Η Ζωή της Αντέλ( La vie d’Adele)

Ρομαντικό Δράμα, 179′,  Γαλλία 2013,  Επίσημος Τίτλος: La vie d’Adele   Γλώσσα: Γαλλικά

του Αμπντελατίφ Κεσίς

Ερωτικό ταξίδι στο εφηβικό σύμπαν, με φόντο τη Γαλλία  και με κινητήριο δύναμη μια κάμερα που διαρκώς καταγράφει με ατμοσφαιρικό ρεαλισμό, την απεγνωσμένη προσπάθεια μιας νεαρής κοπέλας να κρατήσει μέχρι τέλους έναν ομόφυλο δεσμό, που την εμπνέει και της προσφέρει εσωτερική γαλήνη.

Ο Γαλλοτυνήσιος Αμπντελατίφ Κεσίς θα πιάσει  τον παλμό της νέας γενιάς και των απόκρυφων τους  επιθυμιών, όπως επίσης και την αθωότητα του  συναισθηματικού τους κόσμου, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με καινούργια βιώματα και νέες εμπειρίες, αλλά δεν θα κάνει την υπέρβαση ώστε να μετατρέψει τον θεατή από παρατηρητή σε ενεργό συμμέτοχο του έργου. Θα επενδύσει στη παθητικότητα του κοινού, με  τις ηδονοβλεπτικές και  μακρόσυρτες λεσβιακές περιπτύξεις ( δεν θα τις  δείτε όλες γιατί  αφαιρέθηκε περίπου ένα πεντάλεπτο από την ελληνική κόπια) όπως επίσης και με την αδικαιολόγητα τρίωρη διάρκεια της ταινίας. Αρκετές σκηνές θα μπορούσαν να αποφευχθούν, και το έργο θα ήταν πιο κινηματογραφικά δεμένο μέσα σε ένα 90λεπτο.

Στο κάδρο τοποθετείται διαρκώς η γλυκιά μούσα του δημιουργού, Αντέλ Εξαρχόπουλος, την οποία ακολούθησε  και στα 180 λεπτά, με ένα πολύ ασφυκτικό κι επαναλαμβανόμενο οπτικό close-up, το οποίο αποκαλύπτει την γκρίζα υφή της καθημερινής της ζωής, και τις σεξουαλικές της αναζητήσεις, μέχρι να βρει στο δρόμο της την μεγαλύτερη της Έμμα( Λέα Σεντού). Η ελληνογαλλίδα  ανταμείβει τον Κεσίς, ερμηνεύοντας ατόφια ένα κομμάτι της προσωπικότητας της, χωρίς να παρεκκλίνει ούτε δευτερόλεπτο  από τις σκηνοθετικές του οδηγίες.

Υπάρχουν στιγμές πραγματικής κινηματογραφικής ομορφιάς,  κατά τη διάρκεια του φλερτ των δύο γυναικών, που πλαισιώνεται μοναδικά με ένα παιχνίδι με το φως και τα χρώματα ( επί παραδείγματι στο δεύτερο τους τετ α τετ, σε ένα παγκάκι) αλλά και έξυπνου σαρκαστικού χιούμορ, στις  εκατέρωθεν επισκέψεις στα σπίτια των γονιών τους.

Ο αυθεντικός γαλλικός τίτλος «La vie d’Adele »( Η ζωή της Αντέλ) αποτυπώνει πλήρως αυτό που είναι η ίδια η ταινία. Ένα οδοιπορικό της ζωής ενός κοριτσιού, που δεν διαθέτει πολυσύνθετα χαρακτηριστικά, αλλά είναι ανήσυχο, δοτικό και ακραία συναισθηματικό.

Μην περιμένετε ότι θα δείτε ένα έργο που έχει να κάνει με τις περίπλοκες διεργασίες της σεξουαλικής ταυτότητας, ούτε τελικά εξυμνεί όπως πιστεύουν κάποιοι τον ομόφυλο έρωτα. Η αμφισεξουαλικότητα της Αντέλ  θα την κάνει να ερωτευτεί τον άνθρωπο κι όχι απαραίτητα το φύλο. Είναι ένα πρόσωπο με εμφανή την έλλειψη δεξιοτήτων, ακόμα και στο τρόπο που θα προσεγγίσει πρώτη την Έμμα, αργότερα θα την εξιδανικεύσει, και θα αποτύχει να δει τις αδυναμίες της συντρόφου της. Την ίδια  στιγμή θα ικανοποιήσει πλήρως τις φιλήδονες φαντασιώσεις της, και θα ρουφήξει όλο το μεδούλι της νεανικής ερωτικής της ορμής.

Ο Αμπντελατίφ Κεσίς απλοποιεί υπερβολικά τις δυσκολίες και τα εμπόδια,  μέσα στo οποίο κινούνται ακόμα και σήμερα  οι συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων,  ενός πολιτισμικού πλαισίου που τους φοβάται και τους απομονώνει. Αυτό δεν το βλέπει, αντίθετα παρουσιάζει ένα κόσμο με απλόχερη τη σεξουαλική ελευθερία, όλοι φιλιούνται με όλους, κι η αντίδραση προέρχεται από μια συμμαθήτρια της Αντέλ που παρουσιάζεται ως καρικατούρα των ηθικών αξιών και του συντηρητισμού.

Ο  σκηνοθέτης προσπάθησε σε 1-2 σκηνές να τοποθετήσει την πρωταγωνίστρια του μέσα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα  της κοινωνικοπολιτικής  κρίσης των νέων, αυτών που αγωνίζονται αλλά στερούνται ευκαιριών, με μια άτεχνη μέθοδο, που σίγουρα δεν θα ζήλευαν οι Νταρντέν, ο Λόουτς κι οι θαυμαστές του Cinema Verite. Πρόσθεσε δηλαδή περιττό χρόνο στην αφήγηση παρά ουσία.

 Εν κατακλείδι, « Η Ζωή της Αντέλ » είναι σαφώς ένα αξιόλογο έργο, προσεγμένο τεχνικά μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, η Εξαρχόπουλος είναι χάρμα οφθαλμών, αλλά δεν μπορεί να αποτελέσει  την πιο ερωτική ιστορία του 21ου αιώνα, ούτε η Αντέλ μπορεί να συγκριθεί με τις δυναμικές γυναίκες Άννα Καρένινα, Ελίζαμπεθ Μπένετ ή την ηρωίδα της Βιρτζίνια Γούλφ Κλαρίσα Νταλογουέι, όπως καθ’ υπερβολή γράφτηκε από μερίδα του τύπου, μετά το μεγάλο βραβείο  από το Φεστιβάλ των Καννών.

Γιατί ο Κεσίς  εκ του πονηρού έπαιξε  με σκηνές που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πορνό,  κατέγραψε αλλά δεν έxτισε ένα συνταρακτικό πορτρέτο που θα δικαιολογούσε αυτούς τους παραλληλισμούς.

Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ Καννών 2013, Πρώτο βραβείο γυναικείας ερμηνείας στην Αντέλ Εξαρχόπουλος και στην Λέα Σεντού

« Η Ζωή της Αντέλ » απο 31/10 στους κινηματογράφους σε διανομή Strada Films