Βυζάντιο(Byzantium)

Θρίλερ φαντασίας, 118΄, ΗΠΑ- Μ. Βρετανία- Ιρλανδία 2012

Του Νιλ Τζόρνταν

Με τους Τζέμα Άρτερτον, Σαόρσι Ρόναν, Σαμ Ράιλι, Τζόνι Λι Μίλερ, Τομ Χόλαντ

Η Κλάρα (Τζέμα Άρτερτον) και η Έλινορ (Σαόρσι Ρόναν) είναι δύο περιπλανώμενα βαμπίρ, πιθανότατα μητέρα και κόρη, που αναγκάζονται να αλλάζουν συνέχεια κρυψώνες προκειμένου να μην τις εντοπίσουν οι διώκτες τους. Ύστερα από κάποιο βίαιο περιστατικό που αναγκάζει την Κλάρα να σκοτώσει έναν από τους επίδοξους δολοφόνους τους, οι δύο γυναίκες το σκάνε σε μια παραθαλάσσια, παρακμιακή κωμόπολη. Εκεί η Κλάρα «ψαρεύει» ένα μοναχικό νέο άντρα, τον Νόελ, ιδιοκτήτη του ερειπωμένου ξενοδοχείου «Βυζάντιο». Θα μείνουν μαζί στους σκονισμένους χώρους του ξενοδοχείου, το οποίο η Κλάρα μετατρέπει σε οίκο ανοχής, την ίδια ώρα που η πιο ρομαντική Έλινορ φλερτάρει με ένα συμμαθητή της… 

Το σενάριο της Μόιρα Μπαφίνι (έχει συνεργαστεί επίσης με τον Στίβεν Φρίαρς στο «TamaraDrewe» όπου πρωταγωνιστούσε η Τζέμα Άρτερτον) περιγράφει τον αγώνα για επιβίωση δύο άφραγκων γυναικών.

Θα μπορούσε να ήταν μια συνηθισμένη ιστορία, βγαλμένη από το σήμερα, αλλά η βαμπιρική φύση των ηρωίδων αναγκάζει το «Βυζάντιο» και το σκηνοθέτη του να αλλάξει ρότα. Με την εμπειρία του ένδοξου αλλά και μακρινού παρελθόντος – ο Τζόρνταν γύρισε την «Παρέα των λύκων»  το 1984 και τη «Συνέντευξη με ένα βρικόλακα» το 1994-  παραμάσχαλα αλλά και τη φανερή δυστοκία της τελευταίας σοδειάς (το ανεκδιήγητο «Εκτός εαυτού» στα 2007 με την Τζόντι Φόστερ διαδέχτηκε δύο χρόνια αργότερα το αδιευκρίνιστων προθέσεων «Ondine» με τον Κόλιν Φάρελ και τη… γοργόνα), ο ιρλανδός σκηνοθέτης επιστρέφει στα πάτρια εδάφη της βαμπιρολογίας για να αποδείξει ότι… το ‘χει ακόμη. Πολύ θα θέλαμε να ίσχυε κάτι τέτοιο αλλά η πραγματικότητα όπως και το πέρασμα του χρόνου είναι αμείλικτες παράμετροι.

Ο Τζόρνταν ξέρει να φτιάχνει ατμόσφαιρα και μυστήριο από το τίποτα. Ως ένα βαθμό το πετυχαίνει κι εδώ. Η πορώδης αναζήτηση της αιώνιας νιότης από κάθε ανθρώπινο ον, το στυλιστικό πάντρεμα παρελθόντος – η ιστορία της Κλάρα έχει τις ρίζες της στους Ναπολεόντειους πολέμους- και παρόντος, καθώς και μια ικανοποιητική δόση ερωτισμού, είναι τα λίγα καλά στοιχεία του φιλμ.  Από την άλλη τα προβληματικά σημεία είναι σαφώς περισσότερα και εντονότερα: η ανυπαρξία χημείας μεταξύ των δύο πρωταγωνιστριών – όχι ως συγγενείς άλλα ούτε καν ως γνωστές δεν πείθουν οι Άρτερτον και Ρόναν-, το δράμα που δεν γίνεται ποτέ πειστικό ή έστω συγκινητικό, ακόμη κι η χλιαρή αίσθηση τρόμου που δεν καταφέρνει ποτέ να σηκώσει από το κάθισμα του το θεατή, βαραίνουν τα πάντα φροντισμένα και καλοστημένα πάντως καρέ του Τζόρνταν. Επιπλέον οι τρύπες στο σενάριο καθώς και κάποιες απλοϊκές σεκάνς όπως ο τραυματισμός του φίλου της Έλινορ, που έχουν ώς στόχο να συντείνουν ακόμη περισσότερο στον εξανθρωπισμό των τραγικών ηρωίδων, επιφέρουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Χλιαρά ή (ακόμη χειρότερα) και ειρωνικά σχόλια για το που έχει χαθεί ο δημιουργός των αριστουργηματικών «Μόνα Λίζα», «Το τέλος μιας σχέσης» και «Το παιχνίδι των λυγμών»

“Βυζάντιο” από 20/3 στους κινηματογράφους σε διανομή Hollywood