Ξεχωρίζει το ντοκιμαντέρ- αφιέρωμα στον Ντέιβιντ Λιντς λίγο πριν το κλείσιμο του 25ου ΦΝΘ

Ανταπόκριση Ιάκωβος Γωγάκης

Το 25ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης,  βρίσκεται στις τελευταίες  ώρες , προτού η αυλαία  κλείσει χαμηλόφωνα,  εξαιτίας της ακύρωσης της τελετής λήξης και της απονομής των βραβεύσεων, συμμετέχοντας οι διοργανωτές στο εθνικό πένθος των ημερών.

Η τραγωδία των Τεμπών ρίχνει βαριά τη σκιά της,  όχι μονάχα στην κινηματογραφική γιορτή αλλά και σε ολόκληρη την πόλη, με τους περισσότερους νεκρούς και τραυματίες να προέρχονται από τη Βόρεια Ελλάδα.

 Η 25ή διοργάνωση ξεκίνησε στις 2 Μαρτίου, μερικές ώρες  αφότου τα τραγικά γεγονότα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος έλαβαν χώρα κι ένα ευρύ φάσμα παράλληλων δράσεων και τελετών , ακυρώθηκαν.

Το φεστιβάλ ολοκληρώνεται την Κυριακή 12/3 με το ντοκιμαντέρ  «Εγώ και το κατοικίδιό μου»,  του Γιόχαν Κράμερ.

Κάθε χρόνο, έτσι και  φέτος,  επίκαιρα αιχμηρά ντοκιμαντέρ- κοινωνικά, πολιτικά, οικολογικά- απ’  όλο τον κόσμο παρουσιάστηκαν στο σινεφίλ κοινό της πόλης κι εμείς επιλέγουμε τα πιο ενδιαφέροντα που έχουμε δει .

1. LET THE LITTLE LIGHT SHINE

Στο Σικάγο, η πλειοψηφία των κατοίκων διαχρονικά στηρίζει τις πιο προοδευτικές τάσεις της αμερικανικής κοινωνίας . Πάρα ταύτα, τα τελευταία χρόνια, ένας μεγάλος αριθμός δημόσιων σχολείων της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης κλείνουν –και δη στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές- και είτε γίνονται επιχειρήσεις είτε αντικαθίστανται από εκπαιδευτικά ιδρύματα που ενισχύουν τους εύπορους μαθητές και κλείνουν την πόρτα στους οικονομικά ασθενέστερους, μαύρους και μεξικανούς.

Ο σκηνοθέτης Κέβιν Σο,  παρακολουθεί τις αγωνιώδεις προσπάθειες γονέων, μαθητών και εκπαιδευτικών,  να αντισταθούν στο κλείσιμο του δημόσιου δημοτικού σχολείου,  στο πιο jazz μέρος της πόλης,  στο Σάουθ Λουπ. Καταιγιστικός ρυθμός, σινεμά διαμαρτυρίας, συνεντεύξεις και από την άλλη πλευρά της όχθης και μια ταξική και φυλετική αποτύπωση, των παιδιών ενός κατώτερου θεού. Το ντοκιμαντέρ του Κέβιν Σο , μπορεί να έχει ως επίκεντρο του την Αμερική, αλλά το πλαίσιο της ταινίας,  έχει άμεση επίδραση και στην ελληνική πραγματικότητα

2. Red Herring

Ένας 25χρόνος σκηνοθέτης, διαγιγνώσκεται με καρκίνο και ξεδιπλώνει στους γονείς του, όλο το φάσμα της προσωπικής του ζωής, σε μια διαδρομή όπου η ασθένεια και ο φόβος του θανάτου, τους  φέρνει όλους κοντά, σε μια σκηνοθετική οπτική όπου οι συναντήσεις και η επικοινωνία με τους γιατρούς, συναντούν την πιο αυθόρμητη επικοινωνία με τους οικείους του νεαρού σκηνοθέτη. Δημιουργός του ντοκιμαντέρ είναι ο βρετανός  Κιτ Βίνσεντ, ο οποίος πετυχαίνει τη διερεύνηση όλων των απόκρυφων επιθυμιών και αναγκών ενός σοκαρισμένου από την ασθένεια του, ήρωα. Πέραν τούτου, προβάλλει την ανάγκη για επικοινωνία και ότι η κατανόηση έρχεται πρωτίστως από την οικογένεια.

3. Lynch/Oz

Όπως πολλοί θα γνωρίζουν, οι πρώτες ταινίες του Ντέιβιντ Λιντς, δεν προκάλεσαν καμία συγκίνηση στον κόσμο των κριτικών , αλλά η αγάπη του κοινού για το ιδιόρρυθμο στιλ του Αμερικανού δημιουργού, οδήγησε ένα μέρος της παγκόσμιας κριτικής, να αλλάξει γνώμη.

Ο Ελβετός σκηνοθέτης Αλεξάντερ Ο. Φιλίπ , δημιουργεί ένα δοκιμιακού τύπου ντοκιμαντέρ, για το πώς η κλασική ταινία « Ο Μάγος του Όζ» επέδρασε καταλυτικά στην κοσμοθεωρία του Λιντς και μέσα από έξι διαφορετικές αφηγήσεις προσώπων που μελέτησαν το έργο του, αναλύει σε βάθος  πανεπιστημιακών συγγραμμάτων, όλες του τις κινηματογραφικές επιρροές, παρουσιάζοντας σκηνές, από τις ταινίες του, βάζοντας πλάι τις επιρροές του, εμβόλιμα τον συναντάμε κι ενώ  τους περισσότερους μη εξοικειωμένους  με τη φιλμογραφία του θεατές ίσως τους απωθήσει , τους μυημένους θα τους συμπαρασύρει στο ονειρικό σύμπαν του Ντέιβιντ Λιντς.