“Heaven knows What”. Αλλιώτικο ρομάντζο στους δρόμους της Νέας Υόρκης

Της Μερόπης Κυριάκου-Κακοπιέρου

Αφού έκανε το πέρασμα του από τα κινηματογραφικά φεστιβάλ Βενετίας, Τορόντο, Νέας Υόρκης και Τόκιο, το “Heaven knows what” των αδελφών Josh και Benny Safdie, ανοίγει στις αμερικάνικες κινηματογραφικές αίθουσες στις 29 Μαΐου 2015.

Στη διαδικασία μιας έρευνας για τις ανάγκες ενός πρότζεκτ στη ‘περιοχή των Διαμαντιών’ του Μανχάταν οι Safdie γνωρίζουν, κοντά στο σταθμό του τρένου, την Arielle Holmes. Κατόπιν συζητήσεων και συνεχόμενων συναντήσεων προκύπτει πως πρόκειται για ένα άστεγο και εξαρτημένο από την ηρωίνη 19χρονο κορίτσι. Βρίσκοντας τις διηγήσεις της ενδιαφέρουσες οι δυο σκηνοθέτες ζητούν να καταγράψει τα όσα περιγράφει. Περιοδεύοντας στους υπολογιστές των καταστημάτων της Apple στο Μανχάταν καταφέρνει να τους παραδώσει ένα κείμενο 150 σελίδων.

Το σενάριο βασίζεται στα απομνημονεύματα της Holmes, βιβλίο το οποίο πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα υπό τον τίτλο Mad love in new York City”. To φιλμ που συνδυάζει μυθοπλασία, φορμαλισμό, ακατέργαστο ντοκιμαντερίστικο υλικό, ακολουθεί την Arielle στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Περιοριζόμενο σε ένα μικρό χρονικό διάστημα της ζωής της εστιάζει αρχικά στο ρομαντικό ειδύλλιο-εμμονή της με τον Ilya, τον οποίο ενσαρκώνει ο Caleb Landry-Jones (X-Men: First Class, Byzantium). Ενδιαφέρον στοιχείο αποτελεί το γεγονός ότι η ίδια η Arielle παίζει μια ενδιαφέρουσα εκδοχή του εαυτού της στην ταινία, υπερτονίζοντας το ρεαλιστικό κομμάτι της ιστορίας.

Οι Safdie καταφέρνουν να καταγράψουν τη ζωή, σε ένα από τα αόρατα στο μάτι των πολλών, περιθώρια της πόλης, ακολουθώντας τους ιστούς που ενώνουν μια ομάδα νεαρών, άστεγων, ηρωινομανών. Με ένα ‘λεκιασμένο’ λυρισμό περιγράφουν μια ρομαντική ιστορία που παρόλο το συναισθηματικό υπόβαθρο που παρακινεί τη δράση, δεν γίνεται πρωταρχικός στόχος τους αφού  παρουσιάζονται να ενδιαφέρονται λιγότερο για το θέμα αυτό και περισσότερο να μας συστήσουν ένα περιβάλλον που οι περισσότεροι θα προτιμούσαμε να αγνοούμε. Το αποτέλεσμα είναι κάπως υποτονικό και μονότονο όπως ακριβώς οι ζωές των ηρώων, τη συνήθη ροή των οποίων διακόπτουν οι εμβόλιμες μεταξύ τους διενέξεις ή η παράνομη δράση στην ανάγκη τους για επιβίωση. Ενδιαφέρουσα η φωτογραφία του φιλμ αλλά και η εύστοχα επιλεγμένη ηλεκτρονική μουσική που δένει απόλυτα με την αισθητική της εικόνας.