Γνώμη για τα ” Παιχνίδια του Ανέμου” της Bettina Oberli. Το έργο προβλήθηκε στο πλαίσιο του 20ου Φ. Γαλλόφωνου κινηματογράφου

Le Vent Tourne

Une film de Bettina Oberli

 Γράφει η Ευδοκία Αραβατινού- Σιμωνέτου

Αντλώντας πίστη από την αγάπη τους, η Πωλίν και ο Αλέξ, ένα νεαρό ζευγάρι, έχουν αποφασίσει να ζήσουν σε ένα αγρόκτημα,  όσο πιο μακριά γίνεται από τις ρυπαρές πτυχές του πολιτισμού και τη σκληρότητα του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος, και έτσι να φτάσουν σταδιακά την πλήρη αυτονομία που θεωρούν ότι παρέχει η φύση. Προς εξυπηρέτηση του ρομαντικού ονείρου τους, αναγκάζονται να ζητήσουν τις υπηρεσίες ενός πολιτικού μηχανικού,  τον οποίο φιλοξενούν για όσες μέρες χρειάζεται ώστε να εγκαταστήσει μια ανεμογεννήτρια ηλεκτρικού ρεύματος στην αυλή τους.

Το φιλμ της Bettina Oberli, που προβλήθηκε στο Δαναό την Πέμπτη 4/4/2019, στο πλαίσιο του – υπέροχου – 20^ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου,  δεν αναλαμβάνει καμία πρωτότυπη, βαρύγδουπη ή σπαρακτική θεματική. Δεν εμβαθύνει, όπως ίσως θα περίμενε κανείς, στο ζήτημα της αυτονομίας και της επιβίωσης του ανθρώπου που επιθυμεί σήμερα να επιστρέψει σε δομικά πρότυπα αμιγώς αγροτικών κοινωνιών. Θέτει βέβαια κάποιους προβληματισμούς σχετικά με τη σχέσεις ανθρώπου – φύσης, ωστόσο αυτοί απλά αποτελούν τις συνθήκες μέσα στις οποίες η αφήγηση τελικά θα στραφεί αλλού.

Ο φακός της Oberlin πιο πολύ ενδιαφέρεται για τις συναισθηματικές συγκρούσεις που συμβαίνουν μέσα στην Πωλίν, με αφορμή τη γνωριμία της με τον Σαμουέλ. Πιο πολύ σκαλίζει – και πάλι χωρίς να φτάνει σε υπερβολικά βάθη – τους εσωτερικούς προβληματισμούς και την ψυχολογία της πρωταγωνίστριας της, τα προβλήματα που υφίστανται στο δικό της μικρόκοσμο.

Και αυτό δεν πειράζει καθόλου. Γιατί μια ταινία για να είναι καλή δε χρειάζεται απαραίτητα κάτι παραπάνω. Και η ταινία της Oberlin είναι αναμφισβήτητα απλή, αλλά οπωσδήποτε πολύ καλή. Τα υπέροχα πλάνα κοντινά ή πανοραμικά, η χρήση των στοιχείων της φύσης,  η μουσική, όλα γυρίζουν με τον άνεμο και μιλούν με τρυφερότητα και ομορφιά για τη ζωή που αλλάζει, για την πίστη που κλονίζεται.

Στη λογική μιας ταινίας αφιερωμένης στη γυναίκα, η εστίαση εντοπίζεται κυρίως στους γυναικείους ρόλους (να σημειωθεί ότι και η Anastasia Shevtsova, στο ρόλο ενός κοριτσιού που φιλοξενείται για το καλοκαίρι στο αγρόκτημα και αναπτύσσει φιλικές σχέσεις με την Πωλίν, είναι πολύ καλή), ωστόσο όλο το καστ των ηθοποιών είναι αξιόλογο και το αποτέλεσμα είναι η αρμονική διήγηση ενός στιγμιότυπου της ζωής των χαρακτήρων, με εντάσεις και λυτρώσεις, που πατάει στη γη και δεν υπερβάλλει, που διατηρεί ένα βλέμμα κατανόησης στις ανθρώπινες επιλογές.

Ο άνεμος «γυρνάει» πολύ πριν αρχίσει τη λειτουργία της η ανεμογεννήτρια που στήθηκε σαν μικρό αγκάθι μέσα στην αυλή και την καρδιά της Πωλίν. Είναι όμως αυτή η ανεμογεννήτρια και η άφιξη του μηχανικού (Nuno Lopes) που θα σταθούν αφορμή να αλλάξουν τα δεδομένα της Πωλίν. Το αγκάθι αυτό, μαζί με όλο το φάσμα των συναισθημάτων που επιφέρει μια έλξη μεταξύ δύο ανθρώπων είναι διαρκώς παρόντα στα μάτια και τις κινήσεις της Melanie Thierry, που χαρίζει μια εξαιρετική ερμηνεία.