Το ” First Man” τιμά επάξια τον Νηλ Άρμστρονγκ, σε μια εντυπωσιακή έναρξη της Μπιενάλε

Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης

Με το δεξί ξεκίνησε το 75ο Φεστιβάλ Βενετίας, έχοντας για ναυαρχίδα της πρώτης μέρας, την πιο πρόσφατη ταινία , του Ντάμιεν Σαζέλ, σκηνοθέτη του ρομαντικού μιούζικαλ “La la land”,το οποίο επίσης ξεκίνησε την κινηματογραφική του διαδρομή από τη Μόστρα.

To “ First Man”στηρίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Τζέιμς Ρ. Χάνσεν, για μια περίοδο από την καριέρα του αστροναύτη Νηλ Άρμστρονγκ. Τα δικαιώματα για την κινηματογραφική μεταφορά τα είχε ο Κλιντ Ίστγουντ, παραχωρώντας τα στην Universal. Το πρότζεκτ τελικά το υλοποίησε ο νεαρός δημιουργός.

Η ταινία διαδραματίζεται από το 1961 έως τις 27 Ιουλίου του 1969, λίγες μέρες μετά, από την ιστορική στιγμή, όπου ο Άρμστρονγκ έγινε ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του στο φεγγάρι.

Η οπτική του Σαζέλ είναι να συνδυάσει την επαγγελματική σταδιοδρομία του ήρωά του στην ΝΑΣΑ, με την προσωπική του ζωή, έχοντας ο Άρμστρονγκ να διαχειριστή μια σημαντική απώλεια, την οποία ο Σαζέλ εύστοχα μας την υπενθυμίζει. Η αλληλεπίδραση των δύο, μας έφερε στο μυαλό τις ταινίες “ Ελεύθερος Σκοπευτής” και “Hurt Locker”( των Ίστγουντ και Μπιγκελόου αντίστοιχα).

Το γεγονός ότι ο Άρμστρονγκ -πλην αυτής της απώλειας- κράτησε την προσωπική του ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, δεν ευνόησε την πλούσια σεναρική δράση, της συγκεκριμένης πτυχής, με αποτέλεσμα, να επικαλύπτει το ένα το άλλο.

Για τον 33χρόνο σκηνοθέτη, ο Νηλ Άρμστρονγκ ήταν παθιασμένος και ανιδιοτελής. Ήταν παθιασμένος , γιατί ήταν έτοιμος να ρισκάρει ακόμα και την ίδια του τη ζωή, για την επίτευξη ενός συλλογικού οράματος(μετά από πολλά χρόνια ανεπιτυχών προσπαθειών, για να φτάσει το Apollo 11 μέχρι το φεγγάρι) και ανιδιοτελής, όταν είδε το συλλογικό όραμα να καταπατείται από την πολιτική ηγεσία της χώρα( στην ταινία υπάρχει ένα έμμεσο καυστικό σχόλιο για τον Κένεντι), οδηγώντας τον, το 1971, μακριά από την ΝΑΣΑ.

Ο Ράιαν Γκόσλινγκ, διέθετε τα γνώριμο ύφος από τις ταινίες “ Drive” και ο “ Ο Θεός Μόνο Συγχωρεί”, δηλαδή περιορισμένα κοινωνικά χαρακτηριστικά και εσωτερικό πόνο, όπως τα διέθετε και ο Νηλ Άρμστρονγκ. Η αποκάλυψη της ταινίας, έρχεται από την επιλογή της πρώτης γυναίκας του διάσημου αστροναύτη, να την ερμηνεύσει η Κλερ Φόι. Κουβαλώντας μαζί της, την βρετανική θεατρική παιδεία, μπόρεσε να κάνει έντονη την παρουσία της, ισάξια, δίπλα στον φυσικό πρωταγωνιστή, τον Ράιαν Γκόσλινγκ.

Ο Ντάμιεν Σαζέλ, έδειξε να χειρίζεται καλύτερα στην οθόνη, τις συναισθηματικές μεταπτώσεις του ζεύγους, αλλά και να προσδίδει μια ρομαντική διάσταση,που μας θύμισε σε κάποια σημεία το “La la land”.

Την συγκεκριμένη ατμόσφαιρα δημιούργησαν ξανά οι μουσικές επιλογές του Τζάστιν Χόροβιτς, ιδίως σε μια εξαιρετική στιγμή, με ήχους για χορό βαλς, όταν το Gemini 8 έφτασε κοντά στον στόχο του.