Δημήτρης Αθανίτης

Συνένεντευξη  στον Ιάκωβο Γωγάκη

1994: «Σ΄ αυτή την πόλη που κανένας πια δεν είχε τι να πει», ένας ταινιοφάγος 30άρης με χιούμορ και φαντασία αποχαιρέτησε… μια άλλη πόλη, με τρόπο παράξενο, σαρκαστικό και με τη θετική έννοια του όρου «καλτ», αποκτώντας με μιας, ένα μικρό αλλά φανατικό κοινό, που είδε το « Αντίο Βερολίνο» στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, κερδίζοντας το έργο και το ειδικό βραβείο.
Ο Δημήτρης Αθανίτης έφτασε στις μεγάλου μήκους τον αριθμό 7!, δίνοντας υπόσταση σε ρεαλιστικούς χαρακτήρες, όπως ήταν οι περιπέτειες του συγγραφέα Άλεξ, εκείνης της ταινίας, αλλά και σε φανταστικούς, όπως στη σύγχρονη εκδοχή του μυθικού έρωτα του Ορφέα και της Ευρυδίκης, στο «Καμιά Συμπάθεια για τον Διάβολο».

Σήμερα εμπνέεται από τις τραγικές οικογενειακές ιστορίες της ελληνικής πραγματικότητας μεσούσης των μνημονίων και της αυξανόμενης φτώχιας, πρόσωπα ορατά και ταυτόχρονα αόρατα, αυτής της χώρας.
Ένας νεαρός βιοπαλαιστής, διαζευγμένος με παιδί, απολύεται. Ο ιδιοκτήτης του εργοστασίου παίζει κορώνα-γράμματα, το ποιους θα απολύσει. Την πληρώνει ο αδύναμος Άρης, έχοντας να διαχειριστεί χρέη, διατροφή και μια νέα ζωή που οφείλει να χτίσει από την αρχή. Θα αντιδράσει, προσπαθώντας να εκδικηθεί, τον παντρεμένο αλλά αλανιάρη, για χρόνια εργοδότη του.

Ο Δημήτρης Αθανίτης εξηγεί. « Σαφέστατα είναι μία πολιτική ταινία, στο όριο να χαρακτηριστεί επαναστατική, που θα μπορούσε να σπρώξει προς την εξέγερση» και όπως ο ίδιος λέει, και στο παρελθόν, ακόμα και οι ρομαντικές sci-fi ταινίες του, έκρυβαν ένα πολιτικό σχόλιο.

Για τον κεντρικό ήρωα,( τον οποίο ερμηνεύει καθηλωτικά ο Γιάννης Στάνκογλου) αναφέρει. « Ο Άρης χάνει τη δουλειά του, βγαίνει έξω από τον κόσμο του, όπως μέχρι τότε τον είχε ορίσει και θέλει να αποδώσει δικαιοσύνη. Είναι αποφασισμένος να πάρει για πρώτη φορά την κατάσταση στα χέρια του, ενώ το παιδί του, αποδεικνύεται στο τέλος, το βασικό του κίνητρο, το οποίο εισπράττει όμως για καιρό την απόρριψη και από τους δύο γονείς του».

Το έργο γυρίστηκε στον Ασπρόπυργο, τοποθεσία με ιδιαίτερο ρόλο στο έργο, με τον Δημήτρη Αθανίτη να βλέπει και να καταγράφει τα διάφορα πρόσωπα αυτής της περιοχής, που είναι συνάμα εργατική αλλά και βιομηχανική, κοντά στη θάλασσα, δίνοντας την αίσθηση ενός τρομακτικού τοπίου, πολύβουου τη μέρα, ερημωμένου τη νύχτα.

Η ταινία έχει προβληθεί σε 7 πόλεις της Ελλάδος, με ζωηρή ανταπόκριση του κοινού, κέρδισε το μεγάλο βραβείο στο Φεστιβάλ ελληνικών ταινιών του Λονδίνου, παίχτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και έφτασε μέχρι το Σαν Φρανσίσκο.

« Invisible» από 3 Νοεμβρίου στους κινηματογράφους, σε διανομή New Star