Μαργκερίτ

Δράμα, 127′, Γαλλία 2015

Πρωτότυπος Τίτλος: “Marguerite”  Γλώσσα: Γαλλικά

Του Ξαβιέ Τζιανολί

Με τους  Κατρίν Φρο, Αντρέ Μαρκόν, Μισέλ Φο, Κρίστα Τερέ, Ντενί Μπούνγκα

Γράφει ο Ιάκωβος Γωγάκης

Το θαυμασμό του στο έργο «Birdman» του Αλεχάντρο Ιναρίτου, εκφράζει εμμέσως με τη δικιά του Μαργκερίτ, ο Γάλλος σκηνοθέτης και ηθοποιός, Ξαβιέ Τζιανολί, στη λιγότερο επιτυχημένη ευρωπαϊκή παραλλαγή της οσκαρικής ταινίας του 2014. Ο διαρκής αγώνας των καλλιτεχνών( και όχι μόνο αυτών) για δημοσιότητα και καταξίωση, η φαντασιακή κατασκευή  ενός αψεγάδιαστου ειδώλου, μιας εγωλατρίας, η οποία γκρεμίζεται, όταν το άτομο συνειδητοποιήσει την πικρή αλήθεια, πως σε όλα υπάρχουν όρια και συγκεκριμένες δυνατότητες, αν όμως τις υπερβεί,-όπως καλή ώρα-,οδηγείται στην καταστροφή.

Κάπου εδώ, θα βρούμε το ηθικό δίδαγμα της ταινίας, έχοντας ο Τζινολί για οδηγό του,  το ονειροπαρμένο και κακομαθημένο πλουσιόπαιδο, την Αμερικανίδα  Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς(1868-1944), κινώντας γη και ουρανό, για να πετύχει το όνειρό της, να γίνει επιτυχημένη τραγουδίστρια, της λυρικής σκηνής.

Ο Τζιανολί χρησιμοποιεί στο έργο διαφορετικό όνομα, εθνότητα και τοποθεσία, την αποκαλεί Μαργκερίτ Ντουμούντ, μια Γαλλίδα, που ζει στο Παρίσι, πιάνοντας το νήμα, περίπου, προς το τέλος της ζωής της. Η Μαργκερίτ, μόνη της δεν μπορεί να γεμίσει ούτε τη μισή πλατεία του θεάτρου κι αυτό επιτυγχάνεται, ενοικιάζοντας κλακαδόρους θαυμαστές-χειροκροτητές, χρηματίζοντας κριτικούς, για να γράψουν ένα διθυραμβικό κείμενο, επίσης κάνοντας τα αδύνατα-δυνατά, για να αναλάβει την αποκλειστική εκπαίδευση της , ο φημισμένος δάσκαλος,  ο Άτος Πεζίνι. Ο σύζυγός της δεν τρέφει αυταπάτες, αλλά η Μαργκερίτ, προχωράει ακάθεκτη, δεν ακούει κανέναν.

Το τόσο καίριο νοηματικό επίπεδο, παρουσιάζεται απλοϊκά και επικαλύπτεται από μια σκηνοθετική ματιά, που δίνει υπέρμετρη σημασία στην κινησιολογία των πρώτων και δεύτερων ρόλων, στα εντυπωσιακά ενδύματα- κάποιας άλλης εποχής- και στο παιχνίδι με τα γήινα χρώματα, όπως έχουμε δει κατά κόρον να χρησιμοποιείται στο σύγχρονο γαλλικό σινεμά( πχ. Delicatessen, MicMacs).  Τα τρία αυτά συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του έργου, που τόσο  πολύ τονίζονται από τον Τζιανολί, δίνουν την εικόνα, πως το έργο στερείται ενός ισχυρού σεναρίου, χωρίς να μπορούν να δικαιολογήσουν  τα 127 λεπτά του.

Από την άλλη, καθόλη τη διάρκεια του, υπάρχει ένα διαπεραστικό ευφυές χιούμορ, που γίνεται όλο και πιο έντονο, όταν θα εμφανιστεί ο μαέστρος και δάσκαλος Πεζίνι, τον οποίο ερμηνεύει ο Μισέλ Φο.

Η πρωταγωνίστρια, γνωστή από την ταινία «Υψηλή Μαγειρική» Κατρίν Φροτ, έχει χάρη και φινέτσα, ακόμα κι όταν τσιρίζει, όταν θα αρχίσει να αντιλαμβάνεται πως η επιπόλαιη συμπεριφορά, θα της αποφέρει ένα σκληρό τίμημα εφ’ όρου ζωής.

“Μαργκερίτ” από 5/11 στους κινηματογράφους σε διανομή Weirdwave