Μικροί Κύριοι

Γράφει ο Ιάκωβος Γωγάκης

Άνευ εξάρσεων, εντάσεων και φωνασκιών, κατά κανόνα χρήσιμες σε ανεπαρκείς ιστορίες,  ο Αϊρα Σακς στη δικιά του πλούσια ιστορία,  επικαλείται την γνωστή φράση «ο θάνατος σου η ζωή μου», για να περιγράψει τις οικονομικές δυσχέρειες μεσοαστών Αμερικανών, στην καλά προστατευμένη από τα  ΜΜΕ, αόρατη κρίση, υπαρκτή πια και στις « καλύτερες οικογένειες», ακόμα και της  Νέας Υόρκης.

Στις ταραγμένες εποχές, θύματα- όπως συνήθως συμβαίνει – είναι και τα παιδιά, τα οποία αποχαιρετούν από νωρίς την αθωότητα, σε συνθήκες βίαιης ενηλικίωσης.

Μπορεί άραγε η παιδική και άδολη φιλία να προστατευτεί από τις διαμάχες των οικογενειών τους;

Το σενάριο της ταινίας-ορθά-αρνείται να απαντήσει αυτό το ερώτημα, ακολουθώντας υπόκωφα,  τη διαμάχη του Μπράιαν, ενός ηθοποιού, παντρεμένου με παιδί και της Λέονορ, μιας μοδίστρας μετανάστριας και αυτή με παιδί, η οποία νοίκιαζε  για χρόνια το μαγαζί-μπουτίκ, ιδιοκτησίας του πατέρα του Μπράιαν, στο Μπρούκλιν.  Ο ηλικιωμένος άντρας, μόλις έχει πεθάνει και ο Μπράιαν, με τη σύμφωνη γνώμη και της αδερφής του, της ζητούν τα τριπλάσια χρήματα( καλύπτοντας δικές τους ανάγκες επιβίωσης), για να συνεχίσει να διατηρεί εκεί το μαγαζί της. Το ποσό είναι εξωφρενικό για τα δεδομένα της Λέονορ. Οι προσπάθειες της για τίμιο συμβιβασμό, πέφτουν στο κενό. Τα δύο αγόρια και  φίλοι από μωρά- παιδιά, βρίσκονται ανάμεσα στα διασταυρούμενα πυρά.

Η εισβολή των ενηλίκων στην παιδική ιδιοσυγκρασία και πως την μεταβάλλουν και πως την εξεγείρουν, είναι το πρώτο, το τελευταίο και το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της ταινίας, εξ ου και ο αγγλικός τίτλος “ Little Men”. Ενδιάμεσα, ο Αϊρα Σακς, στο 7ο δημιούργημά του, επιχειρεί να δώσει υπόσταση, σε ένα νέο φαινόμενο, αποτέλεσμα  της κρίσης στην αγορά κατοικίας του 2007, μακριά από τις εταιρίες και τις τράπεζες, ανάμεσα σε ιδιοκτήτες και ενοικιαστές, δέσμιοι και οι δύο του υψηλού standard of living, της ανεργίας και των χαμηλών απολαβών. Δεν τοποθετεί κατά τύχη, αλλά συνειδητά, από την μια την Λέονορ, μετανάστρια που δεν έχει που  την κεφαλήν κλίνη και από την άλλη τον Αμερικανό Μπράιαν, έχοντας μια Α οικονομική δυνατότητα, να μπορεί να παίζει Τσέχωφ, να μην βγάζει ούτε δολάριο και ταυτόχρονα να  κρατάει “μανιάτικο” στον πατέρα του, έχοντας ο τελευταίος μια μικρή περιουσία για τα παιδιά του, αλλά για συντροφιά στα γεράματά του, είχε  αυτή τη γυναίκα, που της παραχωρούσε έναντι μικρής αμοιβής, το μαγαζί.

Η σκηνοθετική οπτική, αρνείται να υποδείξει συμπάθειες και αντιπάθειες, αφήνει το κοινό μόνο του να κρίνει και -εντελώς αθόρυβα-δημιουργεί έναν εύστοχο- εκκωφαντικό προβληματισμό, για την καταρράκωση των ηθικών αξιών, εξαιτίας  των χαμηλών εισοδημάτων, των αυξανόμενων αναγκών και ενός αστικού τρόπου ζωής, που επιδιώκει τις «ευκολίες». Συναντιόνται εδώ και οι μεγάλες αντιφάσεις, για το τι είναι «πολιτισμός» και πως τον πρεσβεύουν οι  καλλιτέχνες.

Επαναλαμβανόμενη η  μουσική, ίσως να μην ταιριάζει σε όλα τα σημεία, αντίθετα οι ηθοποιοί, από τα νεαρά παιδιά μέχρι τους γνωστούς ρολίστες  του ανεξάρτητου κινηματογράφου(Γκρεγκ Κινίαρ, Άλφρεντ Μολίνα, Παουλίνα Γκαρσία), στηρίζουν δυναμικά, το κοινωνικό έργο του Αϊρα Σακς, σε παραγωγή του δικού μας Χρήστου Κωνσταντακόπουλου.

“Μικροί Κύριοι” από την Πέμπτη 11 Μαίου στους Κινηματογράφους σε διανομή ” Neo Films”.