Ο Σεμπαστιάν συζεί με την Γιασμίν, κάτοικοι του Μπουένος Άιρες. Είναι ασυμβίβαστος 40άρης (όπως ο Ίθαν Χωκ στο “Μεγαλώνοντας”) αλλά και άνεργος. Ακούει φανατικά το αγαπημένο του ροκ συγκρότημα και προσέχει σαν κόρη οφθαλμού ένα αυτοκίνητο, -ρετρό μοντέλο της Peugeot-, κληρονομία από τον πατέρα του. Τα οικονομικά βάρη είναι πάρα πολλά και αναγκάζεται να δουλέψει παράνομα ταξιτζής. Ένας ηλικιωμένος μουσουλμάνος πελάτης του, θα του προτείνει, να τον μεταφέρει 3 χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στην πρωτεύουσα της Βολιβίας, πληρώνοντας τον αδρά. Ο Σεμπαστιάν λέει -μετά κόπων και βασάνων- το ναι. Το ταξίδι, του αλλάζει όλο του το είναι.

Αισθαντικό road movie από την Αργεντινή, όπως εκείνα τα γνωστά και καλά φιλμ του είδους. Μια ιδιαίτερη ματιά μέσα από τον αντρικό φακό για τις διαφορετικές αξίες των γηραιότερων από τους νεότερους, για το πόσο εύθραυστος είναι τελικά ο δογματισμός μιας κοσμοθεωρίας, του «είμαι όπως είμαι και δεν κουνάω ρούπι από τη θέση μου», θίγοντας ταυτόχρονα το επίμαχο ζήτημα της θρησκευτικής πίστης και της ανοχής στο διαφορετικό.

Δημιουργείται από την άλλη η εντύπωση, πως ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης, Φρανσίσκο Βαρόνε δίδει μια μονόπλευρη καθοδήγηση στο δημιούργημα του. Τα νέα ερεθίσματα καλείται να τα δει και να τα υιοθετήσει, ο ένας εκ των δύο χαρακτήρων, ο πιο νεαρός. Αντίθετα, παρουσιάζεται η τρίτη ηλικία να διαθέτει ταμπεραμέντο και σοφία. Ο Χαλίλ δεν είναι ανοιχτόμυαλος ιεροκήρυκας του μουσουλμανισμού και τα τρωτά του σημεία, κάπως στο έργο υποβαθμίζονται.

Αυτό το γεγονός, δεν μπορεί να επισκιάσει τις δουλεμένες κινηματογραφικές «σεκάνς», την ορθή χρήση της μουσικής, τις έξυπνες εναλλαγές της, και τη δεινότητα των βασικών  προσώπων, να μετουσιώνουν τα διδάγματα σε βαθιά νοήματα(ακόμα και με χιούμορ), του 40άρη πια Ροντρίγκο Ντε Λα Σέρνα( από τα Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας) και του 76χρόνου ψηλόλιγνου θεατρικού ηθοποιού Ερνέστο Σουάρεζ, στην πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση της καριέρας του…πραγματικά να συγκλονίζει.

Βραβείο ” Χάλκινος Αλέξανδρος” στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2015

2. Sing Street 

Μουσική κωμωδία,  106′,  Η.Π.Α 2016

Πρωτότυπος Τίτλος:Sing Street

Γλώσσα:  Αγγλικά,    Διανομή: Spentzos

Του  Τζον Κάρνεϊ

Με τους Άινταν Γκίλεν, Μαρία Ντόιλ Κένεντι, Τζακ Ρέινορ, Λούσι Μπόιντον, Κέλι Θόρντον

Δουβλίνο 1985: Η Ιρλανδία αντιμετωπίζει οξεία οικονομικά προβλήματα, οι πολίτες φορολογούνται λυσσαλέα, η ανεργία είναι στα ύψη και πολλοί μεταναστεύουν.
Ένα ζευγάρι που πλησιάζει τα 50, στα πρόθυρα διαζυγίου, ο Ρόμπερτ και η Πέννυ, κάνουν περικοπές στον οικογενειακό προυπολογισμό, αποφασίζοντας μεταξύ άλλων τη μετακίνηση των παιδιών τους, από ιδιωτικό σε δημόσιο σχολείο. Τα δυο τους αγόρια, ο μεγαλύτερος Μπρένταν και ο μικρότερος Κόνορ, ακούνε μετά μανίας μουσική. Ο Κόνορ εμφανίζεται στο νέο του σχολείο, αποφασισμένος να δημιουργήσει μια μπάντα. Θα βρει κιθαρίστα,μπασίστα,ντράμερ μέχρι και μάνατζερ Θα ερωτευτεί τη μεγαλύτερη του Ραφίνα, η οποία διακατέχεται από αμφιταλαντευόμενα συναισθήματα για αυτόν και θα του δώσει το καλλιτεχνικό υποκοριστικό “Κόσμο”. Το συγκρότημα ψάχνει το στίγμα του, όπως και τα δύο παιδιά, ο Κόνορ και η Ραφίνα, όπου το ρητό λάθη γονέων παιδεύουσι τέκνα, είναι πέρα για πέρα αληθινό.

Ο Ιρλανδός σκηνοθέτης Τζον Κάρνεϊ, φτιάχνει εδώ, ίσως την καλύτερη του ταινία, συνεχίζοντας να γράφει ιστορίες περί έρωτα και μουσικής( Once, Παρ’το από την Αρχή).
Η φωτογραφία του επενδύει στην μελαγχολία, υπαρκτό σύμπτωμα του ιρλανδικού λαού, ολόκληρη τη δεκαετία του ’80. Την ίδια στιγμή, προβάλλει τον υποκριτικό συντηρητισμό,( ιδίως του εκπαιδευτικού συστήματος), προσπαθώντας να ανακόψει την επιρροή των ινδαλμάτων στη νέα γενιά( ο Κόνορ εμφανίζεται στο σχολείο με ξανθιά τούφα, όπως του Μπόουι και τρώει το ξύλο της αρκούδας). Τα τραύματα και οι δυσάρεστες εκπλήξεις στο ψυχισμό των παιδιών από ένα οικογενειακό περιβάλλον πλήρους αποσύνθεσης, έχουν το ρόλο τους στο έργο, σε κάθε συνάντηση του Κόνορ με τη Ραφίνα, και βεβαίως είναι και αυτοβιογραφικές αναφορές του ίδιου του σκηνοθέτη.
Το έργο θυμίζει τις ταινίες του Λινκλέιτερ,πολύ κοντά επίσης στο « Σχεδόν Διάσημοι» του Κάμερον Κρόου.

Η μουσική έχει μια δαιμονιώδη δυναμική στο έργο, ενσωματωμένη πλήρως στη δεκαετία του ’80, δεν χρειαζόταν από την άλλη να παιχτεί κινηματογραφικά ολόκληρο το soundtrack, ως εκ τούτου ήταν περιττές κάποιες σκηνές, ιδίως προς το τέλος.

Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Σαντάνς 2016.

 

3. Παράφορα

Δράμα, 110′, Γαλλία 2016

Πρωτότυπος Τίτλος:  Éperdument

Γλώσσα: Γαλλικά Διανομή:Seven

Του  Πιέρ Γκοντό

Με τους   Αντέλ Εξαρχόπουλος, Γκιγιόμ Γκαλιέν, Στεφανί Κλο, Αλιενόρ Πουασόν

ΠΛΟΚΗ-ΚΡΙΤΙΚΗ

Δράση, θρίλερ,123′, Η.Π.Α 2016

Πρωτότυπος Τίτλος: Jason Bourne

 Γλώσσα: Αγγλικά Διανομή: UIP

Του Πολ Γκρίνγκρας

Με τους Ματ Ντέιμον,  Τόμι Λι Τζόουνς, Βενσάν Κασέλ, Ριζ Αχμέντ, Αλίσια Βικάντερ

ΠΛΟΚΗ-ΚΡΙΤΙΚΗ

Μακράν η πιο αδιάφορη ταινία από τις πέντε- που ξεκίνησαν να κυκλοφορούν από το 2002 και όπως όλα δείχνουν θα συνεχίσουν να μας απασχολούν, οι βίαιες περιπέτειες του αποκαλούμενου υπέρ-ήρωα Μπορν. Μας τον πλάσαρε κινηματογραφικά ο «πονεμένος» Νταγκ Λάιμαν ( διακηρύττει πως δεν αγαπά τις mainstream ταινίες, αλλά όλο με αυτές ασχολείται), στο χαρτί ο διάσημος συγγραφέας Ρόμπερτ Λάντλαμ και ο σεναριογράφος Τόνι Γκίλροϊ. Μερικά από τα τελευταία επεισόδια, ανέλαβε να φέρει εις πέρας, ο σκηνοθέτης του «Bloody Sunday», Πολ Γκρινγκρας, όπως και αυτό εδώ.

Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Τζέισον Μπορν( πάντοτε τον ερμηνεύει ο Ματ Ντέιμον), είναι ένα πρόσωπο με απώλεια μνήμης, προσπαθώντας για σχεδόν 15 χρόνια τώρα να ανακαλύψει την πραγματική του ταυτότητα, σε ένα λαβύρινθο γεμάτο σκευωρίες, από την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των Η.Π. Α, που τον χρησιμοποιούσε «σαν ρομπότ», για να εξολοθρεύει στόχους της, αλλά τώρα ο Μπορν κινείται εναντίον της.

Η περί ης ο λόγος φετινή βερσιόν, λοξοδρομεί από το διακηρυγμένο- θεωρητικό- στόχο της, να γίνει μια ταινία για τη λιτότητα στην Ευρώπη και να πιάσει το νήμα των αποκαλύψεων Σνόουντεν. Ο Μπορν αναζητάει την αλήθεια -και για αυτήν- πάει –εικονικά-μέχρι τα ελληνοαλβανικά σύνορα, απ’εκεί κατεβαίνει στην Αθήνα, αναζητάει τη φίλη του, τη Νίκι Πάρσον, μπλέκει στις πορείες των αριστεριστών του Συντάγματος( που κρατάνε ελληνικές σημαίες) και στις συγκρούσεις με την αστυνομία. Η CIA ( μέχρι να καταφθάσει στο σημείο το όργανο της για να τον εκτελέσει, ο Βενσάν Κασέλ) παρακολουθεί τα πάντα μέσα από τις κάμερες, σε ολόκληρη την πλατεία και ουσιαστικά σε ολόκληρη την πόλη. Οι Έλληνες αστυνομικοί ακολουθούν τις οδηγίες της CIA για τη δολοφονία του Μπορν, όταν όμως αποτυγχάνουν να τον συλλάβουν και αυτός ταξιδεύει στο Λονδίνο, οι επιχειρήσεις της CIA γίνονται στα κρυφά. Ο σκηνοθέτης σχολιάζει με σαρκασμό, την προτεκταροποίηση της χώρας μας, σε αντιδιαστολή με την Μ. Βρετανία και ταυτόχρονα το πόσο αστραπιαία τα «κατασκευάσματα», όπως ο Μπορν, αλλά και άλλου είδους-βλέπε την εκκόλαψη των τρομοκρατών στο μουσουλμανικό κόσμο-, μπορεί να γυρίσουν εναντίον του δημιουργού τους.

Βεβαίως, πρόκειται για ταινία φανταστικής δράσης, με τους ήρωες να μετακινούνται από χώρα σε χώρα, από σημείο σε σημείο και να τους πηγαίνουν όλα ρολόι. Το τέλος θυμίζει σαπουνόπερα, δημιουργώντας μια κατάσταση νέας σκευωρίας εις βάρος του Μπορν για να δούμε και το 6ο επεισόδιο. Η όμορφη Αλίσια Βικάντερ στο ρόλο της πρακτόρισσας με αξίες και ήθος, μέχρι αποδείξεως του εναντίου και η παρουσία από μόνη της του Τόμι Λι Τζόουνς είναι αρκετή, για να δώσει το απαιτούμενο κύρος στο έργο.

5.Ψάχνοντας την Ντόρι 

Κινούμενα σχέδια, Περιπέτεια , 97′, Η.Π.Α 2016

Πρωτότυπος Tίτλος: Finding Dory

Γλώσσα: Αγγλικά Διανομή: Feelgood

Των Άντριου Στάντον, Άνγκους ΜακΛέιν

Mε τις φωνές: Δήμητρας Παπαδοπούλου, Θοδωρή Αθερίδης, Άλμπερτ Μπρουκς,

Έλεν ΝτιΤζένερις, Γουίλεμ Νταφόε, Ελίζαμπεθ Πέρκινς, Ίντρις Έλμπα, Ντάιαν Κίτον

Εάν υπάρχουν κάποιοι νεαροί και  μεγαλύτεροι, λάτρεις του animation, που να μην είχαν δει το «Ψάχνοντας τον Νέμο« του 2003, τότε σε αυτήν την 5η συνέχεια,  θα ανακαλύψουν μια υδρόβια ιστορία ψαριών που θα τους συνεπάρει, αλλά όσοι έχουν δει και τις προηγούμενες, θα το θεωρήσουν ένα άσκοπο παιδικό παραμύθι. Η Pixan χρησιμοποιεί στο έπακρον την τεχνολογική εξέλιξη, που αγγίζει το  οπτικό υπερθέαμα. Ο θεατής βυθίζεται μέσα στο βαθύ μπλε και στις διασκεδαστικές περιπέτειες της Ντόρι, μέχρι να βρει τους γονείς της,παρέα με τους φίλους της Νέμο και Μάρλιν, όμως όλο αυτό,  περισσότερο αποσκοπεί στο να γεμίσει τα ταμία, από το να δημιουργήσει κάτι φρέσκο και πρωτότυπο.