Ο Βασιλιάς μου

Ρομαντικό δράμα, 124′, Γαλλία 2015

Πρωτότυπος Τίτλος: Mon Roi/ My King

Της  Μαϊγουέν Λε Μπεσκό

Με τους Εμανουέλ Μπερκό,. Βενσάν Κασέλ,Λουίς Γκαρέλ

Γράφει ο Ιάκωβος Γωγάκης

Οι ανόητες αγάπες,  τα λόγια τα ψεύτικα και οι  συναισθηματικές εξαρτήσεις, βρίσκονται στον πυρήνα της Γαλλίδας Μαϊγουέν Λε Μπεσκό, στη θυελλώδη ερωτική ιστορία μιας εύθραυστης δικηγορίνας και ενός υπερόπτη-εγωκεντρικού  εργένη.

Μεταμοντέρνα αισθητική της νουβέλ βάγκ εποχής και προσπάθεια  κοινωνιολογικής προσέγγισης της ψυχοπαθολογίας των σχέσεων, με ζωηρούς διαλόγους,  ασταμάτητη κίνηση στο χώρο και ηλεκτρισμένες ερμηνείες, από τους αστέρες Εμανουέλ Μπερκό-. Βενσάν Κασέλ . Το βαρύ φορτίο του θέματος η σκηνοθέτις δεν μπορεί να το σηκώσει στην ολότητα του, για αυτό καταφεύγει σε παλινδρομήσεις και κλεφτές ματιές στο μέλλον, δια μέσου ενός κινηματογραφικού flashforward, το οποίο εξάπτει  τη φαντασία -για την εξέλιξη του δράματος- όσο όμως αυτό δεν οδηγεί σε κάποιου είδους λύτρωση, τελικά δίνει την εντύπωση ενός κινηματογραφικού τρικ.

Η εκρηκτική προσωπικότητα του Τζόρτζιο  σαγηνεύει τη χαμηλών τόνων Τόνι. Ήδη από τις πρώτες μέρες των σεξουαλικών τους συνευρέσεων,  θα της τάξει  λαγούς με πετραχήλια, όπως επίσης και την επιθυμία του, να κάνουν μαζί ένα παιδί. Ώπερ και εγένετο. Τα καλά κρυμμένα μυστικά του Τζόρτζιο  αρχίζουν σιγά-σιγά να αποκαλύπτονται. Εξακολουθεί να μοιράζεται το χρόνο του με τη μείζονα καταθλιπτική πρώην ερωμένη του, να φουμάρει χασίς με τους φίλους του, να χρωστάει στην εφορία, να θέτει στην Τόνι ως τετελεσμένο γεγονός ,πως θα μετακομίσει -κάποιες μέρες τη βδομάδα- σε ένα γειτονικό διαμέρισμα. Η εξέλιξη, είναι όπως τη φαντάζεστε. Θα τον πιάσει στα πράσα με μια άλλη γυναίκα. Ο Τζόρτζιο  έχει βρει τον τρόπο να χειραγωγεί τη γυναίκα του και αυτή να μην τολμά να τον χωρίσει. Κι όταν τελικά θα το πράξει, ο χωρισμός είναι εικονικός.

 Η αγαπημένη των διοργανωτών του Φεστιβάλ Καννών, η Μαϊγουέν Λε Μπεσκό, με το «Polisse» του 2011 καταπιάστηκε με το ευαίσθητο θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων, μένοντας στο πρώτο επίπεδο, μιας αρχάριας προσέγγισης.

Αντίθετα εδώ, εισβάλει ταυτόχρονα με ρεαλιστικό και κυνικό τρόπο, σε αυτό που αποκαλούν οι κοινωνιολόγοι « Συναισθηματική Κακοποίηση». Δηλαδή η τακτική κάποιων ανθρώπων, να χρησιμοποιούν διακριτικές τακτικές, παίζοντας με το λόγο και βρίσκοντας τις ευαίσθητες ζώνες των ευάλωτων ατόμων και να τους δημιουργούν ενοχές. Ενίοτε χρησιμοποιούν πιο βίαιες μεθόδους, τις απειλές και τον εκφοβισμό.

Είναι άραγε ο Τζόρτζιο  ο θύτης και η Τόνι το δυστυχισμένο θύμα; Ενώ η ταινία παρουσιάζει όλες τις μορφές συναισθηματικής κακοποίησης του άντρα προς τη γυναίκα, η κάμερα της Μαϊγουέν -προς το τέλος- αρχίζει να εξισορροπεί τα δύο πρόσωπα, σε μια προσπάθεια  να δώσει την εικόνα ενός happy end, επιθυμώντας να μην τσαλακώσει κανέναν. Να συμπαθήσουμε και τους δύο ήρωες.  Και αυτό επιτυγχάνεται μέσα από ένα παιχνίδι με τις φοβίες και τις εξαρτήσεις της Τόνι,  συντηρώντας παράλληλα το μύθο, όχι ενός εγωκεντρικού πρώην συζύγου, αλλά μόνο ιδιόρρυθμου, παραμένοντας ο  ”βασιλιάς” της καρδιάς της. Εν ολίγοις, ο τίτλος δεν φαίνεται να σαρκάζει την κατάσταση.  Αυτή  η στάση της Μαϊγουέν προβληματίζει, γιατί επενδύει -επί μακρόν- σε μια διαφορετική κορύφωση, που όλο την περιμέναμε  και τελικά δεν την είδαμε, για να διερωτηθούμε  αν άξιζαν τα 120 λεπτά της, ή θα μπορούσε να τα μαζέψει.  Η ταινία παρόλα αυτά δίνει ερεθίσματα προς συζήτηση, ο καταιγιστικός της ρυθμός, η λεκτική δράση και η απόδοση των δύο ηθοποιών ξεχωρίζουν. Βραβείο γυναικείας ερμηνείας στις Κάννες για την Εμανουέλ Μπερκό

“Ο Βασιλιάς μου” από 21 Απριλίου στους κινηματογράφους  σε διανομή Seven