Ο Μόνος Επιζών(Lone Survivor)

Βιογραφία,Περιπέτεια,Δράμα, 121’, Η.Π.Α 2013

Του Πίτερ Μπεργκ

Με τους Μαρκ Γουόλμπεργκ, Τέιλορ Κιτς, Έμιλ Χιρς, Μπεν Φόστερ

Μία ακόμη αμερικανιά που εξυμνεί το ατσαλένιο σθένος των «υπερ-ηρώων» στρατιωτών, που πολεμούν τον εχθρό, αυτή τη φορά στα βουνά του Αφγανιστάν.

Η πιο ελκυστική πτυχή της ταινίας είναι ο γρήγορός της ρυθμός και οι γεμάτες ένταση σκηνές δράσης. Το επιτηδευμένο και στομφώδες ύφος υπεράσπισης του τοπικού πληθυσμού από τους Ταλιμπάν, περνάει προπαγανδιστικά μηνύματα για το ρόλο της υπερδύναμης ανά τον κόσμο, όσο κι αν ο σκηνοθέτης αρνείται το χαρακτηρισμό αυτόν.

Το έργο είναι γραμμένο από δύο στρατιώτες, τον Μάρκους Λούτρελ και τον Πάτρικ Ρόμπινσον, είναι  εμφανής η μονόπλευρη στάση του σκηνοθέτη Πίτερ Μπεργκ, να προβάλει το θάρρος και την αποφασιστικότητα των συμπατριωτών του, στο πεδίο της μάχης. Κάποιοι εξ αυτών έχασαν τη ζωή τους(τους βλέπουμε μέσα από ένα μονταρισμένο τετράλεπτο), αποτίοντας τους φόρο τιμής.

Η ταινία αφηγείται την ιστορία τεσσάρων Αμερικανών καταδρομέων του Πολεμικού Ναυτικού, σε μια μυστική αποστολή στα σύνορα Αφγανιστάν-Πακιστάν, με στόχο να συλλάβουν τον Αχμάντ Σα, ενός υψηλά ιστάμενο στην ιεραρχία της Αλ Κάιντα που ήταν υπεύθυνος για το θάνατο πολλών Αμερικανών στρατιωτών. Παγιδευμένοι στα ορεινά του Αφγανιστάν απέναντι σε μια μεγάλη ετοιμοπόλεμη ομάδα Ταλιμπάν, οι τέσσερις άνδρες καλούνται να βρουν τη δύναμη και το κουράγιο να μείνουν ενωμένοι στη μάχη μέχρι το τέλος. Πέντε μέρες αργότερα, μόνο ένας από αυτούς τους στρατιώτες θα μείνει ζωντανός.

Ο σκοπός της ταινίας παραμένει ασαφής όπως και το τελικό συμπέρασμα που εξάγεται. Οι καλοί κι άγιοι Αφγανοί πολίτες που τείνουν χέρι φιλίας στους Αμερικανούς γιατί ούτε οι μεν, ούτε οι δε επιθυμούν την παραμονή των Ταλιμπάν στα Αφγανικά εδάφη. Οι διεθνολόγοι δεν έχουν την ίδια απλοϊκή άποψη, αναδεικνύοντας πολλές φορές τις αντιφάσεις που προκύπτουν στη χώρα αυτή, από τη στιγμή που συνυπάρχουν δεκάδες φυλές με συγκρουόμενα ακόμα και μεταξύ τους συμφέροντα.

Δεν περίμενε κανείς από τον Πίτερ Μπεργκ να διερευνήσει ενδελεχώς το τι πραγματικά συμβαίνει στο Αφγανιστάν και δεν μπορούμε να τον κατηγορήσουμε για αυτό. Η ταινία κάπου- κάπου συμπορεύεται με το « Hurt Locker» της Κάθριν Μπίγκελοου γιατί ακριβώς παρακολουθεί τη ζωή των κατ’ επάγγελμα αμερικανών στρατιωτών, χωρίς να καταδικάζει τον πόλεμο αλλά και ούτε να τον στηρίζει απόλυτα. Τα κοντινά πλάνα πάνω στο πρόσωπο του μοναδικού επιζώντα στρατιώτη, καλυμμένος με αίμα και γεμάτος πληγές, στην μακρά κινηματογραφική μάχη με τους Ταλιμπάν, αποτυπώνει και τη προσωπική του αλλά και τη γενικευμένη αίσθηση ανασφάλειας, όταν η ανθρώπινη ύπαρξη κρέμεται από μια κλωστή. Ο σκηνοθέτης μένει ως εκεί, σαν ένα πολεμικό παιχνίδι  όπου η  ψυχολογία του φόβου  καταγράφεται αποσπασματικά.

“Ο Μόνος Επιζών” από 10/4 στους κινηματογράφους σε διανομή Audio Visual