Ο Γαλαξίας( Ρετρό)

Ο κορυφαίος Ισπανός σκηνοθέτης Λουίς Μπουνιουέλ, δίδαξε την τέχνη του σουρεαλιστικού σινεμά, την οποία -τότε στα τέλη του 1920-,  ελάχιστοι την  κατάλαβαν κι ακόμα λιγότεροι τον επαίνεσαν. Η ιδιοφυΐα του, έγινε αντιληπτή μέσα στα χρόνια.   Είχε πολλά πάθη και μεγάλες εμμονές και μία από τις εμμονές του,  ήταν η διαρκής αμφισβήτηση της Πίστης και δει του Καθολικισμού.

Ο “Ανδαλουσιανός Σκύλος” του 1929, πέραν από την αμφισβήτηση του κράτους, ήταν και ταινία βαθιά προβοκατόρικη  για τη σχέση του έρωτα, της ηθικής  και της θρησκείας. Δηλωμένος άθεος σε μια εποχή όπου δεν τολμούσε κανείς να αμφισβητήσει τα ιερά και τα όσια,  ο Μπουνιουέλ ρίχθηκε στην πυρά από ένα ευρύ φάσμα συντηρητικών κύκλων της ισπανικής κοινωνίας.

Ο “Γαλαξίας” του 1969, αποτελεί το πρώτο μέρος μέρος μιας  τριλογίας που γυρίστηκε στη Γαλλία( σε σενάριο του συνεργάτη του και γνωστού συγγραφέα Ζαν-Κλοντ Καριέρ)  και βεβαίως, ολόκληρο το έργο είναι μια ασταμάτητη ειρωνεία για τις στρεβλώσεις των ανθρώπων που υπηρετούν τα Θεία , στο οδοιπορικό δύο ζητιάνων-προσκυνητών , από το Παρίσι προς το Σαντιάγο ντε Κομποστέλα της Ισπανίας.

Ίσως, τώρα, πενήντα χρόνια μετά, κάποιοι θεωρήσουν πως τα δαιδαλώδη θέματα της πίστης,  έχουν  αναλυθεί απ’ όλες τις πτυχές ,  είτε από ακαδημαϊκούς, είτε από συγγραφείς και καλλιτέχνες.

Απεναντίας, η  αποκατεστημένη ψηφιακή κόπια του “ Γαλαξία”,  έρχεται να μας υπενθυμίσει μια μεγάλη αλήθεια. Όσα χρόνια κι αν περάσουν -και ήδη πέρασαν χιλιάδες-, τα ίδια ερωτήματα, οι ίδιες αμφιβολίες, θα συντροφεύουν την ανθρωπότητα.

Το έργο είναι επίκαιρο κι από μια άλλη οπτική γωνία.

Στις μέρες μας,όπου φανερώνονται σεξουαλικές ιστορίες με ιερείς καζανόβες, ιερείς που ρίχνουν τα δίχτυα τους στα  ανήλικα παιδιά (και δεν είναι λίγες),  ο Μπουνιουέλ έρχεται να επιβεβαιωθεί,  εξαιτίας της συγκαλυμμένης υποκρισίας, των εκπροσώπων του καθολικισμού,  με τους κανόνες , του  “τι πρέπει και τι δεν πρέπει”.

” Ο Γαλαξίας” από την Πέμπτη 11/4 στο  Άστυ και Πτι Παλαί