλέπει το σκοτάδι.

Η ιστορία καταπιάνεται –χωρίς να εισέρχεται ξεκάθαρα και σε βάθος- με τα  δύσκολα μονοπάτια της ενηλικίωσης και των διαδεδομένων ψυχικών παθήσεων.

 Η ταινία δεν ανταποκρίνεται πλήρως στις προσδοκίες μας. Ο  κινηματογραφικός χρόνος άσκοπα επιμηκύνεται με τις νυχτερινές σκηνές,  όπου η  Σάσα  συνοδεύει τον Πωλ σε ένα ταξίδι εκπλήρωσης των τελευταίων του επιθυμιών.

Ενώ τα συναισθήματα μοναξιάς και απογοήτευσης κάνουν στο έργο αισθητή την παρουσία τους, η Αριάν Λουί-Σεζ αντιθέτως,  αποφεύγει να τοποθετήσει στην ιστορία το ζήτημα των ερωτικών ερεθισμάτων των ηρώων, που αποτελεί βασικό στοιχείο του ενδιαφέροντος, στο στάδιο της εφηβείας.  Παιχνιδιάρικες οι ερμηνείες, σε μια ιστορία που μπορεί να σαγηνέψει εφήβους και γονείς.

Ανθρωπίστρια βρικόλακας αναζητά αυτοκτονικό άτομο από την Πέμπτη 20/6 στους κινηματογράφους