Μεγαλώνοντας

Δράμα,163′, Η.Π.Α 2014

Πρωτότυπος Τίτλος: Boyhood

Του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ

Με τους Ελαρ Κολτρέιν, Ίθαν Χόκ,Πατρίσια Αρκέτ,Ταμάρα Τζολέιν

Εδώ και 12 χρόνια, ο σκηνοθέτης από το Τέξας έχοντας δίπλα του αγαπημένους συνεργάτες, και ένα σενάριο με αρχή, μέση και τέλος, κατέγραφε διακεκομμένα τη διαδρομή 4 προσώπων, του πατέρα( Ίθαν Χόκ), της μητέρας (Πατρίσια Αρκέτ), της κόρης -ονόματι Σαμάνθα- ( Ταμάρα Τζολέιν) εστιάζοντας ιδιαίτερα στον 6χρόνο τότε  γιο τους , τον Μέισον(Ελαρ Κολτρέιν).

Ο Λινκλέιτερ δημιουργεί ένα αξιοθαύμαστο κινηματογραφικό ενσταντανέ 163 λεπτών, μέσα σε αυτό εναλλάσσονται περίτεχνα τα πρώτα χρόνια της μεταβατικής περιόδου ενός διαζυγίου και της ασυμφωνίας  χαρακτήρων, δύο ανθρώπων που ερωτεύτηκαν και άρον άρον παντρεύτηκαν, σε ένα πρώιμο στάδιο της ζωής τους. Καρέ καρέ ο τρόπος που βιώνουν τα παιδιά την αλλαγή αυτή, όπως επίσης και η ανάγκη  κυρίως της μητέρας, για  στροφή 180 μοιρών  στα επαγγελματικά της, επιδιώκοντας να κάνει πανεπιστημιακή καριέρα,   αλλά και μια νέα ερωτική σχέση με ένα πρόσωπο που θα επανασυνδέσει τα παιδιά της με τον όρο “οικογένεια”.  Μα θα τα κάνει μαντάρα. Αντίθετα ο πατέρας, ως ατίθασος κιθαρίστας, παραμένει για αρκετά χρόνια μποέμ και  σε μια κατάσταση παρατεταμένης εφηβείας.

Το « Μεγαλώνοντας» αποτελεί μια μεγάλη στιγμή της 7ης τέχνης. Ο Λινκλέιτερ, βαθύς γνώστης του  κινηματογραφικού μέσου και της Αμερικανικής κουλτούρας, με ιώβιο υπομονή-όπως απαιτούσε το εγχείρημα- φώτισε ρεαλιστικά και επιτυχημένα,σημεία της ανθρώπινης πορείας και του κύκλου  της ζωής.   Είναι από τις λίγες φορές που ο ελληνικός τίτλος  αποδίδει πιο πειστικά από τον πρωτότυπο, τα νοήματα του έργου. Ο νεαρός Μέισον παρότι εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε σκηνή, καθίσταται πρωταγωνιστής στα τελευταία 40 λεπτά. Μέχρι τότε, η κάμερα δεν κάνει διακρίσεις, παρακολουθεί τις εσωτερικές τους αναταράξεις δια μέσου των χρόνων, τις   φάσεις, και τις αντιφάσεις τους, σαν μια ωδή για τα ανήλικα παιδιά για τους ενήλικους γονείς και για τον συνεχή επαναπροσδιορισμό τους, μέσα σε κοινωνικές και διαπροσωπικές συνθήκες διαρκώς ευμετάβλητες .

Ο δημιουργός, υπονομεύει ορθά τη φλυαρία των χαρακτήρων που είχαμε δει στις προηγούμενες του ταινίες, (“Πριν το Ξημέρωμα”, “Πριν το Ηλιοβασίλεμα”, “Πριν τα Μεσάνυχτα”), κρατάει το αισιόδοξο ρομαντικό του στυλ, προσαρμόζοντας το στην πραγματική ζωή, με πρόσωπα και περιστατικά οικεία σε όλους μας.

Επειδή η ταινία αυτή ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε μέσα σε διάστημα αρκετών ετών, ο θεατής -όσο η ιστορία διαδραματίζεται-θα θυμηθεί όλες τις αλλαγές(τεχνολογικές και άλλες) που έχουν επέλθει τα τελευταία 12 χρόνια. Ο  Μέισον εν τέλει θα βρεθεί στο επίκεντρο, αλλά ο σκηνοθέτης  θα βρει τις κατάλληλες αφορμές για να χλευάσει για μια ακόμη φορά, τις οπισθοδρομικές  αντιλήψεις του τόπου καταγωγής του, του Τέξας( για τη ψήφος στους Ρεπουμπλικάνους , για την οπλοκατοχή, για τις  περιχαρακωμένες θρησκευτικές αντιλήψεις), που με τον καιρό θα αλλοιώσουν ακόμα και τον επαναστάτη πατέρα.

 Είναι η ταινία ορόσημο της φετινής χρονιάς , είναι η ταινία που ανήκει εξολοκλήρου στον δημιουργού της Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ και όχι σε κάποιο μεγάλο χολιγουντιανό στούντιο. Αργυρή Άρκτος στο φετινό Φεστιβάλ Βερολίνου  και δεδομένες πολλές  υποψηφιότητες στα Όσκαρ που έρχονται.

“Μεγαλώνοντας” από 11/9 στους κινηματογράφους σε διανομή UIP