Διχάζει αλλά αρέσει το γερμανικό ” System Crasher”. Για έναν παιδόφιλο ιερέα η νέα ταινία του Οζόν. Ανταπόκριση

Τρίτη βίντεο-ανταπόκριση από το 69ο Φ. Βερολίνου. Κριτική για την ταινία “system crasher” και για τα παιδιά με αντικοινωνική συμπεριφορά. Είδαμε και τη νέα ταινία του Φρανσουά Οζον . Είδαμε ένα καλογυρισμένο κοινωνικό έργο πρωτόγονης αισθητικής από τη Μογγολία,  όπως και τη νέα σκηνοθετική δουλειά του Κέισι  Αφλεκ το  ” Light of my Life”( Εκτός Συναγωνισμού). Το ” System Crasher” είναι ταινία μιας πρωτοεμφανιζόμενης Γερμανίδας σκηνοθέτιδας, της Νόρα Φινγκστειντ. Το έργο επικεντρώνεται πάνω σε ένα κοριτσάκι με επιθετική συμπεριφορά και βρίσκεται πάντα εκτός ελέγχου. Η αδυναμία της μητέρας της  να την  μεγαλώσει, θα την οδηγήσει στα χέρια των κοινωνικών υπηρεσιών. Όμως η Μπένι είναι τόσο ατίθαση, που δεν την θέλουν ούτε στα σπίτια φιλοξενίας. Η Φίνγκστειντ, δημιουργεί μια μονόπλευρη ταινία, όπου την ευθύνη την έχει το κράτος, οι κοινωνικές υπηρεσίες και μόνο μία κοινωνική λειτουργός, αποφασίζει να πάρει ανιδιοτελώς, πάνω της τη ζωή της Μπένι. Η Φινγκστειντ δείχνει διαρκώς το κορίτσι να δρα αντικοινωνικά, εκεί εστιάζει λανθασμένα κατά τη γνώμη μας και αγνοεί το βασικό, πως κανένας λειτουργός δεν μπορεί να αντικαταστήσει τους  γονείς,  όσο ακατάλληλοι κι αν είναι. 2/5

Ο Γάλλος σκηνοθέτης Φρανσουά Οζόν, γνώριμος κι αγαπημένος στην Ελλάδα από την ταινία ” 8 γυναίκες”, “Νέα κι Όμορφη” κι άλλες, μετέφερε στο Βερολίνο, ιστορίες παιδοφιλίας στη Λυών της Γαλλίας, με αρνητικό πρόσωπο έναν ιερέα, που χαϊδολογούσε παιδιά, από τη δεκαετία του ’80 μέχρι και τα μέσα του ’90.  Η υπόθεση έχει εκδικαστεί και η απόφαση θα βγει αρχές Μαρτίου. Τα βασικά πρόσωπα, ο ιερέας, η πρώην δήμαρχος κι ο Καρδινάλιος,  απείλησαν τον Οζόν με μηνύσεις,. Ο Γάλλος σκηνοθέτης, άλλαξε τα ονόματα και ακολούθησε τις αφηγήσεις τριών θυμάτων. Η  ταινία περιγράφει την καθημερινότητα των πρωταγωνιστών, αρκετά χρόνια μετά, έχοντας κάποιοι εξ αυτών δουλειά,  παιδιά και μια καθημερινότητα, όπου αυτό το συμβάν του παρελθόντος,  το έχουν καλά κρυμμένο. Ο Οζόν δεν θα αλληλοσυνδέσει από την αρχή  τις προσωπικές τους ιστορίες, μόνο όταν θα αποφασίσουν από κοινού να τον οδηγήσουν στη δικαιοσύνη. Η ταινία είναι φλύαρη, έχει μια δομή πολύ περιγραφική, από την άλλη,  ξεδιπλώνει τις ζωές τους, έχοντας κατά νου, διαφορά ερωτήματα, όπως, το εάν εξακολουθούν να “πιστεύουν”   ή εάν η πίστη τους έχει κλονιστεί. Υπάρχει μια ωραία σκηνή,  με ένα από τα θύματα,  να συναντά τον παιδόφιλο και τη δήμαρχο, δίνοντας απάντηση για σε αυτό το ερώτημα.  3/5

Το “Ondog” ήταν η αγαπημένη μας ταινία του διαγωνιστικού. Σκηνοθετημένη από τον Κινέζο Γουάνγκ Τσουάν  στην τέταρτη του παρουσία στην Μπερλινάλε, ” κουβαλάει μαζί του,  μια εντυπωσιακή καμήλα στις αχανείς στέπες της Μογγολίας. Μια γυναίκα βρίσκεται νεκρή στη μέση του πουθενά. Το σώμα της παραμένει στη θέση του εγκλήματος, μέχρι να έρθει ειδική ομάδα για τη διαλεύκανση της υπόθεσης. Η αστυνομία τοποθετεί έναν 18χρόνο αστυνομικό να φυλάει το πτώμα, από τους λύκους κι από πιθανή κλοπή. Ο αστυνομικός κόβει βόλτες μέρα κι νύχτα με έναν φακό, ολομόναχος ακούγοντας μέχρι κι Έλβις. Το μοναδικό πρόσωπο που ζει σε απόσταση 100 χιλιομέτρων,  είναι μια γυναίκα βοσκός. Η γνωριμία τους, μπροστά στο πτώμα και περιμένοντας την εμφάνιση των αρχών, θα ξεδιπλώσει μια εικόνα της αγροτικής Μογγολίας, που παραπέμπει σε άλλες εποχές. Το νεκρό κορίτσι είναι το μέσον, για να διηγηθεί ο Κινέζος σκηνοθέτης μια περίεργη γνωριμία και να παρουσιάσει ρεαλιστικά το πως σφάζουν ένα αρνί, μέχρι μια υπέροχη ερωτική σκηνή του νεαρού αστυνομικού με τη νεαρή βοσκό, μπροστά στο πτώμα, μπροστά στην Καμήλα, με φωτισμό από   φακό και με τον κίνδυνο οι λύκοι να τους κατασπαράξουν.  Επιλέγει πάντα τα ανοιχτά πλάνα, δείχνοντας, τα χρώματα του ουρανού, το φεγγάρι και το τοπίο, στη μέση του πουθενά.  Τι σημαίνει  OnDog; Το αυγό των δεινοσαύρων και σε κάποια στιγμή του έργου, ο τίτλος αποκτά το νόημά του. 3/5

Ο βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός για την ταινία ” Manchester by the Sea”, Κέισι Άφλεκ, σκηνοθετεί για πρώτη φορά, κρατώντας  και τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Το ” Light of my Life” είναι μία ιστορία φαντασίας, σε έναν αμερικάνικο κόσμο, όπου οι γυναίκες εξολοθρεύονται. Ενώ η γυναίκα του, δεν ζει πια( μέσα από flashback βλέπουμε την Ελίζαμπεθ Μος), θα κόψει τα μαλλιά της κόρης του, για να φαίνεται σαν αγόρι. Ο Άφλεκ επιδιώκει να εμφανίσει με μη ρεαλιστική μέθοδο τον μισογυνισμό, αλλά και τη δυσκολία να αντικαταστήσει ένας πατέρας την παρουσία της μάνας. Προτού το έργο, εξελιχθεί σε θρίλερ επιβίωσης( που δεν μας άρεσε καθόλου αυτό), υπάρχουν μονόλογοι του πατέρα προς το παιδί του, αλλά και μια μεταξύ τους αλληλοτροφοδότηση για τα σημαντικά ζητήματα της ανατροφής ενός παιδιού, μέσα σε έναν κόσμο που αναγνωρίζει μονάχα τη δύναμη και τη βία, μακριά από αγνά συναισθήματα. 2/5