Οι Ταινίες της Εβδομάδας από την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου στους Κινηματογράφους

Δράμα 111′, Η.Π.Α 2016

Γλώσσα:  Αγγλικά Διανομή: Seven

Του Μπάρι Τζένκινς

Mε τους Μαχερσάλα Άλι Ναόμι Χάρις Σαρίφ Ερπ Τζανέλ Μονέ Ντουάν Σάντερσον Τρέβαντ Ρόουντς Άστον Σάντερς Άλεξ Χίμπερτ

Γκέτο, παρανομία, ναρκωτικά, διαλυμένος οικογενειακός ιστός, άτυποι ανάδοχοι γονείς, εφηβικό μπούλινγκ, διαχρονικά χαρακτηριστικά της μεγάλης κοινότητας των μαύρων στις Η.Π.Α, τοποθετούνται περίτεχνα στο κινηματογραφικό κάδρο, του Μπάρι Τζένκινς, επίσης αφροαμερικανού , όπου για πρώτη φορά μετά την « Μονάκριβη» του Λι Ντάνιελς(2009), δημιουργείται ένα αξιοπρόσεκτο κοινωνικό έργο, πάνω στο οξύτατο φαινόμενο του κοινωνικού τους αποκλεισμού και το συνεπακόλουθο της διαιώνισης της βίας. Ο σκηνοθέτης, όπως και ο συν-σεναριογράφος Άλβιν Μακρένι , καταθέτουν και τις προσωπικές τους εμπειρίες, με μανάδες εξαρτημένες από τις ουσίες.

Από την άλλη, επενδύουν υπερβολικά, σε ένα non-stop μελό, όλες οι συμφορές είναι εδώ μαζεμένες, προσπαθώντας να εντάξουν μέσα σε αυτό το πλαίσιο και την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα των ηρώων. Το μελό σε κάποιες του στιγμές, ίσως να είναι και επιτηδευμένο. Η κάμερα δεν σταματάει ούτε λεπτό να αποτυπώνει τη συναισθηματική θλίψη και το αίσθημα χαμηλής αυτοεκτίμησης του κεντρικού προσώπου, είτε ανήλικος, είτε αργότερα στην ενήλικη του ζωή, όπου ο άνθρωπος αυτός αλλάζει. Από τους συμμαθητές του κακοποιημένος, μικροκαμωμένος, μεταλλάσσεται σε θηριώδη, κερδίζει χρήματα από τα ναρκωτικά…αλλά στη ταινία μας παραμένει και καλό παιδί.

Επιβλητική η μουσική και η κατά πόδας παρακολούθηση του κεντρικού ήρωα,( τον οποίο ερμηνεύει ως ενήλικα ο Μαχερσάλα Αλί και ως ανήλικα ο Άλεξ Ιμπερτ) στα 4/5 του χρόνου, ακόμα και μέσα στο νερό, σε μια καταπληκτική στιγμή, χρησιμοποιώντας για αυτόν ακριβώς το λόγο, μια τεχνική ευρωπαϊκού τύπου, το « master shot» όπως το είδαμε από τους Νταρντεν στο «Δύο Μέρες μια Νύχτα», ενώ αντίθετα, το εξωτερικό περιβάλλον παραμένει μινιμαλιστικό, δεν είναι όμως το λούμπεν, το βιομηχανικό, το αποστειρωμένο, είναι ένα τυπικό αμερικανικό, όπως θα λέγαμε το αποτύπωσε στο σχολείο Columbine ο Γκας Βαν Σαντ, στο « Elephant».

Χρυσή Σφαίρα καλύτερου δράματος. 8 υποψηφιότητες στα Όσκαρ.

 

2. Jackie

Βιογραφικό δράμα , 10′, Η,Π.Α 2016

Γλώσσα: Αγγλικά, Διανομή: Feelgood

Του  Πάμπλο Λαρέν

Με τους   Νάταλι Πόρτμαν, Πίτερ Σάρσγκαρντ, Γκρέτα Γκέργουικ, Μπίλι Γκρούντουπ, Τζον Χαρτ, Μαξ Κασέλα

Έξι ανεξάρτητες εταιρίες παραγωγής, αναθέτουν στον σεναριογράφο μπλογκμπάστερ Νόουα Οπενιμ και στον art-house Χιλιανό σκηνοθέτη του « No» Πάμπλο Λαρέν, να μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη τη βιογραφία της Τζάκι Κένεντι( ή Ζακλίν), στον απόηχο της δολοφονίας στο Τέξας του συζύγου της-μπροστά στα μάτια της- στις 22 Νοεμβρίου 1963. Η ταινία είναι χρονικά οριοθετημένη,  από τη μέρα του τραγικού συμβάντος, μέχρι και μία βδομάδα μετά την κηδεία του Τζον Κένεντι, σχηματίζοντας με τη φαντασία , πως η πρώτη κυρία των Η.Π.Α,  διηγείται  τα γεγονότα, σε δημοσιογράφο ενός περιοδικού.

Το συναρπαστικό παράδοξο, είναι το γεγονός πως  ο  Κένεντι στο έργο είναι πανταχού παρών, έτσι ο τίτλος της ταινία λίγο μας ξεγελάει, αν και φωτίζεται η προσωπικότητά του, από τα μάτια της γυναίκας του. Προβάλλονται, η πολιτική του ματαιοδοξία, ο αντί-κομμουνισμός του, η βαθιά ριζωμένη του θέληση να δώσει τον πρώτο λόγο  στο λαό, παράλληλα με τις φιλοδοξίες του αδερφού του Μπόμπι, αλλά και του αντικαταστάτη του, Λίντον Τζόνσον, σε ένα σενάριο όμως, πλήρως κατακερματισμένο, , όπου δεν χωράει το ««λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν», θυμίζοντας μας, την υπερφίαλη τελευταία κοινή δουλειά του πρώην ζεύγους Πιτ-Τζολί, στο « Δίπλα στη Θάλασσα».

Αλλά η  ρίγανη δεν βρίσκεται στην ιστορία, μα πάνω στην ερμηνευτική δεινότητα της  Νάταλι Πόρτμαν, φυσιογνωμικά όμοια με την Τζάκι.

Οι ενδυματολόγοι και ο make up artist το μόνο που είχαν να κάνουν,  είναι να διαμορφώσουν το στιλ της σε συνθήκες χαράς και πένθους ( τα τεράστια γυαλιά ηλίου, τα  καπέλα, τα  φορέματα, το ρουζ, οι περούκες, τα φανταχτερά στρογγυλά κολιέ ),  την καθοδηγούν ακόμα και στον τρόπο βάδισης και στον τόνο της φωνής της, αφήνοντας στην αμερικανίδα ηθοποιό, το ελεύθερο του αυτοσχεδιασμού, να αποτυπώσει τη γεμάτη αντιφάσεις προσωπικότητα της ηρωίδας, την επιθυμία της να μοιράζεται εξίσου με τον άντρα της τα φώτα της δημοσιότητας, ενώ η επιβαρυμένη της συνείδηση, με τύψεις και ενοχές, την οδηγούν αθόρυβα, στην αναζήτηση πνευματικής καθοδήγησης.

Η Πόρτμαν διεισδύει βαθιά στην ιδιοσυστασία της Τζάκι, αποδίδοντας της,  ψυχολογική αστάθεια( δεν έχασε μόνο τον άντρα της, μα και ένα παιδί στη γέννα απάνω) , αλλά και  διαταραγμένη ταυτότητα μεταιχμιακού τύπου( η δολοφονία του Τζον Κένεντι ερμηνεύεται από την ίδια ως εγκατάλειψη, δεν μπορεί να την  αποδεχθεί, αφήνοντας η ταινία αμυδρά να εννοηθεί, πως αυτός είναι και ο λόγος αναζήτησης άμεσα   νέου συντρόφου, πέφτοντας αμαχητί στο φλερτ του Αριστοτέλη  Ωνάση).  Ταυτόχρονα, τα  συναισθήματα και οι πεποιθήσεις της  διαρκώς μεταβάλλονται( χαρακτηριστικό παράδειγμα  οι αναφορές της για το σύζυγό της, από τη μια τον μυθοποιεί και μετά τον αποδομεί, έχοντας για πολιτικό της πρότυπο τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ).

 Ορθά νοσηρή μα και παράλληλα εκθαμβωτική( όπως αρμόζει στην Τζάκι) η παρουσία της Πόρτμαν, προσπαθεί να απορροφήσει τα κενά ενός φτωχού σεναρίου και στο μέτρο του εφικτού, το επιτυγχάνει.

4. Ο Καλύτερος μου Φίλος

Περιπέτεια,  Δράμα ,120′, Η.Π.Α 2017