Μεγάλο “αντίο” στον Βιτόριο Ταβιάνι

“Έφυγε” χθες σε ηλικία 88 ετών ο μεγάλος Ιταλός σκηνοθέτης Βιτόριο Ταβιάνι ύστερα από μακροχρόνια ασθένεια.

Ήταν γεννημένος το 1929 στην πόλη Σαν Μινάτο της Τοσκάνης και είχε ξεκινήσει την καριέρα του ως δημοσιογράφος μέχρι να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη σκηνοθεσία  σκηνοθετώντας αρχικά ντοκυμαντέρ και ύστερα αφηγηματικές ταινίες. Ο Βιτόριο συνεργαζόταν πάντοτε με τον αδερφό του, Πάολο,και ήταν γνωστοί ως αδελφοί Ταβιάνι. Η συνεργασία τους μάλιστα ήταν τόσο στενή που ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι φώναζε και τους δύο “ΠαολοΒιτόριο”.

Τα αδέλφια έγιναν γνωστά κατά τη δεκαετία του ’60 και συνεργάστηκαν σε πάνω από είκοσι ταινίες, για δύο από αυτές μάλιστα κέρδισαν διεθνή βραβεία: το 1977 στις Κάννες κέρδισαν τον Χρυσό Φοίνικα για την ταινία Padre Padrone(Πατέρας Αφέντης) και το 2012 στο Βερολίνο κέρδισαν τη Χρυσή Άρκτο για την ταινία-ντοκυμαντέρ Cesar Must Die(O Καίσαρας Πρέπει να Πεθάνει).

Στο Padre Padrone(Πατέρας Αφέντης) βλέπουμε την ιστορία του Ιταλού γλωσσολόγου Γκαβίνο Λέντα για το πώς όντας ο γιός ενός βοσκού από την Σαρδηνία κατάφερε να ξεφύγει από τις δυσμενείς συνθήκες στις οποίες ζούσε και να μορφωθεί, παρόλα τα εμπόδια που του έβαζε ο δυνάστης πατέρας του. Στο Cesar Must Die(O Καίσαρας Πρέπει να Πεθάνει), ταινία που ξεκίνησαν τυχαία όπως ανέφεραν τα αδέρφια, παρακολουθούμε τις πρόβες κρατουμένων στις φυλακές της Ρώμης για την παράσταση του Σαίξπηρ “Ιούλιος Καίσαρας”.

Οι αδελφοί Ταβιάνι συχνά καταπιάνονταν με έργα μεγάλων λογοτεχνών όπως τα Kaos(Χάος, 1984) και Tu ridi (Εσύ Γελάς, 1998) που ήταν βασισμένα σε έργα του Λουίτζι Πιραντέλο, Il sole anche di notte (1990) και Resurrezione (Ανάσταση, 2001) βασισμένα σε έργα του Τόλστοϊ, Le affinità elettive ( Εκλεκτικές Συγγένεις, 1996) βασισμένο σε έργο του Γκαίτε.

Το 2015 τα αδέλφια ανακηρύχθηκαν επίτιμοι διδάκτορες του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.