Being 14 ( Από Tribeca Film Festival)
Γράφει η Μερόπη Κυριάκου-Κακοπιέρου
Το “Being 14” (A 14 Ans) το κινηματογραφικό ντεμπούτο της 25χρόνης Γαλλίδας Helene Zimmer αφορά σε ένα πορτρέτο τριών έφηβων κοριτσιών που εστιάζει στις δυσκολίες που βιώνουν στην προσπάθεια τους να συλλάβουν όλα τα μυστικά, τις δοκιμασίες και την αγωνία που τους επιφυλάσσει η εφηβεία. Το γεγονός ότι το φιλμ της Zimmer παρουσιάζει αρκετά κοινά με άλλες ταινίες παρόμοιας θεματολογίας, με εξέχουσα το Kids(1995) του Larry Clark η σύγκριση είναι αναπόφευκτη.
Η Sarah(Athalia Routier) η οποία βρίσκεται σε συνεχή ρήξη με τη μητέρα και το πατριό της, αποτελεί το κέντρο της προσοχής στο σχολείο με την επαναστατική και ακραία της συμπεριφορά. Τα αγόρια την κυνηγούν γιατί τη θεωρούν αρκετά τολμηρή και τα κορίτσια αρέσκονται στο να βρίσκονται υπό τη προστασία της. Κανείς όμως δεν θέλει να βρεθεί απέναντι της. Η Louise (Najaa Bensaid) η οποία αντιμετωπίζει παρόμοια ζητήματα(μικρότερης έντασης) με τη Σάρα, στο σπίτι, αποφασίζει να φύγει και να ζήσει με τη γιαγιά της. Και τέλος η Jade (Galatea Bellugi) η οποία κατά το χειμερινό εξάμηνο μένει εκτός παρέας αφού γίνεται αντικείμενο χλευασμού από την ίδια της τη κολλητή φίλη Sarah επιστρέφει στο σύνολο πριν κλείσει ο χρόνος. Παρ’ όλες τις εμβόλιμες καταστάσεις η σχέση τους παραμένει αλώβητη και υπό τον μανδύα της η κάθε μια ακολουθεί τη δική της πορεία με τα συμβαλλόμενα μέρη: αγόρια και οικογένεια, πάντα παρόντα.
Το γεγονός ότι τα κορίτσια βρίσκονται στην εφηβεία έρχεται να μεγαλώσει την ένταση του δράματος που περιβάλλει το κάθετι που ζουν στο σπίτι, τις φιλίες και τα αποτυχημένα ειδύλλια. Παρότι υποφέρουν από διάφορες μορφές ταπείνωσης και απομόνωσης η ηλικία τους δεν επιτρέπει οποιαδήποτε συναισθηματική εξωτερίκευση και έτσι εμμένουν στην προσποίηση. Καταγγέλλοντας έναν κόσμο όπου τα κορίτσια υποβάλλονται με ή χωρίς τη συγκατάθεση τους στις ορέξεις των αγοριών η Zimmer επιχειρεί να αναδείξει τις ουσιαστικές τους ανάγκες που δεν είναι άλλες από τη διασκέδαση και την έκφραση είτε αυτό γίνεται διαμέσου της ίδιας της εκφοράς του λόγου ή της άφθονης κατανάλωση καπνού και οινοπνεύματος.
Κρατά τους χαρακτήρες της ντυμένους αλλά η γλώσσα που χρησιμοποιούν καθ’όλη την έκταση του φιλμ εντελώς γυμνή. Οι διάλογοι της ποτισμένοι με ένα πλούσιο υβρεολόγιο και το ενδιαφέρον των χαρακτήρων της να περιορίζεται στο σχεδόν μοναδικό θέμα το οποίο τριβελίζει το μυαλό των εφήβων. Με την πλοκή κάπως προβληματική και αργή, αλλά την υπερβολή να της δίνει ένα ρεαλιστικό αποτέλεσμα η Zimmer μπορεί να μην έχει να προτείνει κάτι καινούριο και σημαντικό στη διεθνή κινηματογραφία καταφέρνει όμως ένα μικρό άθλο στη σκηνοθετική της προσπάθεια αφού οι συντελεστές, με εξαίρεση το συνεργείο, είναι όλοι τους ερασιτέχνες, πρόσωπα που συνάντησε σε δρόμους και σχολεία, κυρίως στα γαλλικά προάστια.