Είδαμε την ταινία “Σπορέας” που κέρδισε τον Χάλκινο Αλέξανδρο του Φ. Θεσσαλονίκης

Γράφει η Ελένη Ανδρεάδου

Ένα δυνατό συγκινησιακά οικογενειακό δράμα, όπου το τυχαίο συναντά την αναγκαιότητα σε μια σύναξη ”ετερόκλητων” ρυθμικών συμβάντων που βρίσκουν την καλλιτεχνική τους έκφραση σε μια άβυσσο στοχασμών.

Μια ταινία που επιτίθεται στις συμβατικές σχέσεις, αμφιβάλλοντας για την ευημερία της οικογενειακής γαλήνης και τελειότητας, που σύρει στην επιφάνεια τις μύχιες σκέψεις, τις επιθυμίες και τα πάθη των ηρώων της, επενδύοντας στη φύση της ανθρώπινης υπόστασης, στην οποία επιτρέπει να ατενίσει το μέλλον με μια αισιοδοξία υπολογισμένη και γενναία, γιατί απλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος πέρα από τη ίδια μας τη βούληση για αισιοδοξία.

Ο Yosuke Takeuchi αντικρίζει τα ανθρώπινα σφάλματα ως ηθικά ζητήματα, τα οποία εξαρτώμενα από τον τρόπο προσέγγισης,  μπορεί να αποδειχθούν ωφέλιμα στοιχεία που παρακινούν προς την πρόοδο.

Ονειροπολεί με έναν ορθολογικό τρόπο πάνω στη δυνατότητα ελιγμών του ανθρώπου να χτίσει τη ζωή του σε νέες βάσεις. Εξετάζει τις πράξεις με αποστασιοποιημένη οπτική καταδεικνύοντας τις προθέσεις και τις συνέπειές τους, για να συμπληρώσει την αδυναμία περάτωσης της ίδιας της ζωής που παραμένει εν αναμονή στο διηνεκές.

Η κινηματογράφηση του Σπορέα υπηρετεί ξεκάθαρες και απλές μορφές, ενώ εκπληρώνει την ιδιάζουσα αισθητική φύση του ”χρόνου” του με αρμονική συνύπαρξη και εναλλαγή ρυθμικών μοτίβων που άλλοτε ξενίζουν ως προς τη διάρκειά τους, και άλλοτε έλλογα προσαρμόζονται στα γεγονότα.

Συνέντευξη με τον σκηνοθέτη της Γιόσουκε Τακέουτσι