Οι Ελληνικές διαγωνιζόμενες ταινίες για τον Χρυσό Αλέξανδρο του Φ. Θεσσαλονίκης. Η άποψη μας

Ανταπόκριση Δέσποινα-Ηλέκτρα Βούλγαρη

Με δύο ιδιαίτερες ταινίες στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα του 55ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ο ελληνικός κινηματογράφος δίνει το δυναμικό παρών και μονοπωλεί το ενδιαφέρον του κοινού στις κατάμεστες αίθουσες του Φεστιβάλ. Η cult “Νορβηγία” του Γιάννη Βεσλεμέ, με συμμετοχή στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι 2014 και το “Forget me not” του Γιάννη Φάγκρα, ένα road movie στο Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό, έκαναν την πρεμιέρα τους στη χώρα μας και διεκδικούν το “Χρυσό Αλέξανδρο”.

Δανειζόμενη τον βαμπυρικό μύθο, με σαφείς αναφορές στο σινεμά της επιστημονικής φαντασίας και του τρόμου, η πρώτη μεγάλη μήκους ταινία του σκηνοθέτη και μουσικοσυνθέτη Γιάννη Βεσλεμέ δύσκολα κατατάσσεται σε ένα κινηματογραφικό είδος. Πρωταγωνιστής της “Νορβηγίας”, ο Ζανό (Βαγγέλης Μουρίκης) ένας σύγχρονος βρικόλακας, που περιπλανιέται στην περιθωριακή νυχτερινή Αθήνα του 1984, μπαίνει σε περιπέτειες των θνητών και καλείται να φέρει σε πέρας μια απίθανη αποστολή, καθώς γνωρίζει μια πόρνη, την Αλίκη (Αλεξία Καλτσίκη) και έναν Νορβηγό ντίλερ, τον Πίτερ.

Βουτηγμένο στην αισθητική των ’80s, με disco beat σάουντρακ και με σουρεαλιστική σκηνογραφία σε επιμέλεια του ίδιου του δημιουργού, το αβαν-γκαρντ σύμπαν του σκηνοθέτη δεν αργεί να παρασύρει τον θεατή σε μια αντεργκράουντ υποφωτισμένη Αθήνα, στην οποία ο Ζανό αποδεικνύεται περισσότερο ευαίσθητος και ρομαντικός από τους ζωντανούς. Με στοιχεία ενός Βαλκάνιου, Νεοέλληνα βρικόλακα ο Ζανό προβάλλει μια ανθρώπινη πλευρά, καθώς φαίνεται αποφασισμένος να υποστηρίξει το προσωπικό του σύστημα αξιών. Έτσι, ενώ η ταινία δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά, σκιαγραφείται πέρα από την παιδικότητα και την αθωότητα ενός βρικόλακα ένας κλασικός κινηματογραφικός ήρωας με τις ιδέες του και τις συνέπειες των επιλογών του.

Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Γιάννη Φάγκρα, μετά το επιτυχημένο του ντεμπούτο το 2001 με το “Πες τη μορφίνη ακόμα τη ψάχνω”, είναι μια φιλόδοξη παραγωγή γυρισμένη στα νερά του Βόρειου Ειρηνικού, η οποία χρειάστηκε πολύ κόπο και χρόνο για να ολοκληρωθεί.

Κεντρικός χαρακτήρας, ο Άλεξ (Γιάννης Στάνκογλου), βρίσκεται στη Νέα Ορλεάνη, όταν αναλαμβάνει μια δουλειά ως δύτης στην Αλάσκα με σκοπό την ανάσυρση ενός αεροσκάφους από το Βερίγγειο Πορθμό. Την ίδια στιγμή, η κοπέλα του, η Δάφνη (Αλίκη Δανέζη-Κνούτσεν), αποφασίζει χωρίς δεύτερες σκέψεις να ταξιδέψει ως την άκρη του κόσμου για να τον συναντήσει, μόλις βρίσκει τα ίχνη του.

Το “forget me not” είναι μια ταινία για την αγάπη και τα ανθρώπινα όρια. Από τη μια πλευρά ο μυστηριώδης και ολιγομίλητος Άλεξ, που προφανώς έλκεται από το ρίσκο και αψηφά κάθε κίνδυνο για να κάνει αυτό που αγαπά. Στον αντίποδα, η Δάφνη, που δεν διστάζει και με κάθε μέσο προσπαθεί να συναντήσει το πρόσωπο που αγαπά, ακόμη και αν χρειαστεί να φτάσει στην άλλη άκρη του κόσμου. Γυρισμένο με φιλμ 35 χιλιοστών, σε δύσκολες συνθήκες, κυρίαρχο ρόλο παίζει το άγριας ομορφιάς, κατάλευκο τοπίο καθώς και τα τρικυμιώδη νερά του παγωμένου ωκεανού. Παρά την απαράμιλλη υπέροχη του φυσικού τοπίου και την υπόγεια ένταση της ερμηνείας των πρωταγωνιστών, η ταινία υστερεί στο χτίσιμο των χαρακτήρων και στη σεναριακή δομή και δεν καταφέρνει να απογειωθεί.