03
ΜΑΡΤΙΟΥ
2024
screeneye.gr
No Comments 57 Views

Κρίστιαν Τσύμπερτ

onebreath3

onebreathp

Συνέντευξη στον Ιάκωβο Γωγάκη

Μια ελληνογερμανική ταινία, με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις, για τη μητρότητα, την εργασία, τους μετανάστες, με τίτλο « Μια Ανάσα» (One Breath), παρουσιάστηκε τη Δευτέρα 9/11, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, χειροκροτούμενη θερμά, από το νεανικό κοινό, που γέμισε το Ολύμπιον.

Το δίγλωσσο έργο, ανήκει στον Γερμανό Κρίστιαν Τσύμπερτ, σε σενάριο που έγραψε ο ίδιος, μαζί με τη σύντροφό του, Ίμπεκ, τα γυρίσματα έγιναν στη Φρανκφούρτη, στην Κολωνία και στην Αθήνα και την ελληνική διανομή της ταινίας, ανέλαβε η Odeon.

Κεντρικό πρόσωπο, μια νεαρή Ελληνίδα από την Αθήνα, η Έλενα, που αποφασίζει για τα προς το ζειν, να αφήσει για λίγους μήνες τον σύντροφό της πίσω και να πάει στην Γερμανία, ως γκουβερνάντα, έχοντας υπό την επίβλεψή της το παιδί μιας εύπορης γυναίκας, της Τέσσα, που πιέστηκε από το κοινωνικό της περιβάλλον, να ξαναπιάσει δουλειά. Η Έλενα είναι μερικών μηνών έγκυος. Μια μέρα που πήγαν όλα στραβά, η νεαρή Ελληνίδα, θα αφήσει για μερικά δευτερόλεπτα μόνο του, το παιδί της Τέσσα…το παιδί εξαφανίζεται!

Ο Κρίστιαν Τσύμπερτ, ξεδιπλώνει για 90 λεπτά, μια ιστορία προσωπικού πόνου, ενοχικών συνδρόμων, κρατικής αδιαφορίας, μιας λανθάνουσας αντίληψης, ένθεν κακείθεν των δύο λαών.

 onebreath3

 Στην ταινία σου, βλέπουμε  τον τρόπο που το  γερμανικό κράτος αδιαφορεί,  για τον πόνο μιας μητέρας, όταν εξαφανίζεται το παιδί της κι αφήνεις  αιχμές, για τους συμπατριώτες σου, που υποτιμούν τους Έλληνες μετανάστες. Είναι ή δεν είναι μύθος τελικά, πως η Γερμανία βρίσκεται στον σωστό δρόμο;

Ασφαλώς κι είναι μύθος . Ειδικά για τις εργαζόμενες γυναίκες-όπως φαίνεται και στην ταινία- υπάρχουν δυσκολίες, παρότι το κοινωνικό σύστημα είναι μια χαρά. Υπάρχει θέμα με τη νοοτροπία των ανθρώπων και  πολλές παραδοξότητες. Ενώ σε αρκετές οικογένειες δεν υπάρχει βιοποριστικό πρόβλημα και μια γυναίκα μετά τη γέννα, μπορεί να αντεπεξέλθει οικονομικά στις απαιτήσεις, από την έλευση ενός παιδιού, ο κοινωνικός περίγυρος δεν αποδέχεται μόνο τον συγκεκριμένο ρόλο. Επιθυμούν γρήγορα, εκτός από την ανατροφή του παιδιού, να κάνουν και κάτι παραπάνω. Είτε να επιστρέψουν γρήγορα στη δουλειά τους-αν έχουν-, είτε να βρουν και κάπου αλλού, νόημα στη ζωή τους. Όταν κάποιες γυναίκες, όπως η Γερμανίδα ηρωίδα της ταινίας, η Τέσσα, εξαιτίας των τύψεων, ακολουθήσει αυτό το δρόμο, οι ίδιοι άνθρωποι, θα της κουνήσουν το δάχτυλο και θα την κατηγορήσουν, για το ακριβώς αντίθετο, πως δεν είναι μια καλή μάνα, δεν ενδιαφέρεται για το παιδί της. Μπορώ πια να ισχυριστώ, πως το πρόβλημα δεν είναι μόνο γερμανικό, είναι ευρύτερο, το αντιμετωπίζει στην ταινία και η Ελληνίδα Έλενα, αλλά επιτρέψτε μου να πω, πως τα προβλήματα για μια Γερμανίδα μητέρα είναι πιο περίπλοκα, εξαιτίας ενός συγκεκριμένου τρόπου σκέψης, της γερμανικής κοινωνίας.

Θα έλεγες πως τα δύο κεντρικά πρόσωπα, οι δύο γυναίκες,  είναι αμέτοχες ευθυνών;

Κι οι δύο έκαναν λάθη, αλλά καμία δεν  είχε πρόθεση να προκαλέσει κακό, δεν είναι διαβολογυναίκες, είναι θύματα των καταστάσεων και των βιωμάτων τους.

onebreath2

 Στο “Three Quarter Moon” κατέγραψες κάποια από τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν  οι Τούρκοι της Γερμανίας, ενώ τώρα, έδειξες τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι Γερμανοί, τους Έλληνες. Και στις δυο, χρησιμοποίησες ως κεντρική πλοκή, ιστορίες που έχουν να κάνουν με  παιδιά. Σύμπτωση ή συμβολισμός;

Τα παιδιά είναι ότι πιο πολύτιμο αφήνει κανείς σε αυτή τη ζωή, όμως προσωπικά πιστεύω, πως ο μόνος τρόπος να διασωθεί η κοινωνία μας,  όπως βλέπουμε να συμβαίνει έντονα αυτή τη περίοδο με το  μεταναστευτικό, είναι να αντιληφθούμε, πως το μέλλον, θα το βρούμε στην αρμονική ανάμειξη λαών, θρησκειών και πολιτισμών, μέσα σε ένα έθνος-κράτος, όπως το γερμανικό. Το παλιό μοντέλο-το μη πολυπολιτισμικό-, έχει τελειώσει. Στη « Μία Ανάσα», ένας προβληματισμός έχει να κάνει και με αυτό, ένας άλλος, με τον τρόπο που πολλοί συμπατριώτες μου συμπεριφέρονται στους μετανάστες, προσπαθώντας να τους απομονώσουν, αφήνοντας ανέγγιχτη, την καθημερινότητα τους.

 Αρκετοί σκηνοθέτες, του νέου γερμανικού ρεύματος, ασχολούνται ακόμα, με τις επιπτώσεις της επανενωμένης Γερμανίας. Εσύ στις ταινίες σου, δεν ασχολείσαι με αυτό. Ποια η γνώμη σου. Θα πρέπει το νέο γερμανικό σινεμά, να αφήσει πίσω το παρελθόν ή υπάρχουν ακόμα πράγματα που δεν έχουν ειπωθεί;

Ναι, ακόμα ασχολούνται με αυτό το θέμα, κάποιες ταινίες για τους Ναζί, είναι ενδιαφέρουσες, κάποιες άλλες λιγότερο. Όσοι σκηνοθέτες θέλουν να καταπιάνονται με το παρελθόν, καλά κάνουν, απλά αυτή η θεματολογια δεν βρίσκεται στα δικά μου ενδιαφέροντα. Aυτό που με νοιάζει, είναι να δείχνω στις ταινίες μου, την καθημερινότητα, αυτής της στιγμής που ζούμε.

Σκέφτεσαι να προχωρήσεις και σε ένα τρίτο μέρος, μετά το «Three Quarter Moon» και το « Μια Ανάσα», κλείνοντας μια θεματική, σαν μια τριλογία ή δε το βλέπεις έτσι.

Μ’αρέσει να μεταπηδάω από το ένα είδος στο άλλο. Έτσι λοιπόν, η επόμενη μου ταινία, θα είναι κωμωδία, για δυο εφήβους που καπνίζουν μαριχουάνα, θα είναι το δεύτερο μέρος της πρώτης ταινίας μεγάλου μήκους που γύρισα, το Lammbock.

Είδαμε στο έργο, πλάι στη γνωστή ηθοποιό Τζορντις Τριμπέλ,  μια εξαιρετική πρωτοεμφανιζόμενη Ελληνίδα, την Χαρά - Μάτα Γιαννάτου. Πως έτυχε να επιλέξεις, ένα πρόσωπο χωρίς ιδιαίτερη εμπειρία;

Είναι απόφοιτη της Δραματικής Σχολής του Εθνικού σας Θεάτρου, έψαχνα μια νεαρή Ελληνίδα ηθοποιό, που να χειρίζεται εξίσου καλά και την ελληνική γλώσσα και νομίζω πως ήταν μια μεγάλη αποκάλυψη.

Η ταινία ” Μια Ανάσα”, προβλήθηκε και στο Φεστιβάλ του Τορόντο και θα ανοίξει από το νέο έτος στους ελληνικούς κινηματογράφους σε διανομή Odeon. Παίζουν Jördis Triebel (Tessa), Χαρά Μάτα Γιαννάτου (Έλενα), Benjamin Sadler (Jan), Απόστολος Τότσικας (Κώστας)

Επικοινωνία
Γενικό e-mail επικοινωνίας screeneyefilm@gmail.com Για αποστολή δελτίων τύπου κινηματογραφικών εκδηλώσεων cine-events@screeneye.net
Εγγραφείτε στο Newsletter μας
Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας για να μαθένετε πρώτοι τα τελευταία νέα μας!

Back to Top