Μια Στάση Πριν Το Τέλος(Fruitvale Station)

Βιογραφία, Δράμα 85′ Η.Π.Α 2013

του Ράιαν Κούγκλερ

Η ταινία “Fruitvale Station” που απέσπασε βραβείο κοινού και επιτροπής στο Σάντανς, βραβείο «Ένα κάποιο Βλέμμα» στις Κάννες και πρόσφατα προβλήθηκε στις Νύχτες Πρεμιέρας στην Αθήνα, ανοίγει τα φτερά της και στις ελληνικές αίθουσες.

Το έργο είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, την ιστορία του Όσκαρ Γκραντ, που με την αλλαγή του χρόνου το 2009, σκοτώθηκε από λευκό αστυνομικό σε σταθμό τρένου του Όκλαντ.

Ο Ράιαν Κούγκλερ σκηνοθετεί με ρεαλισμό μια μοναδική μέρα, σημαδιακή από τη ζωή του Γκραντ. H κάμερα καταγράφει την καθημερινότητα ενός ανθρώπου που προσπαθεί να ορθοποδήσει στη ζωή έπειτα από έκτιση ποινής στη φυλακή έχοντας ένα προαίσθημα ότι με την αρχή του νέου χρόνου θα πρέπει να κάνει και μια καινούρια αρχή. Να γίνει καλύτερος πατέρας, σύζυγος, γιος.

Παρά το άσχημο παρελθόν του ο Γκραντ δεν μπορεί παρά να είναι συμπαθής στον θεατή. Γιατί θέλει απεγνωσμένα να αλλάξει ρότα ενώ η καθημερινότητα του βάζει κάποιες φορές εμπόδια. Ο χαρακτήρας του Γκραντ κάθε άλλο παρά επιθετικός είναι. Αντίθετα στις συναναστροφές του φαίνεται φιλικός, εξυπηρετικός και με διάθεση για σύμπραξη και επικοινωνία ακόμα και με αγνώστους. Στο σουπερμάρκετ βοηθάει μια κοπέλα να διαλέξει ψάρια παρ’οτι έχει απολυθεί και στην έξοδό του το βράδυ ξημερώματα Πρωτοχρονιάς βοηθάει μια έγκυο γυναίκα να βρει ελεύθερη τουαλέτα και πιάνει συζήτηση με τον άντρα της.

Σε μια κοινωνία που βρίθει ακόμα από ρατσισμό, φυλετικές διακρίσεις, κατάχρηση εξουσιών και οπλοκατοχή, ο Γκραντ είναι ένα ακόμα θύμα της. Η σκηνή με τον τραυματισμένο σκύλο που πεθαίνει μπροστά στα μάτια του Γκραντ αποτελεί εκπληκτική μεταφορά και προπομπό της καταλυτικής σκηνής του έργου. Και δείχνει πόσο σύντομα και βάναυσα μπορεί να κοπεί μια ζωή. Όπως από τη μια στιγμή χαϊδεύουμε ένα σκυλί και την επόμενη στιγμή αιμορραγεί πεθαίνοντας, έτσι και ο Κούγκλερ παρουσιάζει έναν κόσμο που ίσως έχουμε ξαναδεί. Έναν κόσμο όμως που μεγεθύνεται όταν αυτά που θεωρούμε δεδομένα μπορούν να χαθούν σε κλάσματα δευτερολέπτου μέσα από μια κλιμακωτή ένταση στο σταθμό των τρένων. Κι έτσι υπό συγκεκριμένες συνθήκες το τετριμμένο αποκτά άλλη διάσταση. Κι έτσι η μέρα αυτή, ανήμερα Πρωτοχρονιάς που αποτελεί συμβατικά μέρα γιορτής, χαράς και νέων προσδοκιών για το νέο έτος καταλήγει σε μέρα πένθους.  

Στυλιστικά ενδιαφέρουσα η αποτύπωση των μηνυμάτων του κινητού του Γκραντ στην οθόνη και πειστικές οι ερμηνείες των ηθοποιών, με τον Μαικλ Μπι Τζόρνταν στον κεντρικό χαρακτήρα. Σε μια ταινία όμως που φαίνεται οτι δεν θέλει να εκβιάζει αισθήματα ίσως θα έπρεπε το τελευταίο κατ στην ταινία να γινόταν με το κατ της ζωής του Γκραντ. Ένα απότομο τέλος στο έργο θα ταίριαζε περισσότερο με το απότομο τέλος  του ήρωα. Η ένταξη πλάνων από αληθινές σκηνές μετά τον θάνατο του Γκραντ με κοντινό στην κόρη του δεν ταιριάζουν σε μια ταινία που θέλει να αποφύγει τους εύκολους εντυπωσιασμούς.

Παρ’ολες αυτές τις μικροενστάσεις αν αναλογιστεί κανείς ότι το “Fruitvale Station” είναι η πρώτη κινηματογραφική απόπειρα του Κουγκλερ  που μεταπήδησε από το ποδόσφαιρο στον κινηματογράφο, το αποτέλεσμα αξίζει διπλής προσοχής και εκτίμησης ενός νέου αναδυόμενου ταλέντου στο χώρο του σινεμά.

Απο 17/10 στους κινηματογράφους σε διανομή Odeon