Γιάννης Σακαρίδης

Συνέντευξη στον Ιάκωβο Γωγάκη

Καλλιτέχνης που βρίσκεται  πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας, ο Γιάννης Σακαρίδης έκανε την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους (το Wild Duck) κάπως αργοπορημένα, όπως μας εξομολογείται. Αφοσιώθηκε για χρόνια στο filmmaking, εργαζόμενος στο Λονδίνο, γυρίζοντας ντοκιμαντέρ για το BBC, ταινίες μικρού μήκους και συμμετέχοντας σε 14 παραγωγές , με την ιδιότητα του μοντέρ. Μεταξύ άλλων έγραψε το σενάριο μιας ταινίας που βρίσκεται ακόμα στα χαρτιά, της« Πλατεία Αμερικής», που του χάρισε ένα μεγάλο χρηματικό βραβείο από την ΕΡΤ, αλά δεν το έλαβε τελικά ποτέ, όπως μας λέει.

Το  « Wild Duck»( Αγριόπαπια) ήρθε πέντε χρόνια αργότερα, το 2013, κι  έκανε μια απίστευτη φεστιβαλική διαδρομή από το Τορόντο στην Κορέα, στο Σάο Πάολο για να φτάσει επίσης σε πολλές ευρωπαϊκές διοργανώσεις, και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Όπως μας εξήγησε ο δημιουργός, η ιδέα στηρίζεται σε μια ιστορία που του έχει διηγηθεί μια φίλη του  δικηγόρος και το σενάριο το ανέπτυξε ο ίδιος, μαζί με τους πρωταγωνιστές, τον Γιώργο Πυρπασόπουλο και τον Αλέξανδρο Λογοθέτη.

Το θέμα της ταινίας παραπέμπει με κάποιο τρόπο στην υπόθεση του υπαλλήλου της Vodafone Κώστα Τσαλικίδη που βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στον Κολωνό το 2005,  κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, με μια οσμή σκανδάλου, με πυρήνα τις υποκλοπές. Στο έργο προστίθενται κι άλλα στοιχεία όπως είναι η τοποθέτηση παράνομης κεραίας κινητής τηλεφωνίας μέσα σε διαμέρισμα πολυκατοικίας, και πως αυτή συνδέεται με ασθένειες όπως είναι ο καρκίνος.

 «Με απασχόλησε για πολλά χρόνια η σκοτεινή ιστορία πίσω από την αυτοκτονία του Τσαλικίδη. Διάβασα αρκετά για την υπόθεση, συνάντησα ακόμα και την οικογένεια του. Πριν το «Wild Duck» με τη βοήθεια και του Βαγγέλη Μουρίκη γύρισα μια μικρού μήκους με τίτλο « Αλήθεια», που περιστρέφεται πάλι γύρω από αυτό το θέμα. Αλλά εδώ η ταινία έχει και πολλές μικρές εμπνεύσεις κι από άλλες αληθινές ιστορίες, και θέτουμε στο κοινό διαρκώς ερωτήματα και ηθικά ζητήματα », μας αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γιάννης Σακαρίδης.

Η τραγική ηρωίδα του, η Παναγιώτα, την οποία ερμηνεύει η Θέμις Μπαζάκα, είχε την ευκαιρία να προσαρμόσει τον ρόλο στα δικά της μέτρα και σταθμά και τον πήγε ψηλά, τονίζει ο δημιουργός, γιατί αντιμετώπισε  την αρρώστια της  χωρίς εντάσεις, μελοδραματισμούς και κλάματα, ακόμα και τη στιγμή που θα μάθει ότι ο καρκίνος ίσως είναι αποτέλεσμα της παράνομής κεραίας.

Ο χαρακτήρας του κεντρικού προσώπου, του Δημήτρη ( Αλέξανδρου Λογοθέτη), σκιαγραφείται από τον σκηνοθέτη ως σκοτεινός, γιατί εξαναγκάζεται σαν τεχνικός τηλεπικοινωνιών να κάνει τη βρώμικη δουλειά, αλλά όταν τίθενται μπροστά του τα ηθικά διλήμματα, ο μόνος δρόμος που βλέπει να υπάρχει είναι αυτός της αλήθειας.

Τον ρωτήσαμε για το τεχνικό κομμάτι και το στοιχείο του θρίλερ και του σασπένς που φαίνεται  να επενδύει το φιλμ από την αρχή του, σχεδόν μέχρι και το τέλος του.Ο  Γιάννης Σακαρίδης αναγνωρίζει ότι αμφιταλαντεύτηκε αρκετά για το εάν θα έπρεπε το έργο να είναι μόνο θρίλερ. « Με κέρδισε η προσωπική ιστορία αυτής της γυναίκας,το κοινωνικό στοιχείο εντέλει υπερτερεί του θρίλερ και νομίζω καλλιτεχνικά δικαιώνεται αυτή η επιλογή,  εμπορικά δεν ξέρω τι θα ήταν καλύτερο από τα δύο» δηλώνει χαρακτηριστικά.

Σταθήκαμε τέλος σε κάτι συμβολικό που μας έκανε εντύπωση.  Στην επιλογή να τοποθετηθεί η παράνομη κεραία μέσα σε διαμέρισμα μιας  γνωστής πανύψηλης  πολυκατοικίας της Γλυφάδας, που τη δεκαετία του 80’ η ανέγερση της αποτέλεσε ένα μέγα σκάνδαλο, καταπατώντας τους υπάρχοντες συντελεστές δόμησης. «Ήταν συμπτωματικό κι εντελώς τυχαίο» απαντάει ο σκηνοθέτης και προσθέτει «Θέλαμε να παρουσιάσουμε την ιστορία μας σε μια παραθαλάσσια πόλη, κι ο σχεδιασμός της στο γυαλί έγινε με ένα δικό μας ύφος. Αφαιρέσαμε τους ήχους, δώσαμε έμφαση σε μια φοβερή περιοχή -όπως είναι η Γλυφάδα-, σε ένα ιδανικό σπίτι, το οποίο μετατρέπεται σε κόλαση. Η πολυκατοικία που αναφέρεις επιλέχθηκε για πρακτικούς λόγους, γιατί ήταν το πιο ψηλό κτίριο που βρήκαμε. Μάλιστα οι ένοικοι, όχι μόνο μας συμπεριφέρθηκαν φιλικά αλλά κάποιοι συμμετείχαν κι ενεργά στο έργο.

“Wild Duck” από 8/5 στους κινηματογράφους